Bu fani dünyada herkes bir şeyler ile sınanır. Bu kimi zaman aile, kimi zaman bir evlat ve kimi zaman ise gelecektir. Tabii bu kişiden kişiye değişir. Hayat , zorlu bir sınavdır adeta . Seni oradan oraya sürükler ve tahmin etmeyeceğin yerlere ve noktalara götürür. Bu sınavı herkes geçemez kimi pes eder, kimi bir duvar gibi dimdik ayakta durur.Aynen bu kitaptaki kızlar gibi. Zaten bu hayatta asıl güçlü olan kişiler zorluklar karşısında gülümseyebilmektir . Ben burada elimden geldiğince bu 5 kızın hayat ile mücadelesini anlatacağım. Ama başlarda biraz klişe olabilir normal lise hayatı gözükebilir ben ortalarına doğru onların hayat sınavlarını anlatacağım. Bu arada bu kitaptaki bazı olaylar bizzat YAŞANMIŞTIR ve bazıları ise benim kurguma aittir .Ona göre değerlendirirseniz sevinirim. Aklımda olan düşünceleri inşallah yazarken de hissettiririm . ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Kader onlara bela olarak değil, onlar kadere bela olarak geldiler. Kader onlar ile değil, onlar kader ile oyun oynadılar ." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Arkadaşlık yıldızlar gibidir ,onları her zaman göremezsiniz ama hissedersiniz." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Gece Barkın :Luanna Perez Esila Taşkın :Barbara Palvin Deniz Soysal :Acacia Brinley Clark Mira Bulut :Alexandra Burimova Meloş İpek :Madison Beer Buğra Asilsoy : Francisco Lachowski Aras Arslan :Sergio Carjaval Poyraz Keskin :Manu Rios Rüzgar Demir : Simon Van Meervenne Uras :Felix Bujo !!Bu arada küfür ve argo kelimeler içerir!!

Elif kendine özgü masum sade bir kız. Ta ki Dağhan ile tanışana kadar... Aşkın bu kadar karmaşık acı ama bir o kadarda güzel olduğunu öğrenememişti. Elif Dağhan'ın buzdan imparatorluğunu aşkıyla yıkabilecek mi ? Ya da onun buz dağına kapılıp sonsuza kadar esiri olarak mı kalacak ? Acımasız bir aşk... Tutku... Acımasız bir erkek... Size acı verirken sizi nasıl sevebilir? ... " Asla seni sevmeyeceğim Elif, sevemeyeceğim...Ama sen benimsin... Ben bitti diyene kadar... Dokuz Yayınları ile 2022 raflarda yerini alacak. "Ben Elif... Sıradan ve bir o kadar masumane hayatımı sürdürürken, beni bulutların sonsuzluğuna sürükleyen ve daha önce hiç tatmadığım bir rüzgârla tanıştım: Aşk... İliklerime kadar üşüyeceğimi bilerek benliğimi buzdan bir kalbe teslim ettim. Ben Dağhan... Buzdan imparatorluğumda kendi karanlığıma gömülmüşken avucuma bir ateş düştü: Tutku... Kalbimin buz tutmuş derinliğinde bir kardelen filizlendi. Acımasız bir aşk, bu aşka teslim olmuş bir kadın ve sevgiden yoksun bir adamın hikâyesi... " "Keskin kayalıklarını, uçurumlarını, hırçın dalgalarını küçücük bir pencereden görüp iliklerine kadar üşümüş olsa da Elif'in ayakları geri adım atmıyordu. Daha fazlasını istiyordu. Dağhan'ın buzdan kalbi, avuçlarında alev alsın istiyordu."

"Heh! bir bu eksikti !,Bu gidişle şirketi başımıza yıkıcaksın kızım sen ! bas istifayı ! söz istediğin kadar tazminat vericem ! YETER!" "Ben....özür dilerim efendim!

GÖRKEM'DEN... Ben aşka inanmayanlardandım. Belki azınlık gruptaydım. Belki beni aşka inandıracak biri çıkmadı karşıma. Belki bu yüzden o güne kadar hiç sevgilim olmadı. İhtiyaç da duymuyordum zaten. Onunla tanışana kadar... Onu böyle delicesine sevene kadar. Onunla nefes alıp, onunla büyüyüp, onunla kendimi bulana kadar. Aslında hep oradaymışım. Yerim onun yüreği, sol yanıymış. Kendimi buldum. Onunla yeniden doğdum. Belki de ilk kez havayı soludum. İlk kez düştüm, ilk kez koştum. Meğer başım göğsüne, ellerim eline değmeden olmazmış. 'Ben nasıl yaşamışım o yokken' diyorum kendi kendime. Onsuz geçirdiğim her saniyeme acıyorum. Sonra o çıktı karşıma. Ciğerlerime nefes, göğsüme yürek oldu. ATEŞ... En başından beri biliyordum yanacağımı. Aşkın acıtacağını. Belki yanmaktan korktum bu güne kadar hep. Artık korkmuyorum. Yanacaksam şayet, onun ateşiyle olsun. Razıyım yanmaya, sonsuza dek onunla... ATEŞ'TEN... Daha dokuz yaşındayken söz vermiştim kendime, yeminler etmiştim. 'Bir daha hiçbir kadına güvenmeyeceğim' diye. 'Annemin attığı tekmeyi bir daha kimseye attırmam. Gerekirse yakarım, ama yanmam bundan sonra!' diye. Tuttum sözümü. Çok uzun bir süre tuttum. On sekiz yaşıma kadar hiçbir kadının omzuna koymadım başımı. Beni kaldırmazdı o omuzlar. Belki çok yaktım ama yanmadım. En azından yanmadım sandım. Yüreğimi buzlara sardım. Oranın sahibi olduğunu bilsem yapar mıydım hiç? Nereden bilebilirdim kalbimin benim için değil, onun için attığını. Kabul edemedim. Yıllardır kapısına yüzlerce kilit vurduğum gönlüme nasıl girerdi o? Meğer orası hep onunmuş. O hep oradaymış. Ben onsuz hep eksikmişim. Onu beklemişim. O geldi. GÖRKEM... İlk kez kendim yandım. İlk kez yanmaktan korkmadan, kaçmadan dimdik onu karşıladım. Yanacaksam şayet, onun ateşiyle olsun. Razıyım yanmaya, sonsuza dek onunla...

Lise 3'e giden Mira, kızların gözdesi Poyraz tarafından sevilir ama onun gönlü kendisinden haberi bile olmayan, kızlarla neredeyse hiç takılmayan Baran'dadır. Bakalım Mira, Baran'ın ilgisini çekip onu kendine aşık edebilecek mi yoksa kalbini Poyraz'a mı kaptıracak? Kapak @ruhsuzkalemler adlı kullanıcıya aittir.

AŞK, Bir kalıba, Bir yatağa, Bir sıfata, Ya da dört duvara... Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil. Her sıfatta ve her firsatta. Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur. ... Hata yaparak öğrenir insanlar doğruları... Hata bazen aşkı bir araya getirirdi.. Aşk doğruları saklardı içinde, hata yapmana sebep olurdu. Ya yaptığın hatalar, pişman ederdi ya da o hatalarla yaşamayı öğretirdi. Bazen de yaşayamadan öldürürdü. Neyin doğru neyin gerçek olduğunu bilmediğimiz önümüze sunulan doğruların gerçek olmadığı bir hayat... O aşıktı. Kadının her zeresine tutkun bir adam. Birisi gerçeğin peşindeyken diğeri aşkın.. Gerçek, siz gördüğünüz sürece vardır. Yalanlar ise her daim yanınızdadır.. Oynanan oyunların, bilinmeyen gerçeklerin, söylenen yalanların bir arada olduğu bir hikâye... Aşk her zaman saf ve masum değildir... Tutkun bir Adam... Asi bir Kadın... ... - Aşka Tutkun Adam ismiyle yazılan ilk hikâyedir! Tüm hakları Yazarda saklıdır! Kapak tasarımı Yazara aittir!

Yanımdan geçen umut'a bakıp yürümeye devam ettim. Umut kuzenimin kuzeni oluyordu ve henüz on yaşındaydı. Tam kapının önündeki tabureye oturacakken kuzenim Sude'nin sesi boş sokakta yankı yaptı. "Ayperi koş top gidiyor." Hızlıca bayırdan aşşağıya yuvarlanan topun peşinden koşmaya başladım. Bugün yeni aldığım pembe kareli esortmanımın uzun paçasının ayağıma takılmasıyla duraksamak zorunda kaldım. Top tüpcünün arabasına çarpsa da hızını kaybetmeden yuvarlanmaya devam etti. Az ilerde gördüğüm karşı taraftaki eve yürüyen iki genç erkekten biri benim paldır küldür koşmamdan kaynaklanan ses yüzünden bana döndü. Ardından gözleri ona doğru gelen topa kaydı hiç vakit kaybetmeden topu bana attıktan sonra önüne dönüp yürümeye devam etti. Tam o sırada dudaklarımı harekete geçirdim. "Teşekkür ederim." Bir an durakladı ve bana döndü. Daha fazla bakmatan vazgeçtim. Önüme döndüm ve koşar adım bayırı çıkmaya başladım. Ilerde görünen Sude ve kucağında tıpa tıp bana benzeyen küçük kuzenim Esma'ya kızgın bakışlar attım. "Topu aşağıya kim attı?." Sude haylaz bakışlarını bana yollayıp omzunu silkti. "Ben atmış olabilirim." On dokuz yaşında olmasına rağmen bu çocuksu halleri geceleri döktüğü göz yaşlarıyla alakasızdı. "Sayende top bir daha geri gelmemek üzere gidiyordu. Allah'tan durakta birileri vardı da beni görüp topu attı." "Kimdi ki topu atan." Dudaklarımı büzdüm o böyle diyince kim olduğunu gerçekten meram etmiştim. "Bilmiyorum iki kişi vardı kim vurduya gitti." ⚽⚽⚽⚽⚽⚽ ⚽BAŞLANGIÇ TARİHİ⚽28.08.2017 ⚽Mor Top( KİM VURDUYA GİTTİ) Adlı ilk kitap. ⚽ KURGU TAMAMEN ŞAHSIMA AİTTİR ALINTI YAPILMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA KARŞI TARAF İLE HUKUKSAL YOLLAR İLE GÖRÜŞECEĞİM.

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı