"50 cm mi, 5 cm mi? Hepiniz yanılıyorsunuz dostlar, Johnny Seo 5 mm!" Her şey, okulun duvarındaki yazıyla başladı.

-Baba gitme ne olur? He daha uslu olurum gerçekten... Bırakma beni... -Şiiit... Muhakkak bir daha karşılaşacağız... Beni görmeye sakın ağlayarak gelme... Bunu asla unutma tamam mı? Ve dediklerimi de asla unutmamalısın. Biliyorum mantıksız geliyor ama beni ancak aşık olduğunda anlayabilirsin. -Ben aşık olmak istemiyorum baba. İnsanlar alçak yaratıklar. Bak sen bile beni bırakıp gidiyorsun. -Üzgünüm bebeğim... Ama ölüm elimizde olan bir şey değil. -Evet... Tanrının elinde ve o keyfine göre kullanıyor. -Şiiit. Öyle konuşma. Sen iyi bir çocuksun Ri... -Baba! -Veda vakti bebeğim... Özür dilerim... Bu erken ayrılık tamamen benim suçum... Ve... Her şey için teşekkür ederim... Beni seçtiğin için... Senin sayende o kadar çok şey öğrendim ki... Eskiden olduğum yerde tadamayacağım duygular yaşattın bana... Senin baban olmak benim için bir onurdu Ri... Seungri odayı dolduran tiz ses ve elinden kayıp giden el... Bu kadar mıydı? Sevdiğin birini kaybetmek bu kadar kısaydı. Bir insanı sonsuza kadar kaybetmek bu kadar kısa sürüyordu. Tanrı adil miydi? İki insanı sevdirmek için uzun yıllar veriyor ama ayırırken sadece birkaç salise...

Her şey göründüğü gibi değildir.

-"Hiçkimse birden intihar etmez Jiyong insanı intihara insanlar iterler... Bu aşamalı bir şey..." -"Beni korkutuyorsun." -"Korku bazen iyidir... Aghh hayır korku her zaman iyidir sana kaybedeceğin şeylerin olduğunu hatırlatır. " 07.06.2017-04.07.2019 (aynen iki yıldan fazla sürdü) Bigbang ile ilgili çoğu tagda sürekli 1 numara da Kimsin'i gerçekten sevdiğiniz için çok teşekkür ederim