Cute, romantic, sad, and dirty. Whatever you want, I got it. -- Some imagines have been privatized by Wattpad. Follow me to read them! --

Amansız bir haydut ve mavi saçlı bir ucube... Onları bir araya getiren ortak hayalleri oldu. Ama aynı zamanda bu hayal onların sonunu getirebilirdi... Çünkü hayalleri kaçmaktı.Ama kaçmak istedikleri gerçek,kendileriydi.

Tacizci bir üvey baba, aşağılayıcı bir anne, aldatan bir -eski- erkek arkadaş, her şeyi yediği halde onun yediklerinin kilosunu siz alıyormuşsunuz gibi görünen bir yakın arkadaş... Bu kadar kişi arasında gıcık olmak için Logan Lerman'ı bulmam, kesinlikle şansın bir ürünüydü.

Herkes düşlediği hayatın kuklalarıdır gerçeğin kolları arasında. Bizleri o her şeyin rengarenk olduğu , göz yaşının tarifinin yapılamadığı bir dünyaya uçurabilecek hiç bir melek yoktur. Elimizde olan acıya sımsıkı sarılarak, kalbimizi kanatan herşeye göz yumarak hayallerimize koşmaktan başka çaremiz yok aslında. Benim hikayem annemin rengarenk hayatımı söndüren ölümüyle başladı. Bir başkasının yalanlarındaki tutsaklığımla sona erdi.

Bir anahtarın hayatınızı tamamen değiştirdiğini ve eski hayatınıza bir daha dönemeyecek olduğunuzu farz edin. Elinizde kilitli ve anahtarının nerede olduğu belirsiz bir kutu ve değişen iki hayat…

Aylar boyunca biz olmanın hayalini kurarken, garip bir şekilde biz olmuştuk. Daha doğrusu biz olmamıştık, sadece bir sırrımız vardı. Bize ait ilk şey olan sırrımız. Sadece ikimizi ilgilendiren bir sır. Birbirimizi en yakın arkadaşlarımızdan daha iyi tanıyacaktık. Beraber birçok şey paylaşacaktık. Gülüp eğlenecektik. Mutlu olacaktık. Belki sonunda üzülecektim ama kabul etmemek için bir sebebim yoktu. Belki yanlış bir şey yapıyordum ama kaybedecek bir şeyim de yoktu. Belki pişman olacaktım ama işin içinde o varsa ben de vardım. Bir de, benim korkağın teki olduğumu bilse belki de hiç böyle bir işe kalkışmazdı. Cesaretsiz, saçma korkuları ve takıntıları olan aptal bir kız olduğumu en başından bilseydi, bana o ilk mesajı atmazdı. Ama ben, korkak olsam da bu işte onunla olmaya vardım. Bu süreçte beni korkularımdan arındırıp iyileştirecekti, ama beni iyileştirdiğinin farkında bile olmayacaktı. Ve bu, beni ona her zamankinden daha çok bağlayacaktı. Ama bunu hiçbir zaman bilmeyecekti. Bu da benim sırrımdı. Benim küçük sırrım.

"Benden uzak dur." "Neden?" "Ben karanlığım." "Gözlerin öyle demiyor ama."