[don't trust the moon. she's always changing] Przekraczanie barier zawsze było trudne dla Rose. Jako nieśmiała osoba ukrywała się w bezpiecznym miejscu i nie wychylała nosa poza próg domu. Bała się rozmawiać z innymi, bo nie chciała się pogrążać, ale nie było tak od początku. Dziecięce lata przebiegły wesoło i zbyt szybko, żeby mogła się nacieszyć spokojem i szczęściem. W wieku ośmiu lat rozpadła się na drobne kawałeczki i nikt nie mógł jej pomóc, bo po takiej stracie ciężko cokolwiek zrobić. Rosalie zamknęła się w sobie i odcięła od starego miasta. Miała zacząć nowe życie, co chyba nie wyszło na dobre i wylądowała z powrotem w Beacon Hills, czyli mieście pełnym tajemnic i zagadek. Okładka wykonana przeze mnie. Publikacja 06-08-16

Moja siostra zawsze powtarzała mi, że moja moc to dar, ja uważam ją za przekleństwo bo to przez nią straciłam wszystko. Straciłam rodzinę, dom, bezpieczeństwo. Powiedziano mi, że będę szczęśliwa. Powiedziano mi, że wszystko się ułoży. Powiedziano mi, że koszmar się już skończył. Powiedziano mi, że teraz już będzie tylko lepiej. A ja uwierzyłam, miałam nadzieję. I znów straciłam wszystko: rodzinę, dom, bezpieczeństwo. Znów powiedziano mi, że będę szczęśliwa. Znów powiedziano mi, że wszystko się ułoży. Znów powiedziano mi, że koszmar się już skończył. Znów powiedziano mi, że teraz już będzie tylko lepiej. Tym razem nie uwierzyłam, ale gdzieś głęboko miałam nadzieję. Nadzieję, że tym razem będzie inaczej, że będę szczęśliwa. Wszystkie postacie zostały stworzone przez Jeffa Devisa. Ja odpowiadam za postać Destiny i jej część historii.

❝Ludzie są jak księżyc. Tylko raz na jakiś czas widzimy jego całą powierzchnię. Odkrywamy jego sekrety i to, jak jest piękny. Ale bywają i noce, kiedy wcale go nie widzimy. Ostatni czas to był twój nów. Spraw, żeby nastała pełnia.❞ [ LOLA ] Hayley Lune lubiła bajki od dziecka. Pewnego dnia po prostu bajki przestały być tylko bajkami. Cienie pod łóżkiem nie były już tylko potworami z wyobraźni; stały się prawdziwe. Miały szpony, świecące oczy i paszczę pełną ostrych zębów. I nagle, zupełnie przypadkiem, Hayley została wrzucona w magiczny świat pełen wilkołaków, wiedźm, druidów i innych potworów, którym musiała stawić czoła, aby obronić osoby, które kochała. [ NAYA ] Alexander Svensson swoje nastoletnie życie poświęcał lacrosse, spotkaniom z szeryfem Stilinskim, ciastkom i The Walking Dead. Nie było miejsca na myśli o innych osobach, a tym bardziej poświęceniu. Cudna sielanka urwała się w momencie, gdy Alex doznał kolizji z kometą. Uderzyła w niego niczym piorun, zmieniając jego podejście do otaczających go spraw codziennych; do zaufania, wiary w ludzi, nadmiernego ego, a przede wszystkim miłości, która stała się dla niego prawdziwym wyzwaniem.

S E Z O N 5 - Nie wiem dlaczego wyglądam jak ona, albo dlaczego jestem akurat tutaj. Jednak wiem, że chcę pomóc. Więc proszę, pozwólcie mi na to. *** Nowi złoczyńcy przyjechali do Beacon Hills, eksperymentują na nastolatkach i grzebią ich żywcem, jedynie po to aby przeszli transformację i byli gotowi na sianie spustoszenia. Jakby to nie było wystarczająco stresujące. Znajoma twarz powraca, powodując, że paczka zastanawia się nad wszystkim co kiedykolwiek wiedzieli. All Rights Reserved to @golightlys ♥

Minęło szesnaście lat odkąd stado Vegasów wymarło. Po tym zdarzeniu, zmieniło się wszystko. Jednak, pewnego dnia ludzie Felixa pojawiają się na terenie rezerwatu. Córka Lorreinne, Elise musi uciekać z bratem, którego musi chronić przed kolejnymi atakami. Nie długo potem z opresji ratuje ją tajemniczy chłopak, dzięki któremu dowiaduje się, że musi ocalić stado ojca. Wszelkie Prawa Zastrzeżone.! Książka i okładka jest mojego autorstwa i zabrania się kopiowania treści bez zgody autora! Kontynuacja opowiadania "Zaginiona Alfa" 22.06.2016 - #4 O wilkołakach ©LaGataOfficial , 2016

Wróciłam. Na długo? Mam nadzieję. Chcę zostać z tatą i Stiles'em. Nie wrócę do tamtej szkoły. Nie będę zabijać, nie zrobią ze mnie zabawki. Nazywam się Ann Stilinski i przedstawiam wam moją historię.

U wilków nie ma żałoby. Natura sprawia, że godzisz się z rzeczywistością. Możesz siedzieć i płakać, jeśli masz ochotę, ale przez to łatwo zginąć, bo tracisz czujność. Widziałam, jak wilki przechodzą nad bratem, który zginął w czasie polowania, i idą dalej, nie patrząc za siebie. Słyszałam, jak przez cztery, pięć dni wołają zaginionego w nadziei, że wróci. Śmierć to zdarzenie. Jest, a potem trzeba żyć dalej. Gdy ginie alfa, wraz z nim odchodzi mądrość stada, może ono się rozpaść w ciągu paru dni, jeśli nie znajdzie się nikt na jego miejsce. W tym wypadku występuje anarchia. Rodzina idzie w rozsypkę, ginie albo umiera z głodu. Przetrwanie zależy od tego, ile jesteś wart. Jeśli ratowanie cię kosztuje stado za dużo czasu i energii, odmawiasz pomocy i dajesz za wygraną. Śmierć nie jest kwestią indywidualnego wyboru. Wszystko sprowadza się do potrzeb rodziny. I dlatego, będąc wilkiem, przeżywasz każdy dzień, jak gdyby był ostatnim. - Jodi Picoult Opowiadanie przechodzi gruntowny remont. Mogą pojawić się w rozdziałach małe nieścisłości ze względu na wprowadzane zmiany. Okładka wykonana przez @insygniasmierci

"Nikt cię nie uratuje przed tobą samą. Zasypiasz na łące, z gór schodzi wilk i masz nadzieję, że ktoś cię obudzi. Albo przegoni wilka. Zastrzeli go. Kiedy jednak zorientujesz się, że wilk jest w tobie, zrozumiesz, że nie uciekniesz. I że nikt, kto cię kocha, nie zabije tego wilka, bo on jest częścią ciebie. Każdy widzi w nim twoją twarz. I nie naciśnie za spust." - Ava Dellaira