Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.

"Neden saçların gri senin?" "Sen neden hastane kokuyorsan, ondan."

''Onun sana tekrardan âşık olması için ona yalan söyledim. Söyleyemeyeceğim, hatta ağzıma bile almayacağım şeylerle onu incittim. Yalnızca seni yeniden sevsin diye, sadece seninle yeniden birlikte olsun diye. Onu çok ağlattım ve kalbini kırdım. Ve o da beni ağlattı. Oysaki gözyaşlarım çoktan bitmiştir sanıyordum, ancak öyle değilmiş. Çünkü onu seviyorum. Anlıyor musun beni? Ona aşığım, hem de kelimelerle anlatamayacağım kadar. Ona sırf sana gıcıklık olsun diye âşık olmadım, hem zaten bir insan birine öylesine nasıl âşık olabilir ki? Ben, onu, bu dünyadaki her şeyden daha çok seviyorum. Ve onun mutlu olmasını istiyorum. Ancak... O benimle mutlu değil. Çünkü seni seviyor. Ama eğer onu mutlu edemezsen o zaman sonun gelir ve kardeşim olmanı umursamayıp seni öldürürüm! Onu mutlu et!''

Çok neşeli ve pozitif biri olan Byun Baekhyun, mutlu bir aileye, inanılmaz arkadaşlıklara ve sevilen bir erkek arkadaşa sahip olan biri olarak tanınır. Her neyse, bunlar her şey tepetaklak olmadan önceydi. Bunlar, o birden arkadaşlarından habersiz, sevgilisine bir iz bırakmadan kaybolmadan önceydi. Yazan: leecrannie Çeviri: SeKaism İzin alınmıştır. YETİŞKİN İÇERİK. KENDİNE ZARAR VERME SAHNELERİ İÇERİR. *Kendine zarar verme sahneleri örnek teşkil etmesi için değil tam aksine dikkate alınması gerektiğini anlatıyor. Zaten ikinci kitapta iyileşiyor ve geçmişte hata yaptığını fark ediyor. Lütfen okurken bunu göz önünde bulundurun. Bunun hiçbir şekilde güzellemesi yapılamaz.*

Yaşadığımız gezegenin adı Aegyptus. Dünyanın bulunduğu yerden milyonlarca kat ışık yılı kadar uzak başka bir galakside yer alan bir gezegen. Aslında bulunduğumuz yeri Dünya'nın paralel evren hali olarak tanımlamak mümkün. Sadece renk konusundan ayrılıyoruz. Bir de normal dünyadan birinin ciğerlerine dolduğu zaman öleceği ama bizim etkilenmediğimiz bir gaz, soluduğumuz havaya karışıyor. Kan kırmızısı renginde bir ay, gözünüzü kör edecek mükemmellikte maviye sahip bir gezegen, turuncunun en güzel tonlarını taşıyan bir güneş. Kendi aramızda gruplara ayrılıyorduk. Şifacılar; Sanatoribus, Zihin kontrolü gerektiren güçlere sahip grup; İngenins, Zaman kontrolü ile ilgilenen grup; Tempushore, Doğa ile ilgili güçlere sahip olanlar; Raksturs, Yaşam ve enerji ile ilgili olan grup; Vitrenua. Tamı tamına beş grup. Birde herkesten soyutlanan bir grup vardı; Periculosum, ki biz onlara kısaca tehlikeliler diyorduk. Anne karnında belirlenen kaderimize göre hepimizin farklı güçleri var. Uçmak, doğal afetlere sebep olmak, akıl okumak, bedenden bedene gezmek. Ve daha birçok şey. Ve gücümüz bedenimizde olduğu sürece kısmen ölümsüzdük bile. Bunun mükemmel ötesi bir his olması lazım değil mi? Ama bizler normal insanlar ve masum dünya için tehlikeliydik. Belki kendimiz için bile. Bu fark edildiği zaman ise normal ve masum dünyada birçok zarara sebep olmuştuk. Bizler masum dünya için tehlike oluşturduğumuzdan başka bir galakside bulunan başka bir gezegene sürgün edilmiştik. Bu bizim cezamızdı. Hiç sona ermeyecek bir ceza. Belki bir lütuf. *** Yazarlar: SeoMinn, KaiRan Başlangıç: 14 Temmuz 2015 Bitiş: 8 Şubat 2018

-

Ama ben, onu ömür boyu karanlık dünyamın beyaz çizgilerine mahkum edecek kadar bencil olabilir miyim? Veya o, karanlıkta hevesle çizdiğim çizgilerimin gerçek sahibi mi? © Tüm hakları, Byun Baekhyun'un göz kapaklarının ardında saklıdır. © •angst with happy end√

''Bilmiyorsun. Nefes almanın ne kadar zor olduğunu bilmiyorsun. Sanki göğsüne balon yerleştirmişler ve o balonun havası yavaş yavaş kaçmaya başlıyor. Ve eğer tamamen biterse, öleceksin. O şekilde nefes alıyorsun. Sen vücuduna batırılan iğnelerle yaşamayı bilmiyorsun. Kıskançlık nasıl bir duygudur ve buna katlanmak kolay mıdır bilmiyorsun. Kolunu kaldırırsan, o iğneler canını yakıyor. Kalbin kanıyor gibi oluyor her seferinde. Ve öyle ki, artık sonuna doğru akıtacak kanın olmuyor. Sen çürümüş bir kalbi attırmaya çalışmak nedir, bilmiyorsun. Çünkü rahatsın. Rahat bir şekilde nefes alıyorsun. Sana iğne batırsalar bile kolayca çıkarıp atabiliyorsun. Ve senin göğsünde dikenler yok. Her nefes aldığında yanmıyor canın. Ayrıca da kalbini avuçlayan pençeler de yok... Yada geceleri uyumanı engelleyen acı dolu düşüncelerin... Veya gözlerinin altında ağlamaktan oluşmuş morlukların. Bunların hiçbiri yok sende. O yüzden hiçbir zaman bilemeyeceksin. Bu yüzden zahmet edipte açtığın yaraları tekrardan dikmeye tenezzül bile etmeyeceksin. Niye biliyor musun? Çünkü bencilsin.''