yaşanılan bir trafik kazasında ailesini ve onlarla beraber ruhunu kaybetmiş bir genc kız ve yaşadıkları aile içi bir sır olarak saklanan genc. Onların ki aşk degil sadece benzer acılar ve duygular. Aglamak onlar icin goz yaşı dokmekten ibsret degilken ve aglamamak icin ellerinden geleni yaparlarken ne olurda ikisinin göz yaşları dinmez bir daha... Merak, endişe ve belki biraz hüzünle beraber büyük bir arayaşın sözlere yansımasıdır bu hikaye...

"Ne demeye çalışıyorsun?" "Konuş artık!" Genç adam korkak sesiyle " Seni hala seviyorum demek!" dedi. "Onca yıl onca hatadan sonra mı?" Adam cesaretini kaybetmemeye çalışarak "Yapabiliriz Ayça. Aşk her şeyi yenebilir." Ayça adamın dediklerini hazmetmeye çalışıyordu. Kendisini sıkmaktan kıpkırmızı olmuştu. Elinde sıkıca tuttuğu çatalı sertçe masaya vurdu. "Sen ne dediğini duyuyor musun? Şimdi ne hakla karşıma çıkıp bunları söyleyebiliyorsun?" Genç kadın sandalyesinin arkasına astığı ceketini hızlı bir şekilde üzerine geçirip yanındaki boş sandalyeye koyduğu çantasını aldı. Ve son defa gözlerini adama çevirdi. Adam bunu fırsat bilerek söze girdi. "Beni sevmen yalan mıydı? Bu kadar kolay mı vaz geçtin benden?" Ayça sert bir şekilde yutkundu. "Benim senden vaz geçmemin sebebi seni sevmemem değildi, senin yeterince çaba göstermemendi." Gözlerini Engin'in gözlerinden çekip arkasını ona döndü. Bir kaç adımından sonra omzunun üzerinden başını ona çevirdi. "Unut beni..."

=Romantik komedi=™ Bu kitaptaki kişi ve olaylar -umarım- tamamen hayal ürünüdür..-------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------- ----------------- KONU TAKLİDİ HALİNDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR--------------------------

Yinede 15 sene süren başlarda rüya ile başlayıp daha sonra sesli ve fiziki işkenceye dönüp ardından yaşanılan bazı fiziki deneyimleri ne kadar kısa yollarla anlatırım bilemiyorum ve her defasında beni kurtaran ne olduklarını bilmediğim güven veren varlıklar...

Ufukta Kaybolan Umutlar Kendine sormadığın sorular oldu mu hiç ? 17 Aralık 2016

Genç kurgu #70 Genel Kurgu #60 Genel Kurgu#30 Kafanın içinde binlerce mısra, binlerce hüzün, aklının içinde binlerce meçhul, isimsiz cinayet. Ölümü anımsamak gibi... "Anne ben geldim, neredesin?" Klasik cümlemdi fakat annemden aynı klasik cevabı duyamamıştım. Annem her zaman buradayım derdi. Annemi aramaya başladım, en son onun odasına girdiğimde, gözlerimde ki yaşları tutamaz oldum. "Anne, anne uyan anne. Ne oldu? Ne olur annem, uyan. Kalk bırakma beni. Ben sensiz yapamam.." Ambulansı ararken, ağlamaya devam ediyordum. Anneme ne olmuştu? Kötü düşünceler mi gerçekleşiyordu? Yoksa annem de babam gibi gidecek miydi? Hayır, buna izin veremezdim. Buna asla izin veremezdim, vermezdim... SEN MİSALİ