Cihangir, daha fazlasını duymak istemediğini belirten bir el hareketiyle Pablo'nun susmasını sağladı. "Marcus 'un sadakati Gülce 'ye ait. O olmadan yapacağız. " Cihangir, ağzından dökülen ismin ahengiyle kabini tutmak isteyerek elini göğsüne götürdü. Her seferinde kalbi tekleyecek miydi böyle ? Bu dayanılacak bir şey değil dedi kendine. Kalbinin ritminin sahibi artık olmadığına göre sahipsiz bir ritimle sarsılmak ne kadar dayanılırdı? Aklını ve kalbini çoktan teslim etmişti. Ruhu uzun zamandır kendi bedeninde değildi zaten , hep Gülce'nin etrafındaydı. Hissettiği reddedilmişlik duygusu boğazına sağlam bir yumru yapmış gibiydi. Düşüncelerinden uzaklaşıp kalbini tekrar dinledi. "Gülce!!!" Titrek ve kırık bir ritimle sadece "Gülce " aklını karşısındaki adama vermeyi deneyerek dolan gözlerini ovuşturdu. Pablo anlatmaya devam ediyordu. Hemen adapte olmak zorunda dinledi. Gülce ve Cihangir'in akıl almaz aşkına şahit olmaya hoş geldiniz. 1.kitap: KRAL'ın YARASI 2.kitap: ASLAN'ın PENÇESİNDE 3.kitap: DEĞERLİ KARGO Seri birbiriyle bağlantılı ancak kendi içinde bağımsızdır. Yine de spoiler yememek için sırasıyla okumanızı öneririm. Sırasız okumanız da mümkün. Konuları farklı olduğundan.

Bade tam kapıyı açarken kolundan yakaladığı gibi döndürüp onu kapıyla kendi arasına sıkıştırdı. Bade sinirden zannettiği düzensiz nefeslerini alıp verirken, Arat Bade'sine bu kadar yakın olmanın heyecanını yine yaşamaya başlamıştı işte. Bu hatun onu mahvediyordu. Yakıp, yıkıyor; küllerini her yere dağıtıyordu. Ama ne çareki; onun şifasıda, ilacıda bu kadındı! "Bana bak Bade gözlerime bak!" diyerek bağırdı. Bade gözlerini tekrar korkusuzca Arat'ın gözlerine dikebilmek için elinden geleni yapıyordu ama, içinde ki bu çelişki varya; onu bitiriyordu. Sanki aklı başka yüreği başka bir şey söylüyordu, ortak noktada buluşamıyorlardı. Tıpkı Arat ve onun ortak noktalarını bulamadıkları gibi. "Bırak beni!" "Bırakmıyorum, konuşacağız. O yüzden her kimse ara onu gelemeyeceğini söyle. Çünkü bu akşam o yemek sen istesen de istemesen de yenilecek" "Bunu bana zorla yaptıramazsın. Gelmiyorum. Elinden geleni ardına koyma!" "Peki sen bilirsin o zaman seni tam şu an da öpmemde bir sakınca yoktur umarım. Madem gelmiyorsun cezanı çekmen lazım. Bende elimden geleni ardıma koymamış olurum! Karar senin Bade KARAER!"

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Sevgi makamının dört adı vardır. Bunlardan birincisi "el-hubb"dur . Bunun saflığı kalbe nüfuz eder, saydamlığı ise arazların bozulmasıyla bozulmaz. Sevgiliyle birlikteyken, âşığın başka bir maksadı, gayesi yoktur. Sevgilinin iradesi önünde kendi iradesini bırakır. *** Kuveyt'in acımasızlığı ile ünlü iş adamlarından biri olan Ahmer Avvad Reisü'l Hafez İstanbul'a gelir. Kendi 'küçük' sorununu çözmek suretiyle. Fakat gittiği doktorun kadın çıkacağını tahmin etmez. Üroloğumuzla tanışan Ahmer'in dramı yakında sizlerle..

Erkekliğini bana daha çok bastırırken inledim. Göğüs uçlarıma dil darbesi bırakırken elleriyle kalçamı sıkıp beni kucağına aldı. Zevkle bulutların üzerine yükselirken içime girip...

Karşımdaki adamın bakışları ruhsuzdu. Taş kalpli ve duygusuzdu. Hareketleri sert ve umursamazdı. Tolgay Parçak Ruhumu öldüren ve zindanına hapis eden adamın ta kendisiydi. Kapak Tasarımı: silakosay

Aşkın rengini söyleyebilir misin? Gel benimle, sana tanıdık hisler göstereceğim.. 18.01.2015

TÜM BÖLÜMLERİYLE SİZLERLE TAMAMLANDI

Işık Doğu'nun sert hareketleriyle afallamıştı. Evet çok ateşliydi ancak neden bir anda bu kadar alev aldıklarını anlayamamıştı. İçinden sert seviyorsan sert oynarız dedi. Doğu'nun onu kendisine çekmesini bekledi. Doğu için de bu kadın onun eceli olacaktı. Sıcacık teni her vücuduna değdiğinde tüyleri ürperiyordu. Nasıl bir alev topuydu bu kadın ? diye düşünmeden kendini alamıyordu. Işık'ı kendini çektiğinde, bu sefer kadının da cürretkar davranışlar sergilediğini farketti. Elbisesinin arkasında bulunan derin yırtmaçtan bacağının bir tanesini çıkararak gerilmiş sonra ise Doğu'nun baldırına sarmış kafasını geri atmıştı. O enfes boyun Doğu'nun gözlerinin önünde adeta tüm çıplaklığıyla duruyordu. Işık kafasını kaldırdığında Doğu bir anda gözlerini ayaklarına indirip, tekrardan Işık'ın gözleriyle buluşturdu. Işık ise bu fırsatı yakalamışken kaçırmamak için konuştu; "Ayaklarıma bakma; tuzağa düşersin. Göğsümü izle! Göğsüm kuracağım tuzağı ele verecektir. Tangoda ayaklar bir ayrıntıdır!Bu tuzakların dansıdır." dedikten hemen sonra kendini Doğu'ya daha da bastırıp geri çekmiş Doğu'nun kolunun içinde dönerek kendini Doğu'ya bırakarak farkında olmadan teslim etmişti. Tango; iki konuşamayan yüreğin dili olmuştu aslında...

Sahi, sevdiğin imtihanın olur muydu? Ve bir gün, o imtihanın ellerinden kayar mıydı? Yüzünde bir gülümsemeyle veda edebilir miydin sevdana? Hiç sevmemiş gibi. Ettiğin duaların O kişi için kabul olunmadığını, dualarının tecellisini başkasında gördüğünde ne yapardın? Teslimiyet. Nasip. Onun için ettiğin o güzel duaların başkası için kabul olduğunu nereden bilebilirdin ki? İşte bu sevda... Ne bir şehvet ne bir arzu. Bu Allah'ın ve Resulullah'ın razı olacağı bir sevda. Öyle olması gereken bir sevda. Tevekkül. ''Hayatının her köşesinde bulunduğun insan seni fark etmezken, hayatının her köşesinde olanı fark edemiyorsun Betül" dedi Ömer. Anlamamıştı... Hem de hiçbir şeyi... Sevda çok garipti ve ağır bir imtihandı...