15 yaşına kadar normal bir kızdım. Tabi sırtımda kanatlar olduğunu öğrenene kadar. ... Şu anda 17 yaşındayım ve ailem beni kurtadam, vampir ve büyücülerin olduğu bir akademiye gönderiyor. Kimbilir başıma neler gelecek? ... "Hiçbiryere ait değilsin... Gerçekten nesin sen? Melek mi? şeytan mı? insan mı?" "Hmmm bilmem. Umurumda da değil~"

-Temmuz galiba ben , ben sana aşık oldum keşke gözlerin açık olsa da haykırsam sana olan sevgimi sen de bırakıp gideceksin beni diye çok korktum Temmuz. Bırakma olur mu? Dedim elini tutarak biliyordum böyle birşey asla mümkün olmazdı. Ekran da ki kalp atışları birden hızlandı hissediyordu galiba dediklerimi. Eğilerek dudağının kenarına bir öpücük bıraktım ve, -Temmuz ben senin gözlerine vuruldum olmayacak bir şey ama ben sana delice vuruldum be adam...

Deniz ailesi ile birlikte Almanya'dan Türkiye'ye kesin dönüş yapar. Yan komşusu Selma Hanım'ın oğlu Rüzgar ile tanıştıktan sonra, hayatı 180 derece değişir. İletişim için: İnstagram: dlrgue

Son melez ve son kurt ikiside birbirinden güçlü... peki ya bu ikisinin aşkı? Oda onlar kadar güçlümü?...

Lise üçüncü sınıf öğrencisi Ece, yeni hayatının ve yeni okulunun ilk gününde Emre ile tanışır. Üstelik Ece'nin ailesi de akılalmaz bir şekilde Ece'de şüphe yaratmaya başlar. Bu şüphe ile bir cevap arayışına giren Ece, ailesine ait eski bir defteri bulup okumasıyla hayatı altüst olur. Ailesinin Ece'ye yaptığı lanet bozulur ve melez olduğunu öğrenir. Hem cadı hem de vampir olan Ece, Emre'nin de vampir olduğunu öğrenmesiyle Emre'den dersler almaya başlar. Yeni maceralara yelken açan Emre ve Ece, yeni arkadaşlar da edinip, peşi sırası bitmeyen belalardan da uzak duramazlar. Ve aşk tüm engellere rağmen yine de kazanır...

Bir Çift Yeşil Göz, gaflete tutunmuş adama bir ışık olabilir mi? Bir Çift Yeşil Göz, kalbi pas tutmuş adama çare olabilir mi? Bir Çift Yeşil Göz, ruhunu kaybetmiş adamın ruhunu bulabilir mi? ve bir çift yeşil göz; bir ömre bedel olabilir mi?

Arkamda hissettiğim ten ile arkama döndüm. "Hiii! Ne yapıyorsunuz burada?" Gözleri kapalı konuşmaya başladı. "Nesli tükenmiş olan, sadece yazın çok güzel bir vanilya kokusuna sahip." Deyip açtı o rengini hala bilmediğim gözlerini. "Anlamadım, kim?" Dedim titreyerek. "Çikolata Kozmosu."

"Güzelim!" diye bağırdı tanıdık bir ses arkamdan. Oydu bu, herşeyim, canımın parçası, vanilya kokulum, ruhumu sevgisiyle dolduran insan, Güney gelmişti. Güzelim diyordu. Güzeliydim ben onun. Hızla arkamı döndüğümde 'gitme' diye yalvarırcasına bakıyordu. "Sana son kez sarılma şansım var mı?" dedi. Gözlerim dolmuştu. Böyle bakmaması gerekiyordu, çünkü bakışları bana 'gözlerini benden ayırma' dercesine bakıyordu. Canım yanıyordu. Onu böyle bırakmak, ruhumu acıtıyordu. "Seni böyle bırakamam Patron bozuntum," dedim ve ona doğru koşup kucağına atladım. Sımsıkı sarılıyordu, Sanki hiç bırakmayacakmış gibi. gözyaşlarımı serbest bıraktım. Ben hıçkırarak ağlarken kulağıma fısıldadı, "Gitme," dedi. Onunda canı yanıyordu, "kal benimle, gitme." dedi. Yavaşça geri çekildim ve, "Gitmek zorundayım," dedim sessizce. Ellerimi tuttu, "Zorunda değilsin Rüya'm benimle kal, istersen eskisi gibi olalım, sen bana patron bozuntusu de, ben seni sıkıştırıp sinirlendireyim yeter ki gitme" dedi. "Hoşçakal..

-Sen, Teyzemin kızı mısın?- -Sen, teyzemin oğlu musun?- Gülmüştük, sert adamın içinden kocaman gülümseme çıkmıştı. Aynı anda söylediğimiz sorular başlangıçtı, Hiç bitmeyecek bir başlangıç

Her insanın hayalleri,umutları vardır.Ve bu hayalleri gerçekleştirecek bir şehir... Peki ya bu hayallerin yanına psikopat bir aşk da eklenirse ne yapardınız?