"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Ne hava, ne su, ne de toprak. Onlar ateş, hayat ise baruttu. Birlikte olmalarının tek yolu, ölümdü. Ünlü kalp cerrahı Can Ertem'in doğumunu herkesten gizlediği biricik kızı Mısra Ertem, farklı bir kimlikle yaşamaya alışmıştı. Herkes onu Helya Aykar olarak tanıyordu. Saf ama tehlikeli bir kızdı o. Hayatı boyunca rol yapmak zorunda kalmıştı ama bu diğerlerinden çok daha farklıydı. Abisi Buğra Ertem ile bir oyun oynamaya karar vermişti. Hayatının oyununu oynuyordu artık. Amacı ise, dengesiz, umarsız, korkutucu ama bir o kadar da yakışıklı bir adamı adaletin pençesine hapsetmekti. Güzey Demirel, intikamın kılıfına pençelerini geçirirken, Mısra'ya ne kadar karşı gelebilecekti? Mısra bu oyunu yönettiğini sanıyordu, oyunun aleyhine işlediğini bilmeden. Bu oyunda tek bir kural vardı; Yalan söyle ve hayatta kal. "Ve o adam, şimdi benim gün batımına dem vuran Ay'ım oldu bu gece. O ay, ışığını serdi karanlık göklere Bilmiyordu ki ihtiyacı olan güneşiydi bu ızdırap verici hengamede." 〰️ "Bir insanın ruhuna doğruluk ekmek, kör doğmuş birine görme gücünü vermek kadar olanak dışı bir şeydir." demiş Platon, benim ruhum yalanlarla doluyken, diktiğim doğruluk kumaşının arkasında yatanlar çok farklıyken. -Kitaptaki karakterler, diyaloglar ve olay örgüsü tamamen bana aittir. Çalınması dahilinde yasal işlem başlatacağım.- 22.07.2019 Kapak Tasarımı: Freya Design

Herkesin karanlık bir geçmişi olabilirdi, hem de herkesin. Ama onunki pembe bir geçmişti. Düştün elime PAMUK PRENS! Alya: Elimde çok güzel fotoğrafların var Anıl. Alya: Ve sen onları kimseye atmamam için bana yalvaracaksın.

WATTYS 2017 KAZANANI✓✓ "Nefrete KURBAN Edilmiş Bir Aşk, Sizce Galip Gelebilir Mi?" Bir tarafta Toprak'a doğrultulmuş bir silah diğer tarafta ise Rüzgar ile evlenmek.... Bu nasıl bir ikilem. Bu nasıl bir çaresizlik. Korkuyorum , hem de çok fazla. Bir seçim yapmam gerekiyor ama biri diğerinden daha hafif değil. Biliyorum hangisini seçersem seçeyim yine yanacak olan benim. Biliyorum bu hikayenin tek kurbanı benim. Deniz bir karar vermek zorundaydı ve bunu acilen yapmalıydı.. Abisi Toprak için kendi hayallerinden kendi hayatından vazgeçebilecek miydi? Ne kadar korkarsa korksun fedakarlık sırası artık kendindeydi ve Deniz şeytanın inine bile bile girecekti... İntikam, nefret, gözyaşı ve bunlar altında ezilen bir AŞK... Her duyguyu iliklerinize kadar hissedebileceğiniz bir hikaye... "Acı" ya karşı dayanıklı değilseniz eğer bir sonraki sayfayı çevirmek sizin için kolay olmayacak ama yine de her sayfada "Umut" arayacaksınız....

"Ben nasıl bir kadınım?" Sigarasını dudaklarının arasına götürüp, içine çekti. "Sen..." Düşünüyormuş gibi bir hali vardı. Heyecanla cevabını beklemeye başladım. "Sen eli öpülecek kadınsın...Efsa." Beni tam kalbimin ortasından vurduğunu bilmeden bu cümleleri söylemişti. Oysa ki bilmezdi ki ben onun her cümlesine aşıktım.

*Perseus Yayınevi ile kitap olmuştur. Hayatın kimilerine göre daha acımasız davrandığı bir avuç insanın yaşamı er ya da geç kesişir. Yaşam piyesinde, bir amaç için paylaştırılan rolleri oynamaksa fanilerin kaçınılmazlığıdır. Yasak Meyve, kişilik bozukluğuna sahip bir kızın 'sıradan' olana uyum sağlama mücadelesidir. Yaşama güdüsü etini, kemiğini terk eden birinin tutunduğu cılız ve titrek umudun mücadelesi. Yasak Meyve, doğum ve ölüm arasındaki esnek çizgide, hayatın aleladeliğini kabullenmeyip sınırların dışında yaşamayı tahayyül eden Ecrin'in potansiyelinin hikayesidir. Eşsizin, sıradana ulaşma çabasının beyhudeliğini ECRİN'den dinle, geçmişin kirini bir gölge gibi taşımanın ağırlığını ARAS anlatsın sana. Kendi değerine, başkalarının sadaka gibi verdiği sevgiden pay biçmeyi SAYRA'dan, en yakın olmak istediğine adım dahi atamamayı KUTAY'dan, hırsın talim ettiği yolda yürüyen insanın deforme olmasını YAĞIZ'dan öğren. Yolun sonuna gelindiğinde asıl meselenin varılan yer değil, yolculuğun kendisi olduğunu BENDEN öğren.

"Avucunun içini parçalayan bıçak gibiyim," diye fısıldadı bıçağı sıktığı avucunun içinde oynatarak kendisine doğru çekerken. Avucumda oluşturduğu derin yarık boğazımda biriken kan damlalarının gözyaşı olarak yanaklarımdan ateş topu gibi yuvarlanmasına neden olduğunda acı damarlarımın içinde zift gibi dondu. Saçlarımın arasından kulağıma dokunan dudakları tekrar hareketlendi. "Varlığım canını acıtacak kadar keskin." Ağlamak istiyordum, avucumdaki yarık öyle hızlı bir şekilde kanla doldu ki, parmaklarımın arasından sızan acıyı hissedebiliyordum. Ruhum bedenimdeki tek bir noktadan çıkmak istiyordu. Beni parçalıyordu, dışarıdan içeriye gölgesi devrilen yağmur damlalarının katili camdı. Derin bir nefes alırken burnundan verdiği nefes tüylerimin diken diken olmasına neden oldu. Nefes alışı bir vazgeçişin izlerini taşıyordu. ''Ama oradayım, sen nefes almadıkça bir anlamım yok.''

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"