Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Bir sokağın olabildiği kadar karanlık bir akşamı. Elleri cebinde çaresizce yürüyen 2 genç. Dertlerini anlatabilecek kimseleri yok. İkisininde sadece güvendikleri insan, birbirileri. Hayatlarından aşkı, sevgiyi, sevmeyi ve sevilmeyi çıkarttıkları günden beri sadece ellerinde olan tek şeyleri dostlukları. Pardon bir dostları daha var asla yanından ayırmadıkları ama bu bir insan değil bu sadece bir paket sigara. Çünkü sigaraya benzetirler hayatı, o da hayatları gibi alev alıp tutuşur. Gönülleri hep iyi olmaya yöneliktir fakat o kadar kötü olaylarla karşılaşmışlardır ki artık ikisi de pes edip kendini hayatın kötü sokaklarına teslim etmiştir. Tolga 20, Hakan ise 19 yaşındadır. Tolga'nın ailesi kilometlerce uzaktadır, Hakan'ın ailesi ise toprak altında. 7 Yaşından 16 yaşına kadar yetimhane de büyüyen Hakan lise zamanında Tolga ile tanışmıştır. Tolga'da okumak için ailesini bırakıp İstanbul'a gelmiştir.. Tolga adlı karakteri Yıldırım(@kimbuyildo) Hakan adlı karakteri Yasin(@yasincobanx123) canlandırmaktadır. Her gece 00:00'da yeni bölüm gelecektir.

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

X-18AB9 adında bir virüs..Kim bile bilirdi ki bu küçücük virüsün medeniyetin eşiğindeki Dünya 'nın sonunu getireceğini..Kaosun..Katliamın..Acı içinde haykırış ve çığlıkların kısacası vahşetin habercisi olduğunu.. Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgide kıyasıya bir mücadele vererek bir o yana bir bu yana savruluyorsunuz..''Ölüm '' tüyleri diken diken eden soğuk ve sırlarla dolu bu kelime belki de tek kurtuluşunuz.. ''Şuanda bilmediğim dağların arkasında kuzeyde yaşam vardır umuduyla yürüyorum... '' Bilim kurgu #3 Zombi #1 Fantastik#10 Kitap tamamlanmıştır.Hakları saklıdır izinsiz kopyalanamaz ve çoğaltılamaz..!

Sanem ailesinden uzakta yaşayan genç bir kız. Normal bir şekilde hayatına devam ederken internette gördüğü yazı ile tüm hayatı baştan sona değişecekti. Peki değişen bu hayata adapte olabilecek miydi? ~Zombi Salgını adıyla yazılan ilk hikaye.~ Bilimkurgu #1

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.

Sert bir duvara çarpıp kendimi yerde bulurken sessizce bir küfür mırıldandım. Telefonum bir köşede ben bir köşede birbirimize çaresiz bakışlar atarken anın şokundan çıkmaya çalışıyordum, canım acımıştı. Toparlanıp ne olduğunu anlamak için kafamı kaldırdığımda bir duvara çarpmadığımı fark ettim. Gözlerimi hızla bir kaç kez kırpıştırıp tekrar baktığımda ne yazık ki gördüğüm manzara değişmemişti. Kendinden emin duruşu kaşlarımın çatılmasına sebep oldu, gözlerimiz buluştuğunda kesinlikle o gözlerde dalga kırıntıları bulmamalıydım ama durum tam olarak öyleydi. Hani şu egoist, bencil, gıcık, zengin, yakışıklı Uraz. Yakışıklı olduğunu düşünmüyordum tabiki, bunlar hep bilinç altımın oyunları olmalıydı. Uraz Karaman? Kahretsin!

Bu hikayede eğlencencenin hayatı boyunca verdiği zararı ve hayatı boyunca bitmeyen gözyaşını bitmeyen umutlarıni ve son olarak bitmeyen aşklarını anlatılmaktadır

"Gel benimle." Dedi elini uzatarak. "Seni bir yere götüreceğim." "Nereye?" Diye sordum beni heyecanlandıran gözlerine bakarak. "Çok seveceğin bir yere." Dediğinde güldüm ve elini tuttum. Bir süre yürüdükten sonra önümüze kocaman bir kapı çıktı. "Burası neresi böyle?" Diye sordum şaşkınlıkla. Kocaman bir kutuya benziyordu. "Hadi, gel." Dedi ve kapıyı açıp içeriye girdi. Güldüm ve ben de içeriye girdim. Şaşkınlık içinde etrafa bakmaya başladım. O kadar güzeldi ki... Çimenlerin arasında rengarenk çiçekler vardı. Tam karşıda bir masa vardı. "İnanmıyorum." Diye mırıldandım Toprak'a dönerek. "Hayal gibi..." "Benim hayalim neresi biliyor musun?" Diye sordu ellerimi tutup. "Neresi?" Diyerek fısıldadım. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki, heyacandan konuşamıyordum. "Burası." Dedi kalbimi işaret ederek. "Bana ait olan kalbin, kokun, ellerin, gülüşün, saçların, hayat bulduğum o gözlerin... Kalbinle anladım ben sevgiyi. Ellerinle tutundum hayata. Gülüşünle güldüm. Duru, her anımı, nefesimi sonsuza dek seninle paylaşmama izin verir misin?"