Ostrzegam, że w pierwszych kilkunastu rozdziałów jest mnóstwo błędów, więc jeśli bardzo Ci to przeszkadza to nie czytaj tego ff. Jest to moje pierwsze poważne ff, które skończyłam pisać, więc moje zdolności pisarskie się już na szczęście znacznie poprawiły. c: (Przynajmniej mam taką nadzieję.) 😂 ◾◾◾◾◾◾◾◾◾ Weszłam do salonu w willi swoich rodziców. Dostałam pilny telefon że muszą poważnie ze mną porozmawiać, nie mówiąc nic więcej. Przestraszyłam się nie na żarty przez ton głosu swojej rodzicielki. -Więc, co było tak pilnego, że musiałam wybiec z sesji? - zapytałam swojego ojca, który jako jedyny znajdował się w salonie. -Pamiętasz jak ci mówiliśmy z matką o twoim ślubie? -Pamiętam. -Przyszła już odpowiednia pora, żebyś poznała swojego narzeczonego. - odezwała się moja mama kiedy pojawiła się w pomieszczeniu. -Mogę poznać chociaż jego imię? Lub nazwisko? - przeczesując swoje włosy, usiadłam na kanapie. -Nie. - zacisnęłam usta w wąską linię, na odpowiedź matki. -Poznasz go na przyjęciu zaręczynowym. - spojrzałam na Roberta. -Za miesiąc. ◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾ Okładka: @helpfulkatherine Fanfiction może zawierać wulgaryzmy i sceny dla dorosłych! Czytasz na własną odpowiedzialność! 25.12.2017 5 miejsce w fanfiction! 12.01.2018 2 miejsce w fanfiction!

"Kołysałam się w przód i w tył, głowę miałam spuszczoną. Było mi zimno, wybiegłam z pokoju ubrana jedynie w cienką piżamę, bez skarpetek, kapci, szlafroka... czegokolwiek. Byłam zdenerwowana, cała się trzęsłam i mimo, że próbowałam pohamować łzy one ciągle spływały po mojej twarzy mocząc mi piżamę. Tak bardzo bolało mnie to, że on tam jest z jakąś kobietą... A mnie miał w dupie do tego stopnia, że nie martwił się czy usłyszę jak się pieprzy czy nie. Minuty wydawały mi się być wiecznością... Nawet nie wiedziałam ile już tak siedziałam, nie wzięłam telefonu, nie umiałam przestać słyszeć tych dźwięków... Miałam wrażenie, że wpadłam w jakiś amok. Siedziałam, kołysałam się i bezustannie płakałam. Cała dygotałam, żadne bodźce z zewnątrz do mnie nie dochodziły, nie zorientowałam się nawet, że Styles wszedł do salonu i gapi się na mnie. Ocknęłam się dopiero gdy wyłączył telewizor. Wtedy jak za pomocą magicznego pstryczka poderwałam się na równe nogi, szybko się rozejrzałam i nie dojrzałam nikogo oprócz jego..."

" Ja: Harry?! Ktoś jest w moim domu! Harry: CO? ZADZWOŃ PO POLICJE, NIE RUSZAJ SIĘ Z POKOJU ,ZASTAW DRZWI SZAFĄ!! Ja: He he żart :) Harry: ... CHYBA KPISZ. " On chciał sprawić by się uśmiechnęła. Ona potrzebowała tylko trochę szczęścia. #3 miejsce w kategorii "Fanfiction" ☆23.01.2016☆ ♥Okładkę wykonała margie2512

[ZAKOŃCZONE] On był tylko flirtującym dostawcą pizzy. © Yokita; 2014/2015

Na całym świecie akurat Lii i Harry'emu przypadło bycie przyrodnim rodzeństwem. Nie powiem, że darzyli się sympatią, aż do wieczora, kiedy Harry popchnął dziewczynę. Od tamtego momentu wszystko ma się zmienić. --- Mam wrażenie, że już po tytule da się zorientować, że *uwaga uwaga* . . . . Występują sceny +18. Nie mam zamiaru zaprzeczać. Completed ✔ 16.08.2016 - #88 miejsce w kategorii "Fanfiction" 17.08.2016 - #46 miejsce w kategorii " Fanfiction" 18.08.2016 - #40 miejsce w kategorii "Fanfiction"

Czyli ten cały układ oczami Harry'ego. Dodatek do powieści "Deal, Styles". Znajomość opowiadania jest istotna, bo możesz nie zrozumieć kilku wątków.

Moje życie jest dosyć nudne, do czasu kiedy nie zaczyna pisać do mnie 'nieznajomy z Twittera'. Gdy poznaję prawdę zmienia się o 180 stopni. Poznajcie mnie i moje życie. Opowiadanie może zawierać wulgaryzmy.

Druga część : ''SMS z wrogiem. ✉| H.S.| '' * -Ogłupiałeś ?! - uderzyłam lekko chłopaka w tył głowy, na widok jego ostatniej, wysłanej wiadomości. -Zluzuj stringi po raz drugi. - wyjął gumę do żucia - Wiem co robię. stalker: Woah! Zwolennik Styles'a? ja: wpierdol? stalker: Niby czym mnie zbijesz? Patyczkiem do uszu? stalker: Sznurówką od Vans'ów? stalker: Lakierem do włosów? Pędzlem do pudru? stalker: Dziewictwem Lillie? -Lilleh, jesteś dziewicą ?! - Calum z niedowierzaniem rozszerzył oczy i otworzył usta w pół uśmiechu, marszcząc brwi. * *landrynka_luke: ej ale wy tak na serio? tenczofy_cal: serio serio landrynka_ash: wyobraź sobie że poziom naszego SERIO, jest tak duży jak ilość dni odkąd michael się ostatni raz mył tenczofy_mike: tenczofy_mike: że niby nasze SERIO jest aż tak małe? landrynka_ash: landrynka_ash: to że niby kiedy sie myłeś że miałoby być mało? tenczofy_mike: dzisiaj landrynka_ash: kur landrynka_ash: dupa tenczofy_cal: lol tenczofy_cal: powiedz mu że nasze SERIO jest tak duże jak jego penis landrynka_ash: TO TEŻ WYJDZIE NA TO ŻE NASZE 'SERIO' JEST MAŁE * '' [...] Bo nie zawsze ten, którego w pierwszej kolejności określamy mianem 'wroga', na prawdę nim jest" Druga część dziwactw Lillie i Harry'ego oraz paru innych, niekontrolowanych idiotów. Uważaj. Jest tu trochę inaczej niż w pierwszej książce. # W tej części, postanowiłam że nie będę was katować zdaniami z małej litery ale mimo to, uprzedzam że mogą od czasu do czasu pojawić się jakieś błędy. Pisane naprzemiennie w formie sms jak i tradycyjnie [opisy i dialogi ] . Opowiadanie jak i okładka są mojego autorstwa dlatego zabraniam kopiowania.

Trzecia część serii : SMS z wrogiem. ''... skąd ty możesz wiedzieć, jak bardzo mi na tobie zależy, skoro masz mnie za psychicznie chorego? ja: a to ty nie jesteś psychicznie chory? oh, przepraszam, chyba pomyliłam osoby do których piszę? Nieznany: Jesteś całkiem mocna, jak na lalkę która mi wypadła z rąk. '' Czyli kontynuacja historii, w której głównym celem jest określenie, kto tak na prawdę jest 'wrogiem'. Tym razem, stalker ponownie da o sobie znać, jednak podziała w nieco śmielszy sposób, niż ktokolwiek by przypuszczał. Sytuacja kilku osób potrafi się komplikować jedna w drugiej i niemalże nie mieć końca. Jak daleko może zajść mniemanie Lillie o jej podłej sytuacji? Czy nieprzemyślane porwanie jest wszystkim, co mogło ją zaskoczyć? Odpowiem Ci prosto: jasne że nie. To, co czeka ją teraz, prawie tydzień od czasu kiedy stalker ponownie się odezwał, jest tak jakby wisienką na torcie. Sytuacja w jaką wmiesza ją osoba, której by w życiu nie podejrzewała, nie da żadnych pozytywnych rezultatów a wręcz przeciwnie. Czy odesłanie ją, na trzydniową terapię u psychologa, o którym zapewne już nikt nie pamięta, może być tak niewinna w przebiegu, na jaką być może wygląda? Co na to Harry, z którym w końcu wróciły dobre kontakty? Albo poziomki, które robią wszystko byleby żyć swoim życiem i nie wejść w drogę Hillie? Albo chociażby stalker? No, ten ostatni to raczej inna partia. Cóż, nie ważne. Teraz się tym nie przejmuj. Postresujesz się potem. Teraz wyluzuj i pozwól że Cię przez to poprowadzę. Gotowy? W takim razie, chwyć co potrzebne i widzimy się w historii. # Wszelkie błędy ortograficzne i stylistyczne są celowe. (No chyba że strzelę ewidentną gafę, to wtedy już nie) Proszę o niekopiowanie treści i okładki, gdyż należą do mnie.

Stella Moore w starej szkole, była bardzo popularną dziewczyną, lecz po przeprowadzce przeistoczyła się w największego kujona, w dziejach. Od czterech miesięcy ubierała się w niemodne, zakrywające i oszpecające ją ciuchy. Czuła, że tak jest lepiej, wolała gdy nikt jej nie zauważał. Nienawidziła, tak zwanych ''popularsów'', a wręcz gardziła nimi. Nie spodziewała się, że jej życie wywróci się o sto osiemdziesiąt stopni, kiedy nieświadomi niczego rodzice wyślą ją do pracy w jednym z wielu Sex Shopów należących do ojca najpopularniejszego, najbardziej bezczelnego i przystojnego chłopaka w szkole. Miała nauczyć się wartości pieniądza, a czeka ją lekcja życia jakiej nigdy nie zapomnij. -------------- Opowiadanie napisałam sama. Wszelkie podobieństwo do innych dzieł jest przypadkowe. Proszę o przestrzeganie praw autorskich.