Mijn 3e boek; ©Pistolen & Rozen, Voordat je hetzelf heb gemerkt ben je beland in iets, wat je eigenlijk al heel je leven hebt ontweken. Je moeder neemt een andere man, omdat zij vind dat ze niet meer aan haar dode man kan denken, en wanneer je het niet accepteert, liggen als je spullen en kleding de volgende dag buiten, zo op de stoep. Jouw eigen bloedbroer staat aan de kant van je moeder, en de man die jij helemaal niet vertrouwd. Je hebt niemand, niks, saus. Zelfs de vriendin die jij hebt geholpen toen zij haar ouders heeft veloren doet niet eens de deur van haar huis open voor jou. Drugs en drank zal dat helpen? Of toch het goede? Kies je dan voor de onder-of-'boven'wereld? (Aan het herschrijven)

Mijn 4e boek; © La Puissance, Een niet al te goed begin is meteen een slecht eind, maar wat als je besluit om opnieuw te beginnen? Zullen diezelfde fouten zich steeds herhaald worden, of komt het meteen goed. Is het een goed idee, of juist iets dat naar grotere dingen leid?