Yasak olan, bilinmemezlik taşıyan her şey bana her zaman daha çekici gelirdi... O benim için bilinmemezlikti, içimde onu tanımak adına tüm şehirleri alevler altına alabilecek kadar büyüyen bir yangın vardı. O yangını söndürebilecek hiç bir şey yoktu. Varlığı içimdeki kıvılcımların yangına dönuşmesine davetiye çıkartıyordu... Benim için yasaktı tıpkı, Adem ile Havva'ya yasak olan meyve gibi ama o dudaklarına sadece bir kez dokunabilmek için günahkar olmayı kabul ederdim...