Aaron: "Τι έγινε κορίτσι? Σε παράτησε ο γκόμενος και κλαίγεσαι?" Εγώ: "Σκάσε Aaron!" Aaron: "Σπάνια με λες με τ' όνομά μου.." Εγώ: "Μπορείς απλά να φύγεις?" Aaron: "Δε θα σου δώσω αυτήν την χαρά.." Είμαστε πλέον τόσο κοντά.. Εγώ: "Τότε θα φύγω εγώ!" Aaron: "Δεν έχεις να πας πουθενά!" Με σπρώχνει στον τοίχο με δύναμη κι έπειτα ενώνει τα χείλη μας..

"Μετά από όλα αυτά δηλαδή, νομίζεις ότι θα σε αφήσω έτσι;"λέει και νιώθω τα πράσινα μάτια του να με καρφώνουν. "Ίσως αυτό να είναι το καλύτερο και για τους δύο μας.. Να ξεχάσουμε και οι δύο ο,τι έγινε τους τελευταίους μήνες μεταξύ μας και να συνεχίσουμε τις ζωές μας." Απαντώ όσο πιο πειστικά μπορώ και κοιτάζω το πάτωμα για να αποφύγω την οπτική επαφή μαζί του. Νιώθω το χέρι του να ακουμπάει το σαγόνι μου και με μια κίνηση σήκωσε το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάζω. Οι ματιές μας κλειδωνονται και το πρόσωπο του έχει έρθει σε απόσταση αναπνοής με το δικό μου. "Πίστευα ότι η ζωή μου ήταν ο,τι καλύτερο θα μπορούσα να ζητήσω. Και μετά ήρθες εσύ και τα ανετρεψες όλα. Για αυτό δεν σε αφηνω και στα αρχιδια μου τι πιστεύεις εσύ. Τόσο απλά." Χαμογελάει και με μια κίνηση μηδενισε την απόσταση μεταξύ μας και ένωσε τα χείλη μας. [ #3 in Teen Fiction✔]