Jest sobie klątwa, jest sobie Czarownica, jest sobie Śmierć i jest sobie kot - oczywiście czarny, a wszystko to w jednym sklepie, i wcale nie żyje w przyjaźni. Nieśmiertelność jest do bani, może ładnie wygląda na pozór, ale w codzienności ssie - tak przynajmniej twierdzi Nina, właścicielka sklepu zielarskiego, która od wieków próbuje umrzeć i jakoś ciągle jej nie wychodzi. Jedyna szansa w pakcie ze Śmiercią, kolekcji magicznych kamieni, oraz kocie co ma dziewięć żyć i zero chęci do pomocy. Warto spróbować. Najwyżej umrzemy. //Dla wszystkich czekających na kontynuację. Spokojnie, rozdziały pojawiają się rzadko, ale opowiadanie nie jest w żadnym wypadku zawieszone. Ciąg dalszy pojawi się prędzej czy później.//

No pięknie! Wrocławska kamienica zamienia się niespodziewanie w scenę zbrodni, z żelazkiem w roli głównej. Spokojny wieczór, o ironio!, nabiera życia właśnie, gdy pojawia się trup. Zupełnym przypadkiem Eleonora znajduje swoją współlokatorkę w stanie zgonu i to niestety nie poalkoholowego, a przecież chciała jedynie odnieść jej żelazko. Za to teraz ma na głowie histeryzujące koleżanki, szał ciał (tych bardziej żywych i tych mniej), ponurego policjanta z brodą i ciasto marchewkowe. Ela, wspomagana nieoficjalnie przez podkomisarza Brodeckiego, zabiera się za prywatne śledztwo i z determinacją islamskiego terrorysty szuka odpowiedzi na dręczące ją pytania: Co się, do jasnej ciasnej, wydarzyło? Czy Matyldę ukatrupił ktoś z jej studenckich przyjaciół? I najważniejsze - jak tu nie przytyć, kiedy pojawia się coraz więcej stresów do pozajadania? Okładka wykonana przez wspaniałą @fenoloftaleine (dziękuję jeszcze raz!) :) 30.05.2017 - #3 w tajemnica i thriller; 03.06.2017 - #2 w tajemnica i thriller; 07.06.2017 - nie mogę w to uwierzyć, ale #1 w tajemnica/thriller! Rany, Dziękuję Wam! Jesteście super! :) Uczestnik konkursu "Skrzydlate słowa"! :) Copyright ©2016 by Sabinach_1993. All rights reserved.

Losy sfrustrowanej dziewczyny o niemożliwych marzeniach, umierającego faraona i skromnego zarządcy o zagadkowej przeszłości, splata ze sobą pozornie tylko przypadek. *** - Niebywałe - zachwycił się Seket, czując żar promieniujący z jej dłoni, którą chwycił we własne, delikatne ręce. Nefri skłoniła głowę w odpowiedzi. Rzadko miewała cielesny kontakt z innymi ludźmi. W zasadzie rzadko miewała z nimi jakikolwiek kontakt. Metdżai stali zawsze gdzieś z boku zwykłego życia Miasta. Z drugiej strony, syn faraona żadną miarą nie był zwykły. Piękne dzięki za okładkę dla @yenneferslut <3