Ne dukje thjesht 14 dite normale kthehen ne 2 javet e jetes sime.... Kush e pati fajin? Ai dhe vetem ai

Te falim bujarisht njeri-tjetrin.

Erdhe dhe ike si e till. Habitem pse me kerkon serish ?? 😜😜 Isha i yti ama tash nuk jam nuk mundem dot te jem......😘😘😘😂😍😍😍 Lexim te kendeshem ju kam xhan 😊😜😜😍

Kujtonte qe ate mbremje kish enderruar per fusha te gjelberta, qiej te kalter e njebriresha fluturues. E fundit enderr femijenore, e fundit enderr e bukur sepse me pas kish patur vetem makthe, makthe qe sfidonin realitetin e kurre nuk triumfonin mbi te sepse makthi me i keq ishte ai ne te cilin zgjohej cdo mengjes - ose cdo pasmesnate.

#08.03.2017 Ajo mund te jete gjithçka perveçse e embel dhe e brishte. Me nje milion arsye per t'ju arratisur botes, ne kerkim te ajrit, te lirise, te paqes se munguar nder vite. Edhe atehere kur mendon se i ka arritur synimet e saj, jeta e godet serish, me nje intesitet shume here me te forte se me pare... ose, ndoshta me te njejtin intesitet, por ajo nuk eshte me si dikur... e forte per te perballuar gjithçka. Ai... i harruar ne nje bote qe nuk i perket. I fiksuar ne te qenit "i pari" ne gjithçka. Kur ata do te perplasen, shume mure te ngritura rreth qenieve te tyre do te shkaterrohen. Sepse ata sebashku jane nje uragan i vertete qe shkaterrojne gjithçka çfare gjejn para, por jo aq te zot sa per te shpetuar veten nga "uragani i tyre" ...Te qenit i pari eshte vetem kenaqesi qe shijohet ne nje çast shume te shkurter. Te qenit i fundit ka me shume vlere, sepse shijon shume gjate... aq sa te thithesh grimcat e fundit te oksigjenit...

Nje histori e jashtezakonshme dashurie... First story

Louis e humb Harryn. Dhe ndihet si kur nuk mund të vazhdoj më, por përpiqet të qëndroj i fortë për djemt,dhe për Harryn. Duke e ditur se Harry ka humbur,ai rrëshqet në depresion. Por,99 ditë pas vdekjes së Harryt, Louis vendos diçka...

-O zot , o zot kush po kalon ketej nga anet tona.-ironia i dallohej qarte ne tonin e zerit te tij.- Mireserdhe Znjsh. Barbi. Na kishte marre malli. I pelqente , kur e shihte me nervat tel e kur ajo mundohej , por veten se permbante dot. Do shperthente me cdo kusht. Sepse keshtu ishte e ndertuar ajo , impulsive , nevrike, gjaknxeht. Ishte si nje bombe me sahat. Mbi te gjitha ishte, bythe e keqe! Te dy bashke ata gjithmone do perbenin ate reaksionin kimik te deshtuar. Ishin gjithmone nje shperthim. Nje shperthim i embel, gati per cdo aventure.

Dashuria eshte semundje nga e cila asnjhere nuk duam te sherohemi. Eshte nje vuajtje e embel qe ia lejojme vetes pa e menduar se sa shume ndonjehere ajo dhemb. Ka dhe raste kur te trete e te fut ne dhe, per se gjalli. Te mbyte. Por eshte po e njejta ndjenje qe te bene te ndjesh shkelqimin e diellit dhe ne dite me shi. Po ajo ndjenje qe te con ne qiellin e shtate, qe di te te mbaj aty per nje kohe te gjate. E pastaj kujtohet te te rrezoj poshte e te thyen ne copa. Fillon te mos njohesh veten tende. E kur nuk njeh veten tende, nuk pret te te njohin te tjeret.Sepse ti nuk je me ti. Sepse ti more fund.