Naar school gaan, nieuwe vrienden maken, onvoldoendes halen voor je toetsen en verliefd worden op verkeerde jongens. Simpel gezegd; de puberteit. Ontvoert worden door een stelletje knappe jongens die vervolgens tegen je zeggen dat ze je gaan verkopen, dat hoort toch niet bij de puberteit? Een boek over nieuwe vriendschappen maar ook over versleten vriendschappen. Over oude wonden opnieuw open halen en nieuwe wonden weer hechten. Over de band tussen twee totaal verschillende mensen, maar vooral over hoe haat omgezet kan worden tot liefde, net wanneer je dacht dat dit onmogelijk lijkt. Copyright © All rights reserved Winner vakantieboek 2017 © -moonlightbxbe ; niets mag zonder mijn schriftelijke toestemming worden gekopieerd, vereenvoudigt of op wat dan ook voor manier worden gepubliceerd. Als ik hier toch achter kom zal ik helaas zelf maatregelen moeten treffen.

Mensen vertelden me altijd dat ik de glans in mijn ogen door niets of niemand mocht laten dempen. Ik denk dat ik niet besefte wat ze precies bedoelden, tot het ook werkelijk gebeurde. Mijn hele zestienjarige bestaan was ik een 'normaal' mens geweest. Tuurlijk, ook ik moest me door de uitdagingen van het leven heen worstelen- maar dat deerde me niet. Altijd zag ik het als een onderdeel van het fenomeen 'leven'. Wanneer je ruw weggerukt wordt uit je leven lijkt dat het ergste wat er had kunnen gebeuren. Iemand nam je het recht af om je eigen pad te bepalen en te kiezen wie je wilde zijn. In werkelijkheid werd je identiteit afgenomen. Achteraf, bleek de echte strijd voor mij nog te moeten komen. Een zieke geest bleek een onbegrijpelijke te zijn. Zo was het voor ons onmogelijk te bedenken waarom ze ons dit aandeden. Waarom waren juist wij uitgekozen om mee te spelen in hun psychopathische spel? Het trekt je omlaag als de mensen om je heen alle hoop verliezen. Ook ikzelf begon hoe langer het duurde af te zwakken. Wat me echt geraakt had was echter het feit dat de buitenwereld ons niet geloofde. Ze zouden ons niet helpen. Daar waren we dan, twintig tieners; tegen elkaar opgezet en we stonden er helemaal alleen voor. Het enige wat een optie leek, was meespelen. "Met bloeddoorlopen ogen keek ze me aan. De wereld mocht ons dan wel niet geloven, dan redden we onszelf wel. We hadden simpelweg geen keus. Met een vage glimlach sprak ze de woorden uit die ik zo haatte, die zo'n impact hadden en waarmee het allemaal was begonnen. 'Game On.' We zouden gaan vechten tegen de dood. Later bleek leven echter een zwaardere beproeving.