O bir canavar icadı.

Benim deli olmaya başladığım zamanlardı, hem de zeki. Bir gün uyandım ve baş ucumda bana bakıyordu kendim. "Neye bakıyorsun?" O biraz benden farklı. * Gözlerim irice açıldı. Ve olağanca koşmaya başladım. İçimi yaka yaka derimi söke söke adımlarımı kanata kanata koştum. Hayat uzun bir ipse iki tarafı olmalı. Hayır ve şer. O ipte bir cambaz gibi dengemi korumak isterdim. Ama ince hesaplarla arada çalkanan bu yol da kim hep hayır görmüştü ki? Cambazın yüreği de düşmekten korkar ama döktüğü terler onu sağlam tutardı. ~ Lütfen kitabın haklarını koruyunuz.

"Neden geldiniz?" Mesafeli sesi yüzüme kapıyı çarptı. Ve yankısı gökyüzündeki kuşları bile rahatsız etti. Bir açıklamam var mıydı? Bundan iki yıl önce o gün nikah masasında bu adam tarafından terk edildikten sonra... Tek cümle bile duymadan saatlerce onu beklemiştim. Gözlerim sağanak yağmur habercisi gibi buğulanıyordu. O gün isteyip istemediğim, tanıdığım tanımadığım herkes oradaydı. Olması gereken tek kişi hariç herkes.. Aramızdaki sessizlik daha da uzayabilirdi. Ama onun sabırsızlığı keskince böldü ortalığı. "Geride bırakmıştım sizi.. Neden yeni açtığım sayfada karşıma çıktınız?" ... Perdeler kapandı. Gözler ıslak ve kalpler rutubetli. Ne acıklı ama bu drama bendim.

"Sinyal Bey dün vefat etti efendim." Ahizeyi sıkı kavra! Bu çağrı insanı öldürür, bu çağrı insanı diriltir.