Namus davası Yıl: 1970

Doğuda masal bitmez. Her masal da mutlu sonla bitmez....... Geceye Yemin Olsun "Sevmeyeceğim" diye bağırdı Mahru. Geceye Yemin Olsun ki " Sevmem, Sevmeyeceğim" diye karşılık verdi Bedirhan. İki genç, berdelle evlenirken çok övündükleri gururlarını geride bırakmak zorunda kalmışlardı. Bundan böyle Mirzaoğlu aşiretinde "Berdel" gelini "Mahru" vardı. Nefret ettiği soy ismine çok sevdiği abisi için mahkum edilmişti. Ay yüzlü kız ile Ay'ın prensi. Bedirhan ve Mahru'nun hikayesi.

(BÖLÜMLERİ EN BAŞINDAN DEĞİŞTİRİYORUM ) Daha ona sevdiğini itiraf edemeden berdel yüzünden sevdiğinin evlendiğini öğrenir. Yüreğine söz geçirmeye çalışır onunla olmamız artık imkansız der ama kaderin ona güzel bir sürprizi vardır.

İhanetin gölgesinde kalan kadınların intikamı ağır olur. Mecburiyet, kollarını hayatına doladığı zaman susacağını sanır, seni hislerle yanıltır. Ama bazen onlar bile yanılır. Çünkü sen bir kadınsın. Sen susmak değil, haykırmak zorundasın. ... #Tutku - 1 #Wattpad - 1 #Doğu - 1 •Tüm hakları bana aittir.

Kamer ailesiyle yaşayan çok iyi bir üniversitede son sınıf mühendislik öğrencisiyken kendisi için ilk kez büyük bir karar vermek ister ancak bu kararı ailesi onaylamamaktadır. Aklının ucuna dahi gelmeyecek bir anda kaderi ona büyük bir tevafukla bir yol sunar. Bu yolu seçip hayatının anlaşmasını mı yapacak yoksa hayatının akışına devam mı edecek. Kamer ve Ömer'in hayatlarının en büyük kararlarını vermelerini birlikte okuyup onlarla mutlu olup onlarla üzüleceğimiz güzel bir serüven bizleri bekliyor.

"Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."

Asansörden indiğimde yönetim katının da bomboş olduğunu görünce iyice huzursuz hissettim. Ama buradan sonra dönemezdim. Bülent Bey'in odasının önüne geldiğimde hafifçe kapıyı tıklatarak cevap bile beklemeden merakla içeri girdim. Bu gizemin sebebini gafil avlamak isterken, gördüğüm manzarayla gafil avlanan ben oldum. Öylece dondum, kaldım. Daha önce benzerini hiç görmediğim beyaza yakın sarı saçlara sahip çok ama çok güzel bir kız vardı. Bebek kadar masum ve bir o kadar da korkak.. Beni görünce birden ayağa fırladı ve o kocaman yeşil gözlerini açarak bana baktı. Çok sade dümdüz bir elbise giyinmiş olsa da hayatımda gördüğüm en güzel ve seksi kadındı. O güzel gözlerinde ise tarifi imkansız bir dehşet vardı.