Mieszkańcy mówią, że jest bohaterem. Znajomi ze szkoły, że popychadłem. Jego ciotka twierdzi, że wybitnym nastolatkiem. Policja, że przestępcą. Więc kim tak naprawdę jest Peter Parker? Człowiek jest tylko małym, nic nie znaczącym robakiem. Każde istnienie gaśnie jak słaby płomień wypalonej świecy, nie pozostawiając po sobie niczego, z wyjątkiem łez. Dlaczego więc nie przeżyć tego, co jest nam dane jak najlepiej się da? Dlaczego nie spełniać marzeń? Dlaczego trzeba być zamkniętym w czterech ścianach naszych małych umysłów? Żyjmy tak, jakby koniec był bliski i nieunikniony. Niech każdy oddech będzie zarówno pierwszym, jak i ostatnim. Niech każdy deszcz przynosi przyjemny chłód, nawet w najzimniejsze noce. Niech każdy wiatr wesoło rozwiewa włosy, zamiast wyciskać z oczu łzy. Bo na tym polega życie.

PREMIERA: 5.06.2023 r Reed DiLaurentis przez całe swoje siedemnastoletnie życie pragnęła jedynie szczęścia ukochanej mamy, bez wahania więc zgadza się na przeprowadzkę do domu przyszłego ojczyma. Adam Hale jest dobrym człowiekiem, dlatego dziewczyna polubiła go od pierwszego spotkania. Niestety nie może powiedzieć tego samego o jego zbuntowanym, gburowatym osiemnastoletnim synu... Bardzo przystojnym synu. Archer z jakiegoś powodu nienawidzi Reed, a ona, ignorując krążące plotki, uparcie próbuje się dowiedzieć dlaczego. Prawda o chłopaku jednak niczego nie ułatwia, a Reed trafia w sam środek świata, którego zasad nie rozumie. Gdy obydwoje znajdą się w niebezpieczeństwie, odkryją coś, co nigdy nie powinno wyjść na jaw. Ich życie zmieni się na zawsze, a Reed będzie zmuszona zmierzyć się z pytaniem: czyje szczęście jest ważniejsze? [okładkowy opis I części) Książka dostępna w PPRZEDSPRZEDAŻY na stronie Empiku! *** Mimo wydania rozdziały pozostają na Wattpadzie. Historia na papierze nieznacznie różni się od pierwowzoru.

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!