Herkesin 14 yaşına geldiğinde kaderinin belirlendiği bir dünya düşünün. Gücünüz vardır ya da yoktur, bu 14 yaşında belli olur. Ve-dünya artık bunu kabullenmiş, belli bir düzen var ve hayat buna göre ilerliyor. Ancak Melis'in, kimsede olmaması gereken bir güce sahip olması, bu dengeleri bozar. Kaderinin belirlediği hayatı yaşamaya çalışırken kendini bir anda hayatta kalmaya çalışırken bulur. Belki de güçlerini kullanmayı ve bununla başa çıkmayı bu şekilde öğrenecek. Peki, bununla her şey bitecek mi?

Bana bakıp derin bir nefes aldı Ve bana baktı AĞLAMIŞ MI O? Koşarak yanıma geldi ve sarıldı "Süeda "ağladı"süeda " boynuma göz yaşı düştü "süeda ben" sustu sadece ağladı "süeda ben " nefes aldı konuşamıyordu zorluk çekiyordu " süeda ben ben ben çok özür dilerim" Dedi akıttığı son göz yaşlılar yanağımdan boynuma ordan köprücük kemiğime geldi . " ayrılmamız lağzım en iyisi bu olucak " Dedi . Ben sadece susuyordum nedenini bilmeden SUSUYORDUM "Sana bu eziyeti yaptığım için özür dilerim " Kapı tarafında olan göz bebeğimi ona çevirdim bana "özür dilerim" bakışları atıyordu . "Neden? Neden özür diliyorsun?"dedim. Ben bunu deyince tekrar ağlamaya başladı . Ve kapıya doğru yürüdü her adımında bir "özür dilerim " diyordu "hayatını hayatımı benim hayatımı boka çevirdiğin için özür dilerim " Dedi kapıyı açtı VE gözüken koridordaki siyah elbiseler içindeki adamları gördüm . Kapıyı tutan kolunun üzerinden baktı VE " bir robot olduğum için özür dilerim " Dedi . Neden hiç bişey hatırlamıyorum. BEN.İYİ.DEĞİLİM. Beynim beynim yanıyor duvarın soğukluğu tenime değiyor daha demin yanan vücudum şimdi beni kavuruyor soğuk tenime değsede İŞE YARAMIYOR. Boynum boynum önümdeki aynaya baktım boynumun damarları gözüküyor gözlerim kıpkırmızı ellerim deki tırnaklar SİZVRİ. Bana neler oluyor . Saçlarım gece gibi simsiyah Dudaklarım kan kadar kırmızı Gözümün etrafı siyah tenim kar kadar beyaz . Bana NE oldu boğazım öyle bir yanıyor ki . Beynim i eziyorlar mış gibi beynim acıyor . ☠️ MEYER BEN ÖLÜMÜ BEKLEMEK İÇİN YAŞIYORMUŞUM . Ölüm benim kendi kimliğim Şimdi gençlik eee diyer kitap ÖLÜMÜ BEKLEYEN (vampir) ajan Olucak beklerim süpere bir kitap olucak .

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Annesi öldükten sonra üvey abisinden dayak yiyen bir genç kızın hikayesi. Abisinden kaçıyor ve ilk aşkını buluyor. Genç kızın hayatında ki tek umudu ilk aşkı. İlk aşkının da ondan pek bir farkı yok. İkiside birbirine fazlasıyla bağlı. Asla kopmayan bir düğüm...

"Bu yıl çok çalışmanız gerekecek çocuklar hepiniz çok çalışkansınız, eminim bu yıl hepiniz için çok farklı olacaktı"dediğinde sevgili müdürümüz gözlerimi devirmekle yetindim. Her yıl ki klasik sözler. Gözlerim bana bakan bir çift mavi gözle birleştiğinde ona sıcakca gülümsedim. Bana o herkesin hayran olduğu çarpık gülüşünü atıp önüne döndü. Evet bu yıl çok farklı olacaktı.

© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Orman çok sessizdi. Sessiz ormanın derinliklerine doğru ilerlerken kurt olmanın zorluklarını düşündü James. Uzağa. Daha uzağa. Koşmak istiyordu. *** Bir kurt adam olmak zordur. Peki ya genç bir kurtsanız bu pek de kolay olmaz. Asi bir kurt. Ve onun karmaşaları. Bir kurt adam olmadan önce tekrar düşünün.

Doğuştan bir alfa. Çok nadirler. Bir tanesi aramızda. Diğer kurt adamlardan daha güçlü. Diğer alfalardan da. Annesini öldüren vampirden intikamını aldı. Ama öldürdüğü vampir ona küçük bir hediye bıraktı. Vampirlik... O artık sadece doğuştan bir alfa değil... Aynı zamanda Melez bir Alfa

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------