Zaman... Ne kadar kısa bir kelime değil mi ? Oysa ne çok uzun yaşıyoruz zamanı. Bu tezatlık neyin nesi diyerek bir anda duraksıyoruz, hayatımızın bazı dönemlerinde. Sonra ne mi oluyor? Sonra zamanın kırmızı çizgilerinde cambaz gibi oynamaya başlıyoruz. Evet bizlerin her biri zamanın cambazı gibiyiz. Neden mi cambaz ? Çünkü bizler dışarıdan göründüğümüz kadarız ve kimse bizim ne yaşadığımızı bizden daha iyi bilemez. Tıpkı ipteki bir cambazın ne yaşadığını anlamadığımız gibi... Bu yüzden kulaklarınızı, gözlerinizi sizi izleyen diğer cambazlara kapatın. Kısa ama upuzun olan bu hayatın tadını çıkarın. Mutluluk mavidir ve zaman da bu mavinin kararsızlığını yaşamak için çok kısa.

Sıcacık bir kırgınlık düşünün, git gide daha da artan bir sıcaklık. Yüreğin pare pare olup güneşin altında üşürken nasıl sıcacık gülümsesin bir insan. Bir insanın gülüşü ne kadar güzelse yüreğindeki dert bir o kadar büyükmüş meğer. İçin buram buram kırgınlık kokarken etrafa mutluluğun kokusunu saçmak zordur zor. Her an yapa yalnız hissetmek, git gide yalnızlaşan bir yürek ve bir tutam tebessüm.. Ah ne çok isterdim yüreklere dokunmayı en çokta kendi yüreğime. Sihirli bir güneşin parıltısına boğmayı dünyanın en karanlık tarafını. Hayal ettiğim dünya kayboldu kırgınlıklarım arasında. Arasam dünyayı hayallerim arasında bende yok olmaktan korkuyorum. Şu aralar yaptığım tek şey Sonbahar'ın hem ısıtan hem üşüten Güneşi altında susmak, susmak ve yine susmak..

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."