Eylülün ailesi yoktu artık yanında... Kırgındı, bitkindi üzgündü.... Yetiştirme yurduna gittiği günü hatırladı EYLÜL... nasılda umutluydu... Nerden bilebilirdi kızcağız, yemek yerine dayak yiyeceğini.... Daha 14 yaşındaydı üstelik... Birilerinin gelip onu o harabe yerden kurtarmalıydı...! **** Artık 17 yaşında bir genç kızdı... saftı, temiz yürekliydi, tertemiz bir kızdı... Eylül beyazdı.. Hatta beyazın ta kendisiydi... Eylülü bir aile almaya gelmişti... Eylül mutluydu.. Ama bilmediği bir şey vardı.. Beyazlığı o aileyle tamamen siyaha bulanacaktı...!

"Bırak ,bırak kolumu ." Genç kız son ses bağırıyordu. "Bırakmam, sen benimsin." "Bir yanlışlık olmalı lütfen." Kükredi bu kez adam .Daha fazla tutamadı içindekileri .Haykırdı kızın yüzüne yüzüne . "Yanlış falan yok. Birakmam lan bırakmam yıllar sonra bulmuşum yeniden gitmene izin vermem ." Kız inatla inanmak istemiyordu yaşananlara. "Ben mardinli bile değilim lütfen ben senin beşik kertmen olamam." Adamdan merhamet beklediği belliydi. Merhamet bekledi beklemesine ama bilmiyordu ki karşısındaki adamda yıllardır beklemekten , ne sabır kalmıştı ne merhamet ...

"Benim yüzümden öldü" "Sen bir şey yapmadın Eylül" "Seni seviyorum ve bu benim ilk çaresizliğim" "Bir daha konuşmayalım rahatsız oluyorum" "Senden asla vazgeçmeyecem bunu ikimizde biliyoruz" "Osman ben galiba yine deliriyorum" "Hayır Eylül saçmalıyorsun" "Her şey çok karışık biliyorum ama mutlu olacaksın" "Etrafımda insanlar varken de mutsuzum" "Pekte yaşıyor sayılmam" "Tekrar tekrar ölmek en sevdiğim" "Üzerimdeki giysilerle gömülmek istiyorum, onlara dokundun" "Bu duvarlar sessizce ağlayışıma ve hıçkırıklarıma şahit oldu anlatabildim mi?" "Hani sen bugün burada yanımda nefesini hissedebildiğim kadar yakınımdaydın ya acaba rüya mı gördüm diye düşünüyorum" "Düşünüyorum sadece sana sarıldığımda göğüsümün hemen üstünde duran senin başın mı?" "Kaybettiğim umudumsun" Yıllar sonra kavuşan hayatlar Akın'ın çaresizliği Yaşarken ölen Eylül Hiç bir şeyden haberi olmayan Eylül Gizli saklı kalan sırlar Akınla Eylül'ü kıskanan Burkay Terk edilen Umut Eylül'ü her şeye rağmen güldüren ikizler Başbelası Adayla Cenk Okulun faişesi Derin Eylül'ün sapığı Oğuz Dost gibi dost Demet ve Halil

Hayalleri vardı??? Peki bir insan , onlarca hayalini elinden alan adama aşık olabilir mi??? ***** Ufak bir not: kapak yapımı için @bymorena çok tesekkur ederim :-* :-*

Ucuz heyecanları seviyoruz, darmadağan olmayı... Özellikle aşkla acı çekmeyi...

Ne sen Leyla'sın ne de ben Mecnun. Ne sen yorgun ne ben yorgun. Kederli bir akşam içmişiz hepsi bu. Adam şair gibiydi kız anlamadı. Kız yaralıydı adam anlamadı. Böyle başladı onların hikayesi. İkiside anlamadı birbirlerini ama sevdiler. Hep sonradan geldi akılları başlarına. Canları yandıkça, aşkları alevlendi. Ya çok erken ya da çok geç kaldılar. Kız toprağa düştüğü an ilkbahar gelirdi ama kız sonbahara aşıktı. Birden kendini onun evinde bulsan nasıl olurdu ? Ya da peşinden devamli senin hayatını mahfedecek notlar yazılı çiçekler gönderen birisi ? Hasta olduğunu bile senden önce öğrenen bir kişi ? Ya bu engamede aşık olursan ? Ya ona aşık olduğunu çok geç fark edersen ? Bize bunların cevabını sadece Cemre verebilir. Cemre ürkek, yaralı, ve ölümcül bir hastalıklı. Payiz ise onun kahramanı. Ya çok güvendikleri daha bebekken onun hayatını mahfettiyse? Ay ilk dördünlebaşlar son dördünle biter. PEKİ YA SON DÖRDÜNE GELİNCE ? Daha mı güzel gelir gözüne yoksa daha ürkütücü mü ? Bunun kararı size kalmış. İyi okumalar

"Genç kadının yüzü tahmin ettiğinden de güzeldi. İri gözleri, akşam kadar siyahtı. Dudakları bir çift kırmızı gül yaprağıydı. Saçları cehennemin tutkulu alevleriydi." Sanem Destina sırlarla dolu bir kadındır. Ne olduğunu bilemeyiz. Ama onu severiz. Sanem anlatılamaz. O'nu kendiniz keşfetmeniz lazım. O'nun hakkında ne söylesem de güvenmeyin bana. Ben sadece gördüklerimi aktarırım, fakat Sanem, gördüklerimden fazlasıdır. Günah Ve Ödül, benliği oluşturma süreci ile bir sanat eserini yaratma süreci arasındaki ilişki üzerine karmaşık ve derin bir tefekkürün ifadesidir. Sanatın felsefeye, felsefenin sanata dönüştürüldüğü bir romandır. Ruhun aşk olarak adlandırdığı hastalığın bütün evrelerinin detaylı bir raporunu içerir. Sanatsal açıdan mükemmel ve acayip bir öyküdür. Hoş bir estetik yolculuktur. Bordo renkte bir çalışmadır Günah Ve Ödül; tutkunun kırmızısı ve melankolinin siyahıyla yoğrulmuştur. Bu romanı okurken; gerçek ile yanılsama arasındaki farkı göremeyecek kadar aklınız karışacak. Şiirsel bir yolculukta; erdem, ahlak ve iyilik kavramlarını sorgulayacaksınız.

Ben bir av Tanrı'sını sevdim

Karanlığın en mavi tonuydu gözleri.O bir ölüm meleğiydi,o ruhunu siyaha bulamiş küçük bir çocuktu. Tüm soğukluğuna rağmen sicacik bakışları vardı. Var oluşuda yok oluşu da saniyeler sürmüştü, yürüdüğü karanlığa hapsetmişti bedenini. Elleri bir hırsıza göre o kadar sıcaktı ki.Bir birine dokunan bedenler alev alıyordu, ikiside birbirne susamıştı karanlığın onları birleştireceklerini bilmiyorlardı, ölümü fısıldayan bir alev gibiydiler onlar....

Kahramanımız Tony gönüllü olarak okul deneyine katılır ve üstünde oynanmasına izin verir. Bunun sonucunda yanlış hareketle vücünduna doğadışı güç verilir ve o artık dünyanın en hızlı adamıdır.(Kurgusu bölümleri bana aittir.)