"Kochać to stracić. Jeśli pokochasz, stracisz wszystko. Miłość jest dla ludzi głupich. Zapamiętaj to, Adrienie." Życie każdego przeciętnego nastolatka to długi spacer po polu minowym. Jednego dnia ktoś złamie ci serce, drugiego los pokaże ci środkowy palec, a trzeciego Chloe Bourgeois podstawi ci nogę na korytarzu. Krótko mówiąc: bycie licealistą nie jest proste. Szczególnie, jeśli po godzinach biegasz w masce po dachach, sprzątasz bałagan po nemezis spod ciemnej gwiazdy i, co najgorsze, znosisz kiepskie żarty kolesia w gumowych uszach. Ladybug potrafi uratować każdego. Każdego, prócz siebie samej. Marinette i Adrien już dawno pogodzili się z niezwykłą rzeczywistością i każdego dnia znikają pod maskami, by kolejny raz ocalić Paryż. Okazuje się, że trudniejsze od uratowania świata jest zdefiniowanie własnych uczuć, które nasilają się coraz bardziej. Z biegiem czasu tajemnice skrywane pod skrzydłami Miasta Miłości wychodzą na światło dzienne. Przeszłość opuszcza Dom Cieni i kawałek po kawałku ujawnia historię, o której Gabriel za wszelką cenę próbował zapomnieć. *** "Twoje opowiadanie jest wspaniałe. Wielokrotnie na przemian płakałam i się śmiałam. Niewiele książek potrafi coś takiego zdziałać." "Ta książka wycisnęła ze mnie tyle łez, że mogłabyś porównać to do deszczu w lasach równikowych." "Jest w tej opowieści coś, co mnie do niej z niesamowitą siłą przyciąga. Nie wiem, czy to cudowne poczucie humoru, czy idealnie oddane uczucia, czy cokolwiek innego, czy wszystko razem." "Traktuje to opowiadanie inaczej niż jakieś randomowe ff w internetach. Jest wyjątkowe i niepowtarzalne - to jego największy minus, bo nie przeżyje takich wrażeń i nie doświadczę tych samych uczuć drugi raz przy żadnym innym... " "Dla mnie to największy skarb na wattpadzie, który każdy musi odkopać."

trochę przemyśleń o niczym i wszystkim, spisanych na poplamionych kartach nierzeczywistej rzeczywistości spowitej mgłą fikcji

Nasza miłość jest tropiona przez wampiry i zimną krew. © MaryWitcher, kwiecień 2018

bo gdzieś z tyłu głowy harry osborn wiedział, że nawet najlepsze lustro nie sprawi, że będzie pięknym człowiekiem

Mówią, że jestem obłąkana. Mówią, że jestem cieniem. Mówią, że zginęłam na polu bitwy. Nie postradałam zmysłów - ja tylko zobaczyłam prawdę, ukrytą w mroku. Poznałam wszystkie odcienie czerni. Trwa wojna. Jeden z odłamów Zakonu Feniksa został pojmany przez śmierciożerców, a z nim Hermiona Granger. Przeżyła piekło, żeby po paru miesiącach opowiedzieć aurorom swoją historie, zanim zostanie wykonana na niej kara śmierci. Co takiego sprawiło, iż bohaterka wojny między czarodziejami, stoczyła się na samo dno i zabiła pierwszego człowieka? Jak została panią Malfoy? Czy egzekucja rzeczywiście nastąpi? Czasy: Wojenne; Dorosłość Paring główny: Hermiona/Draco Paringi poboczne: Harry/Ginny; Blaise/Pansy/Draco; Ron/Hermiona; Teodor/Hermiona; Lucjusz/Hermiona; Neville/Luna; Voldzio/Bella Kategoria wiekowa: +18; aczkolwiek wszyscy wiedzą, jakie mam zdanie na temat ograniczeń wiekowych w książkach. Narracja: pierwszoosobowa/trzecioosobowa. Beta: Jestem Alfą i Omegą, Skarbie ;D Staram się zachować jako taką kanoniczność, aczkolwiek zdarza się mi naginać rzeczywistość do swoich potrzeb.

dalszy ciąg rozważań nad bezsensownością życia. by hostilia ©2018

Smutek, samotność i desperacja są w stanie zmusić człowieka do czynów, o których nigdy wcześniej nawet by nie pomyślał. Co się stanie, gdy Hermiona i Draco - dwie pełne żalu istoty kierowane tymi właśnie emocjami, natkną się na siebie? Miniaturka o Dramione #29 - dramione (08.07.2020) #18 - miniaturka (23.10.2019)

- Jeśli bym nie wrócił... - przerwał, zamykając oczy i biorąc głęboki wdech. - Wyjdź rankiem do ogrodu. - Dlaczego, Draco? Dlaczego? - Będę tam. Będę w twych najukochańszych roślinach, w słodkim powietrzu i łagodnym wietrze. Nie będę mógł jednak przyjść, ale ty przyjdziesz do mnie. Przysięgnij, że mnie odwiedzisz. - Przysięgam [...]. na okładce Madame Honeysuckle - Stephen Mackey © MaryWitcher, kwiecień/czerwiec 2018

Hermiona lubiła przychodzić do księgarni, w której pracował Ron, a Ron lubił, kiedy podchodziła do lady i kładła na niej książkę, bo to oznaczało, że zaraz powie "Miłego dnia!". © MaryWitcher, czerwiec 2018 - maj 2019

O tym, że trzeba ugniatać trawę, palić tytoń, pić mocne alkohole i od nowa wymyślić miłość.