Cover by: @---eva---- "Μια ιστορία διαφορετική απο τις αλλες, μια ιστορία βγαλμένη μέσα απο τη ζωή μας ,μια ιστορ-" ήχος τηλεφώνου:"The story of my life, I take you home, I drive all night to keep you.." Χαλβάς(ακα Εύα): "Ποιος στα διαλα τόλμησε να διακόψει το δραματικό μου μονόλογο;" Gelly(ακα Αγγελική,ακα old directioner):" Σορρυ βρώμα μαι μπαντ" Φωτης(ακα Λίλα):"Μεταξύ μας Εύα αλλά ποτε δεν το 'χες με την ηθοποιία " *Η Εύα παει να κλαψει την μοίρα της στη γωνία ενω σπαραζει σαν φάλαινα.* Κοτρονα(ακα Κατερίνα): " εξντιιιι" Ουρανοξυστης(ακά Χριστίνα): "Σκαστε επιτέλους μικρά βλαχιδια και βαλτε ενα Κακουριωτη να αγαλιασει η ψυχή μας" Ευα:"εσύ μικρέ ανώμαλε αναγνώστη αν βαριέσαι και εσύ την ζωή διάβασε αυτό το στορυ και ετοιμάσου να γκριντζαρεις(έπειτα απο αυτό πιστεύω πως η φιλόλογος θα με ρίξει στο πηγαδι)μέχρι θανατου με τις περιπετειες και τα κρύα αστεία των KILLER CREW θέλουμε και όνομα τρομαρα μας μη χε-" Κατερίνα:"Σκασε Εύα!"

Προσπαθώ γαμωτο!Προσπαθώ να γίνω καλυτερο ατομο με μια νέα αρχή αλλά..."με διέκοψε και δεν με άφησε να συνεχίσω. "Αλλά τι?Δεν μπορείς επειδή έχεις γεννηθεί για να είσαι σκύλα?"ρώτησε καπως ειρωνικά και το ίδιο νευριασμένος με εμενα. "Αλλά δεν με αφήνεις!Εμφανίζεσαι από το πουθενά και χαλάς την ζωή μου."φώναξα. Ήρθε κοντά μου και με κοιταξε με νεύρα. "Μου σπας τα νεύρα."είπε πριν ενώσει τα χείλη μας.

«because teenagehood has its goods but baby has its troubles too».

Ο Λουκάς - Τρανός Αφέντης του Κάτω Κόσμου για τους φίλους - πασχίζει να κερδίσει το θρόνο που δικαιωματικά του ανοίκει και να καταφέρει, επιτέλους, να γίνει ένα με το δαίμονα που καταλαμβάνει την ψυχή του. Το σχέδιό του είναι αρκετά απλό, αλλά φιλόδοξο : βρίσκει τον Πορφυρό Άγγελο, τον κάνει μπάρμπεκιου, γίνεται βασιλιάς όλων των δαιμόνων και εξορίζει όποιον δεν συμπαθεί. Ωστόσο, κάτι τέτοιο στην πράξη αποδεικνύεται σχετικά (δηλαδή εξευτελιστικά πολύ) δύσκολο, ακόμα και για το δυνατότερο δαίμονα του κόσμου. Και, όλα αυτά, εξαιτίας της εκνευριστικής όσο δεν παίρνει - κατά την ταπεινή άποψη του Λουκά - ατρόμητης και αξιολάτρευτης κόρης του Πορφυρού Αγγέλου, η οποία, χωρίς καν να προσπαθεί, αρχίζει να διεκδικεί το μεγαλύτερο κομμάτι της μαύρης καρδιάς του Λουκά. Πράγμα κάπως επικίνδυνο, αν σκεφτεί κανείς ότι το μόνο πράγμα που μπορεί να σκοτώσει έναν δαίμονα, είναι ο έρωτας. Λολ οκ η περιγραφή ακούγεται κλισέ αλλά το αδικεί πιστέψτε με ( ναιπ, είμαι άχρηστη ΚΑΙ στο να γράφω περιλήψεις )

Για κάποιο λόγο σε συμπαθεί. Υπερβολικά πολύ.

"Δεν μπορει να συμβει κατι μεταξυ μας" του εξηγω καθως αρχιζω να βουρκωνω "Γιατι? Τοτε δεν θα χρειαστεί να προσποιουμαστε θα ειμα-" "Απλα δεν γινεται. Δεν μου το επιτρέπουν" τον διακοπτω "Ποιοι?" ρωταει μπερδεμενος "Κοιτα....απλα ξεχνά οτι εχει γινει μεταξυ μας πισω απο τις κάμερες. Δεν μπορει να συνεχιστεί. Ξεχνά τα ολα" του λεω καθως σηκωνεται ορθιος Με πλησιαζει καθως το χερι του παραμερίζει τα μαλλια μου στη μια μεριά του λαιμου μου. Χωρις να το περιμενω τα χειλη του ερχονται σε επαφη με το κρύο δερμα του λαιμου μου αφήνοντας του φιλια σε καθε εκατοστό του. "Και να θελω δεν μπορω. Δεν μπορω να το ελεγξω. Αλλα ουτε και εσυ μωρο μου. Ο τροπος που αντιδράει το σωμα σου τα μαρτυράει ολα. Χάνεις τον έλεγχο μαζι μου" μου λεει καθως με κοιταζει στα ματια Θέση #3 at Romantic->4/9/18 Θέση #1 at MendesArmy->1/9/18 Cover Made by:@pizza_ismy_life

[2o Βιβλιο ] Highest Rank in TeenFiction:3th 29/01/18 -Με αγαπας ακομα; "την ρωταω εντρομος απο την ησυχια της . -Μην με ρωτας αν σε αγαπω ,δεν εχει σημασια .Λεξη που την καταστρεψες, δεν εχει πια αξια ."μου λεει ,δινοντας μου μια μονοτονη απαντηση,χωρις ιχνος συναισθηματος . Με αγαπαει; -Εγω σε αγαπω."της λεω προσπαθωντας να την κανω να μου πει οτι με αγαπαει και εκεινη . -Οταν αγαπας ,δεν πληγωνεις .Δεν αδιαφορεις .Δεν τα παρατας .Προσπαθεις .Οταν αγαπας ομως .Με εχεις χασει ,Στεφανε .Εχει τελ-"παει να συνεχισει μα δεν την αφηνω . Την αρπαζω απο την μεση ,φερνοντας την κοντα μου .Το κοκκινισμα στα μαγουλα της ,γινεται αισθητο ,δινοντας μου να καταλαβω οτι ακομα την επηρεαζω . Τιποτα δεν εχει τελειωσει . -Δεν σε εχω χασει ."της λεω αγρια και κτητικα ενω την σφιγγω πιο πολυ πανω μου . -Ασε με ."μου λεει ενω βαραει τα χερια μου προσπαθωντας να με κανει να την αφησω . Ναι τωρα πονεσα . -Εισαι ακομα δικη μου ."της λεω και εκεινη βγαζει ενα γελακι . -Ετσι νομιζεις ."μου λεει ενω πλησιαζει το προσωπο της στο δικο μου ,προκαλωντας με . -Ετσι ειναι ."της λεω και συγκρουω τα χειλη μου απελπισμενα στο δικο της ,δινοντας ενα παθιασμ

"Ε Όχι!Όχι να συγκατοικησω μαζί σου!Ακόμα στο κρατάω που μου κατέβασες το βρακί στο νηπιαγωγείο!"του φώναξα "Βρε,βρε η Σοφια με τα σπυρακια στο κωλαρακι" // Τι θα γίνει όταν ο παιδικός εχθρός της Σοφίας επιστρέψει?Τι θα γίνει όταν θα πρέπει να συγκατοικήσουν?Τι θα γίνει όταν θα του πετάξει κανένα βάζο στο κεφαλι?..Ουπς..δεν έπρεπε να το πω αυτό.Διαβάστε την ιστορία για να μάθετε:)Ελπίζω να σας αρέσει και να γελάσετε \\ ▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 100% ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ!

Τι και αν έπεφτες θύμα απαγωγής και οι απαγωγείς ήταν υπερανθωποι όμορφοι βρικολακες ? Τι και αν άρχιζαν όλοι ένας ένας να σε ερωτεύοντε ? Τι και αν μαθαινες ότι δεν είσαι μια απλή θνητή? Η Κάιλη Μπλάκγουντ θα προσπαθήσει να αποδρασει χωρίς να αφήσει πίσω της την καρδιά της. #1. In βρικόλακας 19/11/17 #1. In βρικόλακας 23/12/17

"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.