Yokluğun oldu yine kıyametim... Varlığın hisedilmeyecek kadar yok, Yokluğunla sınar oldun beni... Zaman geçip gider oldu... Sen bir selamı eksik eder oldun... Bütün kelamlar yine yokluğuna işaret, Bütün gözyaşları gidipte dönmedin yollara şahit... İçim sen sen diye ağlarken Bunu anlamaman ne kadar acı... Okuduğunuz her satırda kendinizi bulmanız dileğiyle... ~Tuğba ~

-18 Sevgisizlik miydi, bizi bu hale getiren? yoksa inandığımız değerler mi? Doğru ve güzel olan neydi? İyi kimdi? İyilik var mıydı sahiden? Utanıyordum. Ama utanılacak bir şey yapmadım ki ben. Bitmeliydi artık bu üstüme çöken karabasan. Korkuyorum. Ama neden? kimden? Küçücük, ufacık bir merhamet kırıntısı arıyor, yaralı yüreğim. Kirlendin diyorlar bana. Kirlendin mi sahiden? o iğrenç eller bedenimin her bir santiminde dolaşırken, sessiz feryatlarımla tek bir isteğim vardı ondan, katilimden; "Ne olur! bedenimle beraber ruhumuda al. Al ki, merhametsiz yüreklere yük olmasın bu naçiz bedenim. Al ki, kara bulutlar toplanmasın evimizin tepesinde. Al ki, babamı katil, beni maktul eyleme. Al ki, bir daha kimse dokunmasın zavallı, bahtsız, kadersiz Zarife'ye" **** KAÇAK'taki Devran'ın kız kardeşi Zarife'nin hikâyesidir. Kısa bir hikâye olacaktır. Kasım 2013'de kurgulanmıştır. 2015'de yazılmaya başlanmıştır.