GERÇEK BİR HAYAT HİKAYESİNDEN UYARLANMIŞTIR. AŞİYAN İstanbul'da hukuk okuyan Esila, tatil için ailesinin yanına Mardin'e döndüğünde, onu bekleyen karanlık yazgıdan habersizdir. Yıllar önce, çocuk yaşta Aram onu görmüş ve etkilenmiş; Aram'ın babası ise "Bu kız senin gelecekteki eşin" diyerek kaderin ilk düğümünü atmıştır. Esila için yıllar öncesinden örülen bu ağ, dönüşünde kapanmaya hazırdır. Törelerin ağır gölgesi altında, kendi iradesi dışında Aram'la evlendirilir. Küçükken doğudaki kızların haklarını savunmak için avukat olma hayalleri kuran Esila, bu kez kendi hayatını savunamamanın acısıyla baş başa kalır. İçindeki isyan, özgürlük özlemi ve geçmişteki hayalleri her geçen gün daha da derinleşir. Aram ise, yıllardır hayalini kurduğu kadını elde etmiş olmanın mutluluğuyla, onun kalbini kazanmak için her yolu dener. Ancak bu evlilik; tutku ile öfkenin, sevgi ile nefretin, bağlanma ile özgürleşme isteğinin çarpıştığı bir savaş alanına dönüşür. Her dokunuşları bir yara, her bakışları yeni bir yangın gibidir. Gerçek bir hikâyeden uyarlanan Aşiyan, aşkın yalnızca mutluluk değil, bazen de en ağır mahkûmiyet olduğunu gözler önüne seriyor. Bu roman; töre, özgürlük, aşk ve yıkım arasında sıkışmış iki insanın, hem birbirlerini yıkıp hem de yeniden inşa edişlerinin çarpıcı bir anlatımı... Bu kitapta Esila ve Aram'ın değil, kendi yaralarınızı da göreceksiniz. "Sevmek kurtuluş mudur, yoksa yıkım mı?" sorusunu her sayfada yeniden soracaksınız. Bazı hikâyeler vardır, bittiğinde bile zihninizden silinmez; Aşiyan işte tam olarak böyle bir hikâye.

Devrim Karaoğlu hayatımdaki yangını görüp de sessiz kalmayan ilk kişiydi. Beni sevmeyen, hatta bunu belli etmekten çekinmeyen komşum olan bu adam, yangınıma sessiz kalmamıştı. Belki de Devrim Karaoğlu haklıydı. O bir kurt ve ben bir kuzuydum ama Devrim Karaoğlu bu kuzuyu avlamak yerine koruyordu. "Benim için titreyen her nefesine yemin olsun ki, seninim.." ~ 28.07.19

"Bir varmış bir yokmuş, diye başlardı ya masallar; işte benimki de, olsa olsa hep yokmuş hiç varmıştı. Neyin hayaliydi kurduğum? Neyin cesareti, cüreti? Hiç yokmuş bir hayatın, hüzünlü umut kırıntısıydım ben, onu da kuşlar gagalamıştı..." ... İsmini siz seçin; isterseniz Cansu, isterseniz Hacer... Yaşamda, özensizce açmış bir çiçekti o. İstismarı yaşayan ve şiddete şahitlik eden, bir kimsesizdi. Geçmişinin izlerini, ruhunun en derinlerinde saklayarak hayata tutunurken; direndiği gerçeklerle hiç ummadığı bir yerde, hiç ummadığı bir anda, yüzleşecekti. Geçmiş hesaplarını kapatılırken; kimse yaralarının kanatılıp, sarmalanmasına hazır olup olmadığını sormamıştı. Timur, mahkûm olduğu önyargılarla hayatına girdiğinde, aşkın mucize iksirini tadacağını hayal dahi etmemişti. Timur; hayatın olgunlaştırdığı ve sorumluluklarla katılaştırdığı, kalabalığın içindeki yalnızlıktı. Sistemin doğurduğu ne suçlu, ne de suçsuz bir sistemsizlikti. Hayatını, doğruları için feda edilebilecekler ve edilemeyeceklerin ayrımını yaparak geçirirken; vereceği en yanlış hüküm, onun en doğru kararı olmuştu. O, özensiz bir çiçeğin, özenle açılmış yaralarını sarıp sarmaladığında; kendi üşüyen ruhunu ısıtacağını, asla hesap etmemişti. Kesişen yollar, önyargılar ve tehlikeli planlar arasında doğan, kalbimizdeki en masum aşk; FREZYA. Nefes alıyorsak, bir çıkış muhakkak vardır... ... 'FREZYA' sizi ağlatırken aşkla sarmalayacak sımsıcak bir sokak hikayesi... ... Dip not: okuduğunu anlayamayanlar ve başlıkları okumayı es geçenler için bu sadece bir ön okumadır!

Ankara'nın kalabalığından Mardin'in kadim taş sokaklarına savrulan Ruhefza, babasının borçları yüzünden eski bir dostunun oğlundan yardım istemesiyle kendini Miran Kandemir'in hükmü altındaki bir dünyada bulur. Miran'ın sertliği, suskun ama buyurgan bakışları ve tavizsiz karakteri Ruhefza'nın kırılgan ama isyankâr ruhuna çarparak büyük bir yangını başlatacaktır. Ama kader ona en büyük ihaneti babasının dilinden fısıldayacaktır: Miran'ın babasını öldüren, kendi babası Mustafa'dır. Mustafa, kızı için son bir iyilik yaptığını düşünerek onu "bir ay sonra döneceğim" diyerek Miran'ın konağına bırakır ve sessizce ortadan kaybolur. Ruhefza, babasının sözlerine güvenerek konakta kalmaya razı olur, ama bu konağa girerken bir gün oradan asla çıkamayacağını, Miran Kandemir'e mahkûm kalacağını henüz bilmemektedir. Miran ve Ruhefza birbirleriyle sürekli sürtüşür, Mardin'in katı gelenekleri arasında sıkışıp kalırlar. Miran, Ruhefza'nın hayatına en ince detayına kadar karışırken aralarındaki gerilim karşı koyamadıkları bir çekime dönüşür. Derken Mustafa yaralı halde konağa geri döner ve son nefesinde Miran'ın gözlerinin içine bakarak "Kızımla evlen, bu son isteğimdir" der. Ruhefza dehşete düşer, Miran karşı çıkar ama Mustafa'nın ölümü, konağın duvarlarına ağır bir vasiyet gibi çarpar. Miran ve Ruhefza istemeden de olsa evlenirler. Bu evlilik, ikisi için de bir cehennemle bir cennet arasında sıkışmış bir sınavdır. Birbirlerine sert ve acımasız davranırlar, kalplerindeki sevgiyi kabul etmemek için direnirler. Ancak en büyük kavgalarının ardından kırılan duvarlar, ikisini de birbirlerine aşklarını itiraf etmeye mecbur bırakır. Mutlularken kader son darbeyi vurur. Miran, babasının katilinin Ruhefza'nın babası olduğunu öğrenir. Artık aşk, ihanete; tutku, intikama; huzur, cehenneme dönüşür. AŞK-I FEVERAN

"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de." "Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak. "Sen Polat de. Gerekirse dünyadaki tüm kadınlara Elif diye seslenirim." dedi. Yayınlama tarihi: 01.05.2023

Esved; Karanlıkla sarılmış bir adam.... Lumina; Işığın içindeki parıltılar kadar saf bir kadın.. Hak etmediği birşeye el uzatmak bütün dinlerin ortak günahıyken.. Cehenneme birinci sınıf bileti olan bir adam bunu umursar mıydı? Umursamadı Esved... Tüm zerreleri adedince istedi kadını...

Bir aşkın bu kadar zor yaşayacaklarını bilmeden tanıştılar ve zorunlu bir evlilikle kader ağlarını ördü.. tutku ask ve nefret.. Karahan bu güzel kızın hem kocası hemde koruması olmak zorundaydı Peki kendisini nasıl koruyacaktı ?

#2 24 Kasım 2017 Kızılkara beyliğinin biricik kızı Evra Kızılkara, küçük yaşta savaşta babasını öldüren gözü kara Şahranbolu Beyinden intikamını almaya kararlıydı. Tüm hazırlıklarını yapmıştı. Gizlice ağabeyi Celal Kızılkara'nın savaşçıların arasına sızmıştı. Savaşçıların yanında savaşacak ve Şahranbolu beyinin tam karşısında yer alacaktı! Şahranbolu Beyi önünde kanlar içinde yığılan genç kıza büyük bir şaşkınlıkla bir süre baktı ve sonra aniden atından inerek yanına yaklaştı. Genç kızın savaşçı kıyafetinin kolunu sıyırdı ve yarasına baktı ama yarasına bakarken bileğindeki dövmeyi fark ettiğinde kanı dondu. Kızılkara arması... "Kadir, Kadir... - yanına koşan savaşçıya başını çevirdi- kimseye fark ettirmeden bu kızı kaleye götür. Duydun mu, kimse bilmeyecek, duymayacak!" Kaderin onu Şahranbolu Beyinin lanetli kalesine hapsedeceğini nerden bilebilirdi? "Bu lanetli kaleden kaçacağım Şahranbolu Beyi! Ve senin ruhun bile duymayacak!" Ancak genç kız düşmanının elinden kaçmak isterken aşkı İlhan Şahranbolu'nun güçlü kollarında bulacağını hiç tahmin etmiyordu. TARİHİN SAYFALARINDAN SESLENEN İMKANSIZ AŞK Bir Dönem Romanı Sibel Çilek NOT: Hiçbir Tarihi Türk karakterden esinlenilmemiştir ve tüm karakterler hayal ürünü olup anlatılan hikayede tamamen KURGUDUR.

"O kadar canım acımıştı ki, canım bile acımıştı bana." ¤Tüm hakları saklıdır