On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım var...
7:30 Bilinmeyen numara : Günaydın güzellik ;) Ben : Şunu yapmayı kesecek misin?? Bilinmeyen numara : Neyi ? Ben : Bana güzellik demeyi Bilinmeyen numara : Peki güzellik ;) Ben : Ahh beni deli ediyorsun! Bilinmeyen numara : Vay be :D bana deli olduğunu bu kadar kısa süre içinde itiraf etmeni beklemiyordum #50 KISA HİKA...
Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...
Eğlence için yazılmıştır. Kısa olabilir. Ben okuyan sapıtıklarımla mutluyum.
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...