"Seni hiç sevmedim, sevmiyorum ve sevmeyeceğim." Aptal kalbim, gerçekleri haykıran zihnime ayak uydurduğunda dizlerimin bağı çözülüvermişti, dengemi sağlamak için kendimi duvara yaslarken kalbimin atışlarına dayanamaz haldeydim. Beni öldürmeye yeminliymiş gibi atıyordu, işte tam bu anda insanların neden delirdiğini anladım. Gerçekler, zehirli bir bıçak gibi insanın ruhunu deşiyordu. Gözlerimin gördükleri, kulaklarımın işittikleri bir olup beni yerle yeksan ediyordu. "Hayır, öyle deme. Öyle deme..." Sevilmemeye dayanabileceğime dair inancım yoktu, sevgiye açlığım beni onun kollarına sorgusuz sualsiz bırakmışken dediklerine inanamazdım. İnkar, sahip olduğum tek şeydi. "Düğünümüzü kana bulayan adam," Gözlerindeki sadist mutluluk parıltıları ile tüylerim diken diken olmuştu, sesi kadar nazik ve sakin olan adımları ile uzaklaştı benden. Ben ise her şeye rağmen onu takip ettim, nefeslerimi kesmek için kuşandığı bıçakla ölmeyi bekliyordum. Söyleyeceklerini duymalı, beni arafta bırakmasına izin vermemeliydim. "...senin baban. Oraya da senin için gelmişti; tüm bu silahlar, çatışmalar hepsi küçük prensesini kötü canavarın pençesinden kurtarmak için." "Yalan söylüyorsun, yalancısın sen!" "Yalan mı? Eğer işin ucunda alınacak bir intikam olmasaydı sana gerçekten katlanır mıydım sanıyorsun? Senin inandığının aksine ben, hayır kurumu değilim. Babacığının gidişini atlatamamış, acınası küçük bir kız çocuğun sen. Arzulanabilir, hiçbir yanın yok." Yetişkin İçerik

Üzerime geliyor ve ben izin veriyorum. Hemen kaçmam kurtulmam gereken yerde mıhlanmış gibiyim. Çekik koyu gözleri beni süzdü. Sivri çenesi yukarı kıvırdı. "Korkuyormusun?" Güzel soru ve evet. Korkuyorum. Bana yapılacak , yapılabilecek şeylerden ölesiye korkuyorum... "Cevap ver!" Elleri ceplerinde bütün heybetiyle karşımda. Beni anlamak ve çözmek istiyor. Kalbim buna izin vermiyor. Beni çözmesi demek sahip olması demekti. Ki ben buna hazır değilim. "Eğer biraz daha susarsan koca çeneni kırarım!" Lanet olası kaba herif! Azıcık nazik olmayı beceremiyor. Ondan daha önemli sorunlarım olmasa çoktan koca kıçını tekmelemiştim. "Gitmem gerek." adımlarım hızlandı ve büyük cüssesini ardımda bırakacaktım ki elleri bana mani oldu. Zehirli kolları hızla kolumu kavradı. Bedenimi çekip kendine yasladı. "Kimden, nereye gidiyorsun sen?!" İstediği şeyi asla yapmayacağımı biliyor. Defolup gitmek için ondan izin almıyorum. Ondan gitmek kolay olacak. yetişkin içerikler içerebilir. Lütfen dikkat ederek okuyun

Her aşk nefretle mi başlardı? Yoksa birbirini tamamlayan ruhlar mıknatıs gibi çeker miydi kaderimizi... 🥀🥀🥀 ''Selis aramasa haberin bile olmayacaktı.'' ''Gerçekten, öyle mi sanıyorsun? Ben senin her adımınım Verda.'' dedi ciddileşerek. ''Ne yani peşime adam falan mı taktın?'' dedim sinirden gülerken. ''Onu daha çok düşmanlarıma yapıyorum. Konu sen olunca kendim halletmeyi tercih ediyorum.'' dedi ve tekrar ikimizi yürütmeye başladı. Ben ise cümlesinin şaşkınlığını atamamıştım. #1 Duvar - 30.07.2021 #1 Sevda - 8.09.2021 #1 Arkadaşlık - 19.01.2022 #1 Düşman - 7.11.2022 #1 Heyacan - 18.11.2022 #1 Umut - 24.11.2022

• Yıllardır aşık olduğum adam bir anda karşıma çıktı ve benimle evlenmek istediğini söyledi. Üstelik onu sevdiğimi bilmiyordu. Bu sadece bir anlaşmaydı. Peki gerçekten de sadece öyle miydi? ▪︎ "Söylesene Aran Sayhan, göründüğün gibi biri misin yoksa benim gibi yalan mısın?" ▪︎ "Söylesene Şura Sayhan, beni kandırabileceğini mi sandın?" • Yetişkin içerik içerir, rahatsız olanlar okumasın.

Bir adam iki kişilik... Hem merhem hem yara... Bir kadın kırık,dökük baştan sona yıkım... Ölümün varlığını unutarak yaşadığım gerçeği yüzüme okkalı bir tokat olarak inerken mavinin en güzel tonuna baktım. Az önce benimle alay eden adam şimdi nefes almakta zorluk çekiyordu. Ölüm var bu dünyada diye haykıran benliğim dehşete düşmüştü. Etrafımıza toplanan korumaların bağırışları kulaklarıma uğultu halinde ulaşırken Evrenin hırıltılı nefeslerini çok belirgin bir şekilde duyabiliyordum. "Evren! Evren, lütfen bana bu acıyı yaşatma." dedim kendim bile duyamayacağım bir şekilde. Daha iki saat önce senin gibi bir adama anca nefret beslerim demiştim. Ama şimdi yüreğim yanıyordu. Şimdi titreyen ellerimde seni seviyorum lafını çok gördüğüm adamın kanları vardı. Oysa nefretten daha güçlü bir duygu hissediyordum ona karşı. Sadece kırgın ve kızgın olan yanıma, kibirime uyarak canını yakmak istemiştim. Şimdi ellerimin arasında can çekişen adama karşı hissettiğim en yoğun duygu sevgiden başka birşey olamazdı. "Seni...sev..."dedi sık sık nefesleri arasında. "Yorma kendini. Ne olursun dayan ne olursun beni bırakıp gitme." Sol göğsünden akan koyu kırmızı sıvıyı biraz olsun azaltmak adına korumaların verdiği bez parçasını bastırırken hissettiğim ılık kan ile derin biri nefes aldım. "Seviyorum...kollarında ölmeyi isteyecek...kadar." Onun sözleriyle ölüyorum sandım. İstediği tek şey sevgi olan bir adama karşı taş duvar olan duruşumdan, çürümüş kalbimden utandım. Başka birisinin bana yaşattığı acının bedelini ona ödeten insanlığımdan nefret ettim. Söylediği ve yaptığı bütün kötü şeyler sanki var olmamış gibi hafızamdan silinirken hatırladığım tek şey buz mavisi gülen gözleri ve iki yanağında oluşan gamzeleriydi. Kapak tasarımı @soranoldumubeni tarafından yapılmıştır😍