Şu an tam olarak neredesiniz? Yirmi numaralı otobüsün üçüncü koltuğunda mı? Evde, okulda ya da iş yerindesiniz. Kısa bir mola verdiniz ve pencere kenarında bir fincan kahve içiyorsunuz. Belki de bir arkadaşınızla buluşmak için yola çıktınız. Ne kadar da sıradan bir gün, değil mi? Her şey son derece normal! Hiç düşündünüz mü ya her şey bir anda altüst olursa? Örneğin buluşmak üzere yola çıktığınız arkadaşınızın sizinle ilgili gizli bir planı varsa! Ya da bindiğiniz o otobüsün en arka koltuğunda, sizi hayatınızın dönüm noktasına götürecek olan kişi oturuyorsa! Siz her şey akışında gidiyor zannederken ya kaderiniz üstünüze yağacak buz kırağı için en uygun şartları hazırlıyorsa... Bütün bunlar bir yana, peki ya hayatınızın altı, üstünden çok daha güzelse! Baran Demiroğlu: Sıradan bir gün yaşadığını zannederken kendini cayır cayır yanan bir evin önünde buldu. Alevlerin arasında canının parçaları vardı ama o hiçbir şey hatırlamıyordu. Üstelik önünde de bir benzin bidonu vardı. Hayatı bir anda altüst oldu... Bahar Saygın: İstanbul'un en başarılı adli psikiyatrının kliniğinde staja başladığında her şey son derece normaldi. Ama bir gün kliniğe ailesini diri diri yakmakla suçlanan bir hasta getirildi. Hayatı bir anda altüst oldu... & "Ruhuna ben bulaştım. Artık kurtulamazsın..." Yayınlanma tarihi 10 Nisan 2019

Kırmızı ojeli tırnaklarımı boynunda gezdirirken aklımda olan tek şey, onu alt etmekti. Beni alt ettiğini sanarak geçirdiği günlerin bir karşılığı. "Seni affetmem için bana yalvaracaksın ve ben ne yapacağım biliyor musun?" Dedim bu sefer kırmızı Dudaklarımı kulağına yaklaştırırken. "Tadı kaçmasın, dene ve gör." ●•● "Herkes bir parça karanlıktır." ●•● Öyle bir yalan söylemiştim ki temeli doğrulardan daha sağlamdı. Yıkım yakındı. Çünkü yıkım bendim. ~L.M~

O sırasında Özge ile konuşurken ben onu izlerdim. O kantinde çayını içerken ben yine onu izlerdim. O basket oynarken ben yine onu izlerdim. O yazı yazarken ben onu izler ve ne kadar muhteşem kalem tutuyor diye düşünürdüm. Kısacası ben onu izlemeyi seviyordum. İnsanın içini ısıtan o gülümsemesini seviyordum. Yani ben onu böylesine severken onun beni sevmemesi tam bir fiyaskoydu. Ama ben yine de beni sevmesini bekleyecektim. Ne olursa olsun beni sevmeliydi. Buna ihtiyacım vardı hemde fazlasıyla.

Üvey kardeş yada kuzen ilişkisi değildir. Veya öz kardeş. ********************************* "Rüya. Sana bazı sorular soracam ve sende doğru cevap vereceksin.- Parmağını çıtlattı- Tamam mı?" "Tamam." Parmağını çıtlattı. "Seninle ormanda konuşurken birini sevdiğini söylemiştin dimi?" "Evet." Parmağını çıtlattı. "O kişi bu evde mi?" Allah kahretsin. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Senle aynı yaşta mı yoksa bir yaş büyük mü?" Ne yapmaya çalışıyorsun Yankı? "Bir yaş büyük." Parmağını çıtlattı. "Uzun boylu mu?" Selim minyondu. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Esmer mi?" Oğuz sarışındı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Kahve rengi saçlı ve kahve rengi gözlü mü?" Hakan'la birbirlerine benziyorlardı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Şu ana yukarda mı yoksa aşağda mı?" Sustum. "Rüya cevap ver!" Yine sustum. "Rüya kahretsin bana bir cevap ver!"diye bağırdı bu sefer. "Sensin o sensin! Oldu mu!"diye bağırdım gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

Kalbine imkânsızlığın sarmaşıklarını sarmış, beynine kalın duvarlar örmüş meftundu o. Acımasız değildi. Çaresizlik bileğinde bir zamanlar kelepçeydi. Notalardan dökülen nağmelerdi ruhunda gezinen çocuğu yaşatan tüm olumsuzluklara inat. Her şeyin karanlık bir gecede başlamasının ardından verilen yeminle zamanda sürüklenmiş Batuhan Karayel ve ölümün pençesinde nefes alan, ruhu defalarca ailesizlikle katledilmiş beyninde 'Herkes öldürebilir sevdiğini ' cümlesinin ardına saklanan Rüya Taşkın'ın kaderi hayatın sunduğu sürprizle birleşir. Ölümle savaşan bedenini ayakta tutan kalbini aşkın avucunda ve yabancısı olduğu acının diklerinin üstünde bulan genç kız, kulaklarına ulaşan kalp ritimlerinin eşliğinde huzurun kozasını ördüğü yeni hayatında, kaçınılmaz sonu olan ölümün kollarında ailesine kavuşmak ve doya doya aşkı yaşamak arasında çaresiz kalır. Batuhan, ansızın gerçekleşen olayın ardından bir anda kendini yeminini bozmamak için okyanusta yaşam savaşı verirken, intikamla kuşattığı kalesini zincir vurduğu kalbine karşı ayakta tutabilecek miydi? "Senin adını kendi kanımla yazdım ben bu kalbime."

××× "Neden bu kadar sinirlisin?" alev saçan bal gözleri gözlerimi buldu. Ellerini saçlarından geçirirken adeta saçlarını yoluyordu. Alayla güldü. "Neden bu kadar sinirliyim?" yüzüme doğru kükrediğinde istemsizce bir adım geriledim. Çıplak ayaklarım çakıl taşlarının üzerinde hafif sızısını belli etmişti. Arkasını dönüp arabanın kaputuna bir tekme savurdu. Çıkan sesle korkuyla yerimde sıçradım. Sormak istedigim bir soru vardı ama cevabından korkuyordum. Boğazımdaki kuruluk nedeniyle yutkunamadığımı hissettim. "Aşık olduğun...kızla mı ilgili?"alayla kahkaha attı. Sinirli bir gülüştü. Neden sinirle güldüğüne anlam veremesemde içim burkuldu. "Aşık olduğum kız..." dedi ve tekrar güldü. Ruhsuz bir gülüştü. Normal gülüşlerinin aksine etrafa neşe saçmıyordu. Midemdeki tavukları kanatlandırmıyordu. Gözlerimi aydınlatmıyordu. Sadece içimi yakıp kavuruyordu. Yere sert bir tekme savurdu. Yerde bulunan çakıl taşları uçurumdan aşağıya yuvarlanırken kulaklarımda hoş bir tını bırakmıştı. Yerinde bir tur dönerken ellerini saçlarından sertçe geçirdi. Delirmiş gibiydi. İşte o an aldığım cevap beklediğimin aksine iliklerime kadar titretti bedenimi. "O KIZ SENSİN APTAL" ××× 14.04.2016 GKE #2 ~1.sırada olmak dileğiyle^^~ *Wattpad'de Sert Bela isimli ilk ve tek hikayedir. Hiç bir şekilde kopyalanamaz! [Bu kitapta tutku, ihtiras ve şehvetli bir aşk yok. Bu kitap aşkın masum, saf ve en güzel halini anlatıyor. Sizleri de pişman olmayacağınız bu serüvende yanımızda görmek istiyoruz.] Kitap genel olarak 12-16 yaş aralığına hitap etmektedir, ona göre yorum yapmanızı tavsiye ederim. Ergenlik barındırabilir. Eğer olgun ve daha gelişmiş bir kitap okumak isterseniz profilimden Kuzgun'a ulaşabilirsiniz. {Ç}alıntı konusunda yasal işlemler başlatılacaktır! Bu konuda oldukça ciddiyim.