-Kim Soorin natychmiast wracaj do domu!- krzyczała oburzona matka Odwróciłam się pokazując jej środkowego palca znikając we mgle. -Mam was w dupie!- krzyknęłam biegnąc przed siebie- nigdy tutaj nie wrócę Uśmiechnięta skierowałam się na przystanek autobusowy. Chciałam uciec jak najdalej, żeby nie musieć tu wrócić.

~Proszę, nie zostawiajcie mnie.. nigdy- mówiłam zaciskając jego marynarkę ~Nigdy cię nie zostawimy, jesteś dla nas zbyt ważna- jego pojedyncza łza spadła na moją szyję. Robiło się coraz ciemniej przed oczami przez co więcej nie pamiętam. ~Moje pierwsze opowiadanie proszę byście byli wyrozumiali :D Miłego czytania <3