Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Aşk bu muydu? Seversin sevmez, değer verirsin gider, yanarsın görmez, ölürsün gömer... Bu Kuzey ve Masal' ın hikayesi Bu kahve ve deniz ' in hikayesi Masal: Yanıyorum, görmüyor musun? Kuzey: Gözlerim gözlerinin maviliğine alışmış başka renk görmüyor! Kuzey: Kalbim ağrıyor Masal! Bakıyorsun yanıyorum bakmıyorsun ölüyorum. Ben seninle ne yapacağım? Masal: Kalbinin ağrısını ben geçiremem siz benim öğretmenimsiniz! Kuzey: Hani doktor olacaktın ya bak bana da gör ne hastasıyım. Masal: Öğretmenim siz aşık olmuşsunuz!! Kuzey: Kime peki? Masal: Sanırım bana öğretmenim.

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.