Sevinçle "Merhaba!"dediğinde ona boş boş bakmaya devam ettim. "Sizede aynısından..."dedim ve defter ile kalemi önüne sürükledim. İçimden bir an önce imzalasa da gitsem diye dualar ediyordum. Yüzü düşmüştü. Kalemi aldı ve deftere birşeyler yazdı. Bakışlarını bana çevirdi ve soğuk bir şekilde "Teşekkürler" diyerek benden sonra gelecek olan kişiye bakmaya başladı. Nedense içim acımıştı...

Yeni yılıma yeni bir insan, yeni bir şans yeni bir aşk katıldı. Ben bu yıl yenilendim. Benim sayemde o da yenilendi. Aşk insanlara yarıyor. Size tavsiyem, gidin ve aşkınızı bulun.

Iyi insan olmayın. Bu hayatta iyi insan olmayın. Iyiler kaybediyor. Size bu tecrübemi kısaca anlatayım; Ben Kim Taehyung. Kişiliğimle ilgili sadece yardımsever biri olduğumu söyleyebilirim. Çok çok önceden bir kızla karşılaşmıştım. Tamamıyla plansız bir şeydi. Belki de yıllar önce... O kız.. Hâlâ unutamıyorum... Bana ölmeden önceki gülümseyişini unutamıyorum... Ölmek istiyordu. Ciddi ciddi ölmek istiyordu ve onu kaç kere ölümden kurtardım. Fakat o buna rağmen intihar girişimlerine devam etti. Artık karışmayacaktım. Sesimi çıkarmayacaktım. Umrumda olmamalıydı. Kendi tercihini yaparak kaderini belirleyecekti, lakin... Keşke bana aşık olmasaydı. Ben ona yaşam sevgisi katmak istemiştim. Bir insanın vazifesini yerine getirmek istemiştim ama çok pişmanım. Ben.Çok.Pişmanım. Işine karışmamalıydım. Milyonlarca insandan herhangi biriydi işte. Ve milyonlarca kişi arasından başka biri de birşeye engel oldu. Yıllardır hayatımın sorusunu düşünüyorum; Eğer o ikinci kişi karşıma çıkmasaydı, ölmek isteyen kızı sevebilir, ona bir şans tanıyabilir miydim?