Kendi halimde Wattpad'de hikayemi yazıyordum. Ta ki fotoğraflarını kullandığım Amerikalı aktör, 'Ne hakla fotoğraflarımı izinsiz kullanıyorsun??' diye çemkirene kadar... Tüm hakları Alfa Yayın Grubu'na aittir. Başlangıç tarihi: 9 Nisan 2018

NOT: Mavi Kubbeler/ Yalnız Prens hikâyesinin devamıdır. Ayrı ayrı okunabilir, karakterler ve mekan farklıdır. (Ama önce Mavi kubbeleri okumanızı tavsiye ediyorum.) Not :İlk kitap olan Savaşçı Kadın ve Kral tamamlanmıştır. İkinci kitap olan Savaşçı Kadın ve Kralın şehri tamamlanmıştır. (İkisi de buradan yayımlanmıştır) İlk Kitap: Uzun savaşlardan sonra dört Krallığa bölünen bir dünya ve bu dünyada hayatta kalma savaşı veren bir krallık... Kuzey Kubbeler... Sierra gündüzleri avlanıp, hurda toplayarak hayata tutunmaya çalışırken geceleri soğuktan ölmemek için çabalamaktadır. Fakat kış hiç olmadığı kadar sertleşiyordur ve gün geçtikçe dışarı çıkmak neredeyse imkânsızlaşacaktır. İşin içine acımasız çeteler ve onların sert kuralları da eklenince Kuzey krallığında tam bir kargaşa baş gösterir. Tam bu sırada Sierra'nın hayatına, Werner adında gizemli bir adam girer ve ona hayatını kolaylaştıracak bir teklif sunar. Hiç beklemediği bir anda karşısına çıkan adamın ona sunduğu anlaşmayı kabul eder ve onunla birlikte tehlikeli bir yolculuğa çıkar. Bu yolculuk onun hayatını tamamen değiştirecektir. Sierra farkında olmasa bile, aslında büyük bir şeyin parçasıdır. Hayatı boyunca, gizliden gizliye bu şeye hazırlanması sağlanmıştır ve sonunda kader, Sierra ve Kuzey halkı için bir son hazırlamaya başlamıştır. Sierra, bu sonu engelleyebilecek kişiye ulaşmanın tek anahtarıdır. İkinci Kitap: Hava daha da sertleşti... Kış daha da kötüleşti... Ve çeteler Kuzey Krallığına savaş açmaya hazırlanıyor. Eski dünyadan miras kalanlar, yeni yaratılan dünya için büyük bir tehdit oluşturuyor. Werner ve Sierra ise bunu durdurmak için her şeylerini ortaya koymak zorundadır. Kalplerini bile.

Ruh eşini arayan ölümsüz bir kızın trajikomik hikayesi... Bir lanet... "Sen elimden ruh eşimi aldın. Tek aşkımı. Seni ruh eşini bulana kadar ölememekle lanetliyorum." Kazık tenimi zedelemeye başlamıştı. Ve ben bundan hiç rahatsız olmuyordum. "Ruh eşinden duyacağın ilk cümle, dövmendeki cümle olacak. Onu bul. Kendine aşık et. Büyü bozulunca huzur içinde geberebilirsin." Beni her insandan duyabileceğim bir cümleyle lanetlemişti; "Affedersiniz. Biraz konuşabilir miyiz?" Köprücük kemiğime kazınan bu cümleyi, inanın bana duydum da. Bu cümleyle her karşılaştığımda, bu sefer bulmuşumdur umuduyla doldum. Ama olmadı. Her birinin kollarımda can vermesini seyrettim. Lanet elimi kolumu bağlamış, beni çaresiz bırakmıştı. Yüz elli yıl boyunca aradım onu... Akla gelebilecek her yolu denedim, bu azaptan kurtulabilmek için. Olmadı. Her seferinde tekrar geri döndüm. Hep yalnızdım. Yüz yıllar boyunca kiminle tanışsam, ölüme çektim onları. Gözlerinden sönüp giden hayat enerjisini gördükçe tekrar tekrar öldüm. Ta ki onlarla tanışana dek...

~ Wattys2018 Dünya Kuranlar Kategorisinde Kazanan ~ ° ° Gerçekle büyünün raksı başlıyor. Sivri şapkalarla buluşan kulaklar, küçük bir kız çocuğunun hayalperest sözleriyle çınlarken rüyalar peş peşe gelmeye başlar. Düğüm olan duygular, dikkate alınmayan hayaller, yerini karanlık sonlara, kitap sayfalarında canlanan büyülü bir ormana ve kulak tırmalayan fısıltılara bırakır. Ritüeller, takipler ve cinayetler ile başlayan gizemli macerada yolunu bulmaya çalışırken Ekin, büyük bir çıkmaza girer. İnandığı şeylerin sorgulamadan peşinden mi gitmelidir yoksa doğrular onun için korkunç bir sonun başlangıcı mı olacaktır?

Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli fısıltılar, onu içine çekeceği bir dünyanın kapısını aralıyordu. Akıl sağlığını korumak artık yeterli değildi; Annabelle, merkezin unuttuğu sırları ve gölgeleri keşfetmek zorundaydı. Aksi takdirde, bu klinikte gerçekten neler olduğunu öğrenemeden, kendi ruh sağlığını da kaybedecekti. 96 numaralı odada kalan hasta, isimsiz, tekinsiz. Yıllarca bir başına kaldığı odada dünyadan bihaberdi, ümitsiz vakaydı. Ya da sadece öyle düşünüldü. Annabelle, onu iyileştirmekte kararlıydı. Ancak bu, gerçekten istediği bir şey miydi? Wattys2018 Hikaye Ustaları Ödülü Kazananı 🏆

Bir gün uyandığınızda erkeklere karşı fobiniz olduğunu fark etseniz ne hissederdiniz? Tuba bu sorunun cevabını çok iyi biliyor çünkü tam olarak bunu yaşıyor. Başına gelen korkunç olaylardan sonra erkeklerden korkmaya başladı, artık evinden dışarı bile çıkamıyor. Yine de her şeye rağmen kendini toparlayıp fobisini yenmek zorunda. Bunu yapabilmek için ona bir erkeğin yardım etmesi gerek. Önünde ise tek bir şansı var: Hiç tanımadığı, hayatını bildiği gibi şekillendirmek için uğraşmış, başına buyruk bir adam olan Ege Tekin. Peki işler Tuba'nın düşündüğü gibi yolunda gidecek mi? Yoksa geçmişte kalan sırlar bir bir açığa çıkarken korkularına yenileri mi eklenecek? Başlarına gelen bütün kötülüklere rağmen birbirlerinden güç alarak beraber yürüyen Tuba'yla Ege'nin heyecanlı ve sürükleyici hikâyesi...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''