- Co z ciebie za czarny charakter, co? Źli goście powinni kryć się ze swoimi zamiarami, a wielką gadkę i dokładny opis swoich planów strzelać dopiero na końcu, tuż przed tym, jak ci dobrzy ich skasują. A ty co? Od razu mówisz co knujesz, psujesz całą fabułę, bardowie się wściekną! Zamiast wielkich ballad o tajemniczym czarnoksiężniku będą prawić słabe piosenki o szalonym magu, który sam nie wiedział, czego chciał. Przy założeniu, że nie zniszczysz Święciwód i połowy kraju przy okazji, rzecz jasna. Czarownik spojrzał na mnie smutnym wzrokiem; - Nie nadaję się do ballad? - Nie! Nawet książki bym o tobie nie napisała! _________________________________________ Opowiadanie dla osób preferujących długość rozdziałów przekraczającą trzy tysiące słów.

Wszyscy zostali sierotami, bo wszyscy byli dziećmi Mallaroy.

Wszystko zaczęło się wiele wieków temu, gdy sto wybranych osób zostało obdarzonych umiejętnościami podróży w czasie. Każda z nich posiadała swoją specjalną cechę, która wyróżniała ją na tle innych. Kiedy podróżnicy zaczęli umierać, okazało się, że ich umiejętność nie ginie, ale jest przekazywana dalej ­- nie potomkom, nawet nie ludziom tej samej narodowości - w przypadkowy sposób, który rządzi się tylko jedną regułą: nie ma podróżnika w tym samym wieku, więc w każdym roku rodzi się jedna osoba z tym darem. Nie trzeba było długo czekać, aż pojawią się ludzie zainteresowani tym zjawiskiem. Wprowadzono wiele zasad, a podróże w czasie stały się jedną z najlepiej strzeżonych tajemnic. Vira nie powinna o tym wiedzieć. Nie powinna być z tym związana. Ale czas... miał swój własny plan. Blog: academie-mirandel.blogspot.com

[Zostaje wydane w 3 tomach, pierwsze dwa już dostępne!] Kojarzycie ten moment, kiedy wasza bliźniaczka okazuje się zmiennokształtna, po czym znika, więc musicie podszywać się pod nią w nieludzkiej szkole? Nie? Erin Lanford chciałaby móc powiedzieć to samo. Jadąc do Mallaroy spodziewała się wszystkiego, nawet własnej śmierci. To znaczy, wszystkiego poza palącym pragnieniem, by pociąć lidera wampirzej elity piłą mechaniczną. Alea Lanford za to nigdy nie myślała, że na jej barki spadnie obowiązek ratowania całej rasy. Ale hej, wszystko będzie w porządku, prawda...? Spoiler: nieprawda.

Wielka wojna zrównała stolicę Tarionu z ziemią. Z całej rodziny królewskiej przeżyły jedynie dwie osoby, a pięcioletnia księżniczka zniknęła w niewyjaśnionych okolicznościach. Od tych wydarzeń minęło trzynaście lat. Stolica została odbudowana, krajem rządzi nowy władca, a ludność odzyskała radość życia. Po długich poszukiwaniach, w niewielkiej wiosce na obrzeżach Tarionu królewski najemnik odnajduje zaginioną księżniczkę. Leria wraca na dwór, aby zmierzyć się z zawiłą i burzliwą historią swojej rodziny. A historia lubi się powtarzać. Po krótkim okresie spokoju nad Tarionem ponownie zbierają się ciemne chmury. Noriot jest silny jak nigdy wcześniej, a w dodatku wzrok jego okrutnego i niebywale potężnego władcy spoczął na niedoświadczonej księżniczce. Czy Leria poradzi sobie z sąsiadem od stuleci siejącym terror na jej ziemiach? Co ukrywa rodzina Tiwele? Jak rozwiąże się spór między zwaśnionymi krajami? Jeśli lubisz wolno rozwijającą się akcję bez wybranek, szarych myszek i szukasz powiewu świeżości, to zapraszam serdecznie do czytania! TW: Mogą pojawić się sceny erotyczne oraz sceny brutalne i przemocy.

Wykreowana przez boskich braci - Antos'rekela i Helt'rekela - kraina Iloëneri to teren odwiecznej, zaciekłej wojny pomiędzy dwoma państwami Veldrelhall i Eresehall. Pojawia się szansa na ostateczne zakończenie konfliktu. Jedna obietnica... Nieświadoma niczego Luain po prostu cieszy się, że została ocalona. Wyrok śmierci w nieoczekiwany sposób zmienił się w ogromną szansę. Uratowanie życia kosztuje jednak wiele. Ta historia zrodziła się we mnie wiele lat temu. Powoli z płytkiego, dziecinnego romansu powstała opowieść o tym jak bardzo religia wpływa na nasze życie. O wyobcowaniu, o nadziei, o życiu i śmierci, o przyjaźni i czasie, o wolności i budowaniu własnych zasad moralnych. A miłość? Rzeczywiście i na nią znalazło się miejsce. Rodzi się powoli, pod przymusem i bez szansy na przetrwanie. Ta piękna okładka została zrobiona przez @ZbiorowaPsychoza #55 miejsce w rankingu - 22.08.2016 r. Dziękuję! #50 miejsce w rankingu - 31.08.2016 r. #40 miejsce w rankingu - 12.09.2016 r. #34 miejsce w rankingu - 25.09.2016 r. #30 miejsce w rankingu - 23.10.2016 r.