Aşıktı. Hemde öyle böyle değil. Çocukluk aşkıydı kalbinde taşıdığı. Konuştu, kendini anlatmaya çalıştı, çabaladı, elinden gelenin fazlasını yaptı ama karşılığında gördüğü kocaman bir boşluk oldu. Vazgeçmesine neden oldu mu? Kesinlikle hayır... Diğer taraftaysa sevilen sevenin sevgisini çocukça sevgi olduğunu düşünüyordu. Kendisine göre geçici hevesten başka bir şey değildi. Ama ya yanılıyorsa. Ya bu aşk hayatını tümüyle değiştireceği şeyse. Ya kaçacaktı, ya inanacaktı... Peki ya sevgiyle atan kalbe sevgiyle gidecek miydi? Üst üste yapılan yanlış kararlar istemedikleri anıları yaşamalarına sebeb olacaktı. Ve işte o an gerçekten bir karar vermek zorunda olacaktı genç adam. Ya sevecekti, ya gidecekti...

Aslında uyuzluklarla başladı her şey. Ama sonra bütün uyuzluklar eriyip gitti aralarında. Su, kendi kabuğuna çekilmiş bir kız, Anıl, okulun en popüler erkeği. Okuyunca imkansızmış gibi görünüyor ama değil. Aşk, imkansızmış gibi görünen bir şey değildir. Aşk, iki insanın birbirlerinin yüreğini sevmesidir. "Sen... Aşık mı oldun? Bunu mu ima ediyorsun?" dediğimde gülümsedi. "Evet... Aşık oldum. Hem de kime biliyor musun?" dediğinde meraklanmıştım. Ona şaşkınca bakmaya devam ederken bana gülümsemeye devam ediyordu. "Kime?" dediğimde kollarını bana sardı. "Dünyanın en güzel ve en mükemmel kızına." -Mizah -Küfürsüz