Gelen mektupları okuyun. Onlar özeldir. Her bir satırı. Bu size bir postacı kızdan nasihat olsun. Bu isimle yazılmaya başlanan ilk eserdir. Kapak tasarım:Dowoffical Animecikertenkele

-"Seni haketmek için ne yapmış olabilirim ki?Sen benim mecburiyetimsin güzel adam..Beni hayata bağlayan,nefes almamı sağlayan mecburiyetim.. Seni sevmiyorum..Her nefeste biraz daha sen oluyorum..Beni,senle dolduruyorum." -"Minik kalbine benim gibi bir adamı nasıl sığdırdın?Ya benim buz tutmuş kalbimi,nasıl senin yapabildin?Ölene kadar benimsin,mecburiyetimsin inci tanesi.. Seni sevmiyorum..Seni iliklerime işliyorum ben.Yanarsan,bende yanayım diye..."

Romantizm #1 Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir. Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım. Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına karşın kesin mağlubiyetimi aldığıma kendimi artık tamamen inandırmıştım ki, hiç beklemediğim bir anda gelen birkaç kelimelik bir soru tüm hayatımı sil baştan yapmaya yetmişti. " Çocuğumun Annesi Olur musun? " Ansızın gelen bir soru bir insanın hayatını en fazla ne kadar değiştirebilirdi? Burcu BATUR Tüm Hakları Saklıdır! Bu isimde yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Noter tasdikli olup, çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır.

Sahi, sevdiğin imtihanın olur muydu? Ve bir gün, o imtihanın ellerinden kayar mıydı? Yüzünde bir gülümsemeyle veda edebilir miydin sevdana? Hiç sevmemiş gibi. Ettiğin duaların O kişi için kabul olunmadığını, dualarının tecellisini başkasında gördüğünde ne yapardın? Teslimiyet. Nasip. Onun için ettiğin o güzel duaların başkası için kabul olduğunu nereden bilebilirdin ki? İşte bu sevda... Ne bir şehvet ne bir arzu. Bu Allah'ın ve Resulullah'ın razı olacağı bir sevda. Öyle olması gereken bir sevda. Tevekkül. ''Hayatının her köşesinde bulunduğun insan seni fark etmezken, hayatının her köşesinde olanı fark edemiyorsun Betül" dedi Ömer. Anlamamıştı... Hem de hiçbir şeyi... Sevda çok garipti ve ağır bir imtihandı...

#9 in Spirituel Ey benim hayallerimin beyaz takkeli prensi, sen benim gönlümün müezzini,en güzel hayalim, ney seslim. Ben kızmadım sana. Kaçışım sebeptir bir şeye evelallah. Sen bu kadar güzel sözlerin arasına saklamışsın beni ama, bir sorun var azizim; GÖZLERİN HARAM BANA. . Wattpad klişelerinden çok uçurumda bir 'helal dairenin içindeki aşkın kör noktası' hikayesi... Dikkat edin! Uçurumdan aşağı yuvarlanabilirsiniz. :)

Gözlerini açtığında karşı koltuğunda bir adam oturuyordu. Korkuyordu. Ağlamak istiyordu. Yine de cesaretlenerek ancak ürkek bir sesle konuştu. "Kimsin sen ?" Adam kızın sorusunu şaşkınlıkla karşıladı. Kız adamın neden şaşırdığını anlayamamıştı. Sorusunu tekrarladı. "Kimsin sen ? Evimde ne işin var ? Bak hırsızsan tüm param televizyon dolabının alt çekmecesindeki kutuda al ve git yeter ki bana zarar verme lütfen" Adamın şaşkınlığının üzerine şaşkınlık ekleniyordu. Ne olduğunu anlayamamıştı. Niçin böyle konuşuyordu? Niye ağlamaklıydı? Anlam veremiyordu. Oturduğu yerden kalkıp kızın uzandığı koltuğun ayak ucuna oturdu. Kız hemen ayaklarını kendine doğru çekti. Adam derin bir nefes aldı. Elini kızın dizinin üzerine koydu. Kız her ne kadar korksa da dizini geri çekmek iste de yapmadı. Adamın gözlerinde acı vardı. "Derya... ben Poyraz" "Adımı nereden biliyorsun ?" "Poyraz'ım ben. Sevgilin. Hani bir ay önce. Sahilde tanışmışttık."

Deniz sonunu düşünmeden bir iyilik yapmak istiyor. Gerçek iyilikle bir örgü ve bir ömrü olmuştu. Başarıları sayesinde bir yönetici asistanlığını yaparken ve eden patronunun tüm işlerinden çok fazla şeyden ve baştan çıkarılmayacak. Yeni mirasçı, ilgili, düşman bir kadınla ilgili sorunlar olan bir ortakla devam etmeye devam etmeye devam edecekti. Bu sırada hiç düşünmeden bir anda tüm dengeleri alt üst edebilirdi. *** *** **** Hikayenin ilk 4 bölümü yayındadır. Hikayenin kalanını Dreame uygulamasından okuyabilirsiniz.

Bir kitap çevirmeninin hayatı ne kadar tek düze olabilir ki? Emin olun Zeynep'in hayatı herkesten daha fazla sıradandı. Taa ki yeni, bir iş buluna dek . *** Heyecan? Belki biraz var. Tamam çokça heyecanlıyım. Kafamda bir sürü soru vardı. İlk öncelikle beni nereden bulmuşlardı? Şu bir haftadan beri bir şey yaptığımı- iş başvurusunda bulunmak gibi- zannetmiyorum. Öncesinde ise böyle bir yayın evine başvuru yaptığımı hatırlamıyorum. Neyse diyerek düşüncelerimi sonlandırıp sağ ayağımla yayın evine giriyorum.