Włochy roku 1930. W mieście Satriano na południowym krańcu świata - gdzie podeszwa buta uderza w fale Morza Śródziemnego, a zimne dni są jedynie złudzeniem - wskazówki zegara zatrzymały się w miejscu. Matki straszą własne dzieci Znieczulicami, choć rzeczywistość jest znacznie żywsza niż złudzenie, a same czują ich oddech na karku. Vanni (skręcił kark) stracił pamięć i od siedmiu lat próbuje dowiedzieć się, gdzie przebywa jedyna osoba, której imię pamięta. Znieczulice ostrzą pazury na niego i jego przyjaciół, chociaż tak naprawdę nie wiedzą nic. Tkwią w miejscu, a lata młodości spędzają na kradzieżach, podglądaniu wścibskich karabinierów i pakowaniu się w kłopoty, dopóki imię Ady znów nie pojawiło się na okładkach gazet.

Nie zawsze się ze sobą zgadzali. Właściwie to przez większość czasu darli ze sobą koty, walczyli ze sobą, krzywdzili się nawzajem. Nie potrafili w żadnej kwestii dojść do porozumienia. Ale mimo wszystko byli rodziną i byli na siebie skazani czy tego chcieli, czy nie.

[OPOWIADANIE ZAWIESZONE] Odkrywanie gór, odkrywanie siebie, a to wszytko pod letnim słońcem. Górskimi szlakami podążać będziemy za Marcelem i Oliwerem oraz innymi bohaterami, których nasi chłopcy poznają we wsi Jezioraki, gdzie obaj spotykają się, przyjeżdżając na wakacje. Jak potoczy się ich wakacyjna znajomość? I czy pozostanie pod epitetem wakacyjnej? Kto wie, nie my. Ale możemy się tego wszyscy dowiedzieć, śledząc opowiadanie. Opowiadanie zawiera wątki homoseksualne. Autorkami są @HaruTheLilRunaway i @MarcelBiel96 (Marcel zrobiła także okładkę<3) Dostępne również na blogu: http://sloneczniki-na-niebie.blogspot.com/

[pierwsze rozdziały są słabe. jeśli chcecie się przekonać, czy warto czytać, rzućcie okiem na ostatnie rozdziały.] [za poprawę mam się zabrać... kiedyś] Drogi pamiętniczku, Natalya mnie nienawidzi. Natalya zrzuca na mnie całą winę. Natalya się nade mną znęca. Natalya ze mną nie rozmawia. Natalya udaje, że tak jest dobrze. Natalya płacze każdej nocy. Natalya myśli, że tego nie słyszę. Natalya chyba kogoś potrzebuje. Myślisz, że mógłbym być tym kimś? Nie chcę, żeby Natalya była smutna. aph; pamiętnik, zsrr, białoruś, łotwa

❝ Odległość z Warszawy do Moskwy wynosi 1150 kilometrów. ❞ miniaturka; 10/10

Mam na imię Elliot i wiem, że jestem tylko bohaterem opowiadania. Wiem, że w rzeczywistości nie istnieję, a wszystko wokół to czysta fikcja. Problem w tym, że z mojej perspektywy wcale tak to nie wygląda.

Jest sobie klątwa, jest sobie Czarownica, jest sobie Śmierć i jest sobie kot - oczywiście czarny, a wszystko to w jednym sklepie, i wcale nie żyje w przyjaźni. Nieśmiertelność jest do bani, może ładnie wygląda na pozór, ale w codzienności ssie - tak przynajmniej twierdzi Nina, właścicielka sklepu zielarskiego, która od wieków próbuje umrzeć i jakoś ciągle jej nie wychodzi. Jedyna szansa w pakcie ze Śmiercią, kolekcji magicznych kamieni, oraz kocie co ma dziewięć żyć i zero chęci do pomocy. Warto spróbować. Najwyżej umrzemy. //Dla wszystkich czekających na kontynuację. Spokojnie, rozdziały pojawiają się rzadko, ale opowiadanie nie jest w żadnym wypadku zawieszone. Ciąg dalszy pojawi się prędzej czy później.//