Tarih 12.12.4217 Dünya'nın kaderi işte tam da bu tarihin içinde yaşanan bir saatlik zaman diliminde değişti. 2000 yıldır savaş yüzü görmeyen dünya devletleri teknolojide imkansız denilen yerlere ulaştı. 3. Ve 4. Dünya Savaşları ile kara üzerinde sadece 37 devlet kalmıştı ve devletler artık teknoloji ve bilimde sınır tanımıyordu. Her şey yerine gelmişti. Su, yemek, para, zevk bunlar artık herkesin ulaşabildiği basit kavramlardı. Geriye artık bir kavram kalıyordu, Sonsuz Yaşam... Bu amaçla büyük bir kimyasal atılıma geçen dünya devletleri sonunda düğmelere basarak bu kimyasalı kabul etti. Bir tanesi hariç. Türk devleti için sonsuz yaşam diye bir şey yoktu olamazdı. Şimdi ise tekno takvim yansımaları 12.12.5683'ü gösteriyor. İnsan ırkından geriye sadece yüz milyon Türk kaldı ve bizim görevimiz Zombi, Elf, Vampir, Mutant, Ölümsüz gibi Irklar ile mücadele edip ırkımızın sonunu kurtarmak... 5683: Kavimler Savaşı...Keyifli Okumalar

Duasının içtenliği ve kadının çaresizliği ile Tanrının yüzünde ufak bir tebessüm belirdi. Duymayacağını düşünülerek edilmiş bir duayı bile duyardı Tanrı ve hiç yardım etmeyeceği düşünülse bile o hep yardım ederdi, siz farkında olmadan. Bu sefer de yardım edecekti ama bu sefer öyle güzel bir şey mümkün kılacaktı ki, belki de bir insana yaptığı en güzel ve en muhteşem yardım olacaktı. Cennetindeki en sevilen meleği kadının rahmine yerleştirecekti. Ona bir meleğini bebek olarak yollayacaktı. Ama Dünya öyle bir yerdi ki, Cennetten gönderilmiş bir meleği bile bir günahkara dönüştürebilirdi.

Bir sonbahar akşamında evimin etrafını çevreleyen bembeyaz güllerin arasında tüm duygularımdan arınmaya çalışıyordum.Onun geldiğini anlamak zor değildi.Güllerin başını eğen sert bir rüzgar ve sonsuz bir mutsuzluk hissi... Ölümün efendisi tüm ihtişamıyla gelmişti. Güller beyazdan siyaha dönerek renk değiştirirken hava buz gibi olmuştu.Bıçak kadar keskin bir ses tonuyla, " gitme vaktin geldi " dedi. Bakışlarımı onun kapkara gözlerine dikerek " biliyorum " derken sesime yerleşen derin hüzne engel olamamıştım. " lütfen ona çok iyi bak " " merak etme bundan sonra o benim oğlum , tek mirasçım olarak yetişecek,bildiğim her şeyi öğreteceğim. Sana,bana ve en önemlisi TANRI 'ya yakışacak " Ezeziel son bir kez bahçede oturan oğluna baktıktan sonra kendini aşağıya dev bir düşüşe bıraktı.Arkasından duyduğu kelimeler daha çok acı çekmesine neden olmuştu. " benden daha iyi bir AZRAİL olacak ... " Zifiri karanlıkta yumuşak bir toprağa ayak basana dek kulaklarında bu cümle yankılanmıştı. Hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacaktı...