- 🦋 - Bir varmış, bir yokmuş masallarıyla büyüdük hepimiz. Bir çoban vardı yaramaz koyunları olan, Heidi vardı en sevdiği şey bayırda koşturmak olan... Günün birinde bir genç kızın saçları kimi insanların boylarından büyüktü! Kötü cadılar okuduk, zehirli elmaları olan! Gel zaman git zaman her kötülüğe rağmen ayakta kalmayı başaran güçlü kahramanların hayatlarına iç geçirerek ortak olduk. Ben bir masal yazdım. Bu gece uyumaya beş kala, size Gecenin Kelebekleri'ni anlatacağım. Onlar güneşin battığı yerin perileri. Gecenin kızları, altın elmaların yetiştiği bahçenin, cesurluklarıyla bahsedilen üç gardiyan perileri... Hesperid denir adlarına. Bu masalda biz onlara Benay, Kardelen ve Rengin diyeceğiz. Onlar bir varmış ve bundan sonra hep var olmaya devam edecekmiş. Çünkü cesur, korkmayan kızların gücünü kimseler elinden alamazmış. - 🦋 -

"Elimden gelse hâli hazırda kenetlenmiş ellerimizden güç alıp onu bu evden kaçırırdım. Denizi görebileceğimiz bir yere giderdik belki... Hiç konuşmazdık. Dudaklarımız değil, dokunuşlarımız konuşurdu bizim yerimize... Başımı onun geniş omzuna yaslayıp burnumu boynuna gömerdim. Onun o tatlı kokusunu doya doya içime çekip gözlerimi yumardım. İnanıyorum ki birlikte olsak her şey daha güzel olacaktı. Belki daha kolay..." Ailesi, kızkardeşinin tedavisi için Amerika'ya gittikten sonra Balkanlı Ailesi'nin evinde yaşamaya başlayan İde'nin hayatı, bir gün rüyasında evin oğlu Aslan'ı görmesiyle tamamen değişir. Herkese ve her şeye karşı soğuk ve ilgisiz görünen Aslan Balkanlı'ya yavaş yavaş âşık olmaya başlayan İde, tutulmaya başladığı adamın buzlarını eritebilecek mi? Yaralı bir aşkın hayaletiyle boğuşan Aslan ise onu seven bir kadının varlığını kabul edebilecek mi?

"Yanımızdan geçip giden adamlar var... Bir de dönüp baktıklarımız, durup izlediklerimiz... Onlar Efsunlu Adamlar... Sırası geldikçe anlatılacaklar." Sıra onda! Timuçin Eronat. Nam-ı diğer Cambaz.

"Yanımızdan geçip giden adamlar var... Bir de dönüp baktıklarımız, durup izlediklerimiz... Onlar Efsunlu Adamlar... Sırası geldikçe anlatılacaklar."

Bu defter, beraber yaşadığımız her şeyin anısına övgüyle yazılmış, hatırlanmaya değer her şeyi içeriyor. Hayır, bu bir günlük değil, bu senli bir anılar geçidi olacak. Senin ve Benim... Karan ve Bahar'ın... Sevgin içimde büyüyen bir çığı anımsatsa da, o çığın üstüme devrilip sonumu getireceğini adım gibi bilsem de yine de yanında olduğum için, varlığını hissedebildiğim için hep binlerce kez şükrettim. Seni sevmek daha değerliydi, kendimden daha çok...

Bir kadının, yirmi altıncı yaş gününde alabileceği en güzel hediyeydi, Ateş. Ve İdil hayatında aldığı her bir pırlanta ve elmastan, pahalı araba ve kıyafetlerden, vücuduna pelesenk olan küçük, altın pırıltılarından daha güzel olan bu hediye için, şükredecekti günün birinde...