“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak, tamam mı? El ele tutuşmam, asla dudaktan öpüşmem. Şu ağlama şeyleri beni her zaman hasta eder, bu arada.” şüpheyle yüzüme baktı. “Bir de bana aşık olmazsan, sevinirim.”

boyxboy

Kelimelerin aslında tahsisli ruhkurtaranlar olduğunu bilir miydiniz? Haydi, çekinmeyin, sorumun üzerine hissetmekten bir an olsun korkmadan düşünün. Gözlerinizi kapatın, boyutlarla inatlaşırmış gibi algınızın sınırlarını zorlayın, gerçeklikten hayale sanki özgürlüğünüzün peşinden gidiyormuşçasına koşun. Hâlâ bir ipucu mu istiyorsunuz? Yoksa benim gibi fazla suskun kalıp ruhunuz mu hamladı sizin de? Pekâlâ... İdman zamanı! Aklınızı bir süreliğine susturun, hecelere bürünmüş onca değerli nefes yüreğinizi okşarken ardında miras bıraktığı yankıları duyabiliyor musunuz? Ruhunuza tohum misali yuvarlanıp orada yeşillenen sözlerin elinden tutun. Gözlerinizi yaşartan o fısıltılar tekrar sızlatsın gönüllerinizi... Belki çocuğunuz, ilk kez "Anne!" diyerek tombul ellerini uzattı size; belki babanız "Seninle gurur duyuyorum," diye sırtınızı sıvazlıyordu ya da belki de sevdiğinizin dudaklarından çıkmıştı bir "Sensiz yaşayamam..." Tanıdık geldi, değil mi?

Sende hiç bilmediğin gerçekleri benimle öğrenmek istiyorsan, BV Ailesine katıl!

​Yade, acı bir ayrılığın sonrasında kendini bir çıkmazın içinde bulur. Aşağılanmış, kırılmış ve özgüvenini yitirmiştir. Ama kardeşi Mahir'in arkadaşı Asaf'la karşılaşmaları içine bir umut ışığı düşürür. Kaybettiği özgüvenini Asaf sayesinde yeniden kazanmayı ve yaklaşan mezuniyet balosuna bambaşka bir Yade olarak katılmayı kendine amaç edinir. Ve sonrasında olaylar birbiri ardınca gelişir... Sizce, istenmeden söylenen bir yalan, hayatın yönünü nasıl değiştirebilir? Aşk bir zaman meselesi midir yoksa yalnızlık meselesi mi? Yade'nin sahici hikâyesini okurken kimi zaman gülecek kimi zaman da hüzünleneceksiniz. "Birini ne kadar seversen sev, ona tüm kalbinle güvenemiyorsan sevmenin çok da anlamı kalmıyor."

Audrey bir radyo programı Disk Jokey'iydi ve Harry de, onun programının frekansını yakalamış şanslı kişi. *text*

TANITIM Dosyanın ilk sayfasını açıyorum... Gözlerim hemen onun resmini arıyor! Buluyorum. Sayfanın köşesine iliştirilmiş küçük bir resim! Gözlerimi hafifçe kısarken resme daha çok dikkatimi veriyorum. Evet, tecrübesiz bir göz onu çok güzel ve inanılmaz masum bulur şüphesiz... Ve öyle de! Beyaz teni, laciverti andıran renkte ki güzel gözleri ve simsiyah dalgalı saçlarıyla insan da koruma içgüdüsü uyandıracak kadar narin, güzel bir yüz. Ama ben onun güzelliğiyle değil gözlerinin arkasındakilerle ilgileniyorum! O bakışlar da küçücük bile olsa bir sıcaklık yok ne yazık ki. Tam tersine buz gibi, hırçın, güvensiz ve yalnız... Geri dönüşü olmayan pek çok sorun ve suçun ham maddeleri bunlar! Üzülüyorum içten içe! Daha bu genç yaşında neler yaşadı, nasıl ruhsal yaralar aldı kim bilir... Ömür boyu beraberinde yaşayacak kalıcı izler bırakmış yaralar... Onları sarmak çok zor olacak! Ama birbirimizden çok şey öğreneceğiz. Ben onunla beraber bambaşka bir hayatın kapılarını aralayacak, bambaşka bir düşünce yapısı göreceğim. Ona ulaşmak için belki de çok çaba harcayacak, farklı yöntemler keşfedeceğim! O ise bu dünyanın ne olursa olsun yaşanılası bir yer olduğunu görecek, yeniden mutlu olmak için ümit etmeye başlayacak. Nefretin yerini sevginin ışıklı yüzü alacak... Ama bu hiç kolay olmayacak benim için! Çünkü onu hastam olarak kabul etmem demek... Bir kez daha etik sınırlarımı aşmam anlamına geliyor! Yine de düşünüyorum... Ruhsal durumu bozuk bir insanın sorgulanmasını engelleyerek onu korumanın, polislere zaman kazandırmanın nesi kötü! Mantı ki olarak bakarsam iyi ama etik olarak bakınca... Huzursuzum! Huzursuzum ama ne zaman benden yardım istendiğinde kendimi geri çekebildim? Hiçbir zaman... Evet, Öykü Mert. Bakalım sen bana neler öğreteceksin!

Küllenmeye yüz tutan aşklar birer kor gibidir yüreklerde, tıpkı yakmaya hazır birer ateş parçası gibi... Acıtsa bile küçüktür, kaçabilirsin ondan. Dönüp kalbine bakmazsan yok sayabilirsin, hatta unutmuş gibi sahte mutluluklarla doldurabilirsin hayatını. Yalnız bir gün bir hata yapar da onun orada olduğunu bildiğini fark ettirirsen ona... Geri dönüşü olmaz. O küçük kor gözlerinin önünde gerçek bir aleve dönüşür. Paniklersin... Hemen yaklaşıp eline geçirdiğin herhangi bir şeyle rüzgar yaratmaya çalışırsın ama o rüzgar sadece alevlerin daha çok yükselmesine neden olur. Üstelik üzerine basıp geçmek için de çok geçtir artık. Söndüremezsin... Sadece yanarsın. Hele bir de kader seni ona bağlamışsa sğrekli yan yana olmak zorunda bırakıyorsa zaten seçme şansın yoktur. Sonuna kadar yanacaksınızdır, taa ki son nefesine kadar...

❝Bir sürü yanlış yaptım. Yanlışlarımdan nefret ederdim çünkü beni kötü etkileyeceğini bilirdim. Ama sonra bir yanlış yaptım, sen çıkageldin. Ve sen Genesis, sen doğrularımın neticelerinden bile daha güzeldin.❞ *text*

Tüyap Kitap Fuarı!