"Rotamı kaybettim anlıyor musun beni?. Ruhum oradan oraya sürükleniyor. Belirsizlikler içerisinde yeni bir dünya kurmaya çalışıyorum kendime. En ufak darbede un ufak olacağım anlıyor musun?." Acılar içinde kıvranıyordum. Hayır hayır bu fiziksel bir acı değildi. Tamamen ruhsal bir acıydı. Bir düzensizliğin üzerine kurulu olan hayatım uçurumun kenarında sallanıyordu. "Peki ya senin pusulan ben olsam?. Belki de senin ruhunun haritası benim kalbimdir. Bir kere kalbine sım sıkı sarılsam o zaman rotamız bir olur mu?." ♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡ İlave bölümleri, düzenlemede olan kurgusuyla benim ilk göz ağrım, göz yaşlarım, mutluluğum, çocukluğum ve nice tarif edemediğim hissime ev sahipliği yapan kitabıma hoş geldiniz. Düzenlenen bölümlerin basında '《♡》' sembolünü göreceksiniz. Kalbimde ki kıpırtıyı kalbinizde hissetmeniz dileğimle Sena Karahanlı. 🎠KİTAP, KURGU TAMAMEN ŞAHSIMA AITTIR. ÇALINMASI VE ALINTI YAPILMASI DURUMUNDA KARSI TARAFLA HUKUKSAL YOLLARLA GÖRÜŞECEĞİM. 🎠GENÇ KIZ EDEBİYATINDA #1 18.03.2018 #1 04.03.2018 #1 26.12.2017 #1 24.11.2017 #1 20.10.2017 KORKU'DA #2 08.08.2018 #9 03.08.2018 #8 04.08.2018 05.08.2018 06.08.2018

? Fırtına YAMAN - Huzur YAMAN ? Seven göz müydü yoksa kalp miydi? Evliliklerine karar kılınan iki kişi... Biri Huzur... Diğeri Fırtına... Biri hayatımızda sakinliği, mutluluğu simgeler iken, Diğeri yıkımları, çöküşleri, acıyı simgeliyor... Kızın adı Huzur... Adamın adı Fırtına... İsimlerini yan yana getirdi kaderleri ve Huzur' un Fırtına' sı oldu... Yayınlanma Tarihi: 24.11.2015

Küçük bir kasaba da kasabanın güzeli olarak tanınan Esra, görücü usulü evlendirilecekti. Evleneceği kişinin, sert sinirli ve hiç kimseye benzemeyen tarafını tanıyacak ve ona geri dönülmez bir şekilde âşık olacaktı. Yusuf ve Esra herkesten, hepsinden farklıydı... •••• *©Tüm telif hakları EPSİLON yayınevine aittir. *Bu kitap, 18 NİSAN 2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır. *Romantizm popüler arasında on beş kere, birinci sıraya yükseldi.

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

"Dudaklarımda kalan acı tadınızı, kokunuzu, beni darmaduman eden nefesinizi dahi unutmak istiyorum. Beni neden anlamıyorsunuz? Ben saklambaç oynayamayacak kadar yoruldum artık. Her sobelediğimde yine ebe olmak, bir hayali kucaklamak istemiyorum." Şimal, umutlarını küçük hayallerine sığdırmış genç bir kadındır. Tüm çabası, ailesine inat kendi ayakları üstünde durabilmek içindir. Fakat kader, onun yolunu çoktan çizmiştir. Başarıya adım adım ulaşmayı planladığı kariyer yolunda ilerlerken hiç beklemediği bir anda kendini aşkın kollarında bulur. Kral Süiti'nde yüreğine düşen yangın onu tüm dünyayla karşı karşıya getirecektir.

(Şafak Serisinin 2. Kitabıdır.) Koyu kızıla boğulmuş bir hikayenin baş kahramanlarının kanından gelen gençler... Hayatları boyunca dostluk, aile, sevda, umut ve destek olmanın anlamını büyüklerinden öğrendiler. Bütün zirvelerin gücü olacak insanlar bir araya geldiğinde yenilmez zannedilen her şey yıkılmaya mahkum kalırdı. Ve gençlik her zaman toyluk anlamına gelmezken, her yaşanmışlık da daha güçlü yapmazdı insanı. Eğer ki gözü kara birisi olacaksa asla tek başına yaşayamazdı. Her düşman sanıldığı kadar düşman değilken, her aşk da sanıldığı kadar vefalı olamazdı. Zirvedeki bir devrin başlangıcı sert rüzgarlara karşı koyuşla başlarken, gökkuşağının her rengini kalbinde yaşayabilen insanlar olmasını dilemek en büyük güçtür. Peki ya hem gökkuşağı hem de gecenin şafağı olsaydı? Her gün mutlu eder miydi insanı? Veya her kadın fark edebilir miydi dibindeki sevdalı adamı? Bir adam ne denli katlanabilirdi bağıran yüreğini susturmaya? Her umut edilen koca bir boşluğa sürüklerse adamı ve her kahkaha yakarsa bir kadını... Sevda az kitlenin nasibi ise, Umut güçlü bir kitleye hitap eder. Her kararan günün doğan bir güneşi, Her günün çöken bir karanlığı vardır. Ve bir adam namludan çıkan kurşun kadar tehlikeli severken, Bir kadın kara şafak kadar sert gömebilir yüreğine sevdasını. Sevda hiç bir zaman basit bir zar atma oyunu değildir. Aksine sanıldığından daha ağır bir sahneye çıkmıştır insanoğlu. Asıl mesele o sahnenin perdesi; Siyah mı? Beyaz mı?

Tutku muydu onların arasındaki? Yoksa nefretten aşka dönüşen bir bağ mı vardı aralarında.? Genç bayanının iki sözüyle hayatı değişti ''Pardon Bayım!'' ******* ''Her seferinde içmekten vazgeç!'' diye çıkıştı kadın.Günlerdir onu arzuyla istediği bedeni kasılmıştı. Adam histerik bir kahkaha attı ve elindeki içki şişesini yere fırlattı. Cam kırıklıkları ve dayanılmaz o koyu sıvı yerle buluşunca,genç kadın korkmuştu Ama ondan.. Genç adam kıza iyice yaklaşıp ciğerlerine derince çekti kokusunu. Evet bu kokuya ölebilirdi. ''Seni kim israf ediyor?'' dedi adam.Eli yavaşça kızın elbisenin arka fermuarına ulaşınca genç kız dayanamayıp derin bir nefes aldı.Kalbi atmıyordu,durmuştu sanki.. ''Ben her zerrene muhtaçken? ### 27.12.2016 Genç kız edebiyatı 2.sıra 28 Nisan 2017 genç kız edebiyatı 1. Sırada

(Şafak Serisinin 1. Kitabıdır.) Vuslat sesizliğinin içine ağırlığını katarak sunuyordu insanlara. O ağzını açtığında kimse konuşamazdı ve o sustuğunda kimse bir adım öne çıkamazdı. Yerini, gücünü, hakimiyetini ve hırsını kaybetmeyen nadir adamlardan biriydi. 13 yaşına kadar tanıdığı ailesi sırf sakin olsun diye ona bu ismi verseler de kıyametten önceki boğucu suskunluk olacağını tahmin edememişlerdi. O günün yeni yeni aydınlanmasını, karanlık bir ormandan izlemeyi seven adamdı. O Vuslat Kasırgaydı. O lakabını soyadından alan bir adam değildi, ortalığı yıkıp savurması ile güçlü bir fırtına olduğunu kabul etmişlerdi. Ve daha kötüsü, bu kez Vuslat Kasırga'nın hiç görmediği bir şafak sökecekdi, güne değil kalbine doğacaktı güneş... İnce uzun bir rakı kadehiydi yürekten sevmek, Narin, kırılgan ve ağır... Acı, mayhoş ve iç acıtan bir suydu aşk, Kavuran, sarhoş eden, akla düşüren... Beyaz bir yıldızdı kadın, Saf, asil ve güneş gibi sıcak... Siyah, saf bir geceydi adam, Asi, mert ve rakı gibi sert... Ve sevmek sesiz bir vuslatta başlayacaktı, yeni bir şafakta.

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."

ADI AŞK... "Çok uzun yıllar önce iki kır çiçeği birbirlerine aşık olurlar, her bahar diğer çiçekler gibi onlar da açıp güneşe merhaba derler. Fakat bir bahar başlangıcı bu çiçeklerden biri diğerine; "Biz diğer çiçekler gibi bu bahar açmayalım kışın ortasında herkesin soğuktan kaçtığı karlı günlerde açalım ki bütün doğa bize ait olsun" der. Ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler. Biri açmak için kışın gelmesini ve karın yağmasını beklerken, diğeri o yaz açar. O gün bügündür karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeğe kardelen, sevgilisini yarı yolda bırakan çiçeğe de hercai denilir. İşte bu yüzden hayırsız sevgiliye Hercai diye hitap edilir." İşte böyle sevgili okuyucularım diyerek söze başlamak istiyorum Bu hikayede iki hercai gönülü anlatıyorum sizlere dilimin döndüğü,yüreğimin yettiği kadarıyla. Yıllar evvel kaleme aldığım bir hikaye ADI AŞK... Hikayemizde geçen Akadlıoğlu ailesi, kökü Ahıska Türklerine dayanan Artvinli bir aile. Hamza Bey yıllar evvel kardeşinden işlerin İstanbul ayağını devralarak Artvin'den göç etmiş. İstanbul'un yine köklü ailelerinden birinin kızı olan Nurefşan Hanım ile evlenmişler. Bu evlilikten üç çocukları olmuş. Kuzey, Şahin ve Şimal... Şirket inşaat,ihracat ve uluslararası nakliye sektöründe çok güçlü. Şirketin yurtdışı bağlantıları tamamen Kuzey'e ait. Şahin'in eşi Hümeyra'da şirketin ihracat departmanında önemli rol oynuyor. Şahin ise gemi mühendisliğini bitirdikten sonra şirketin bu yönde ilerlemesini sağlayıp armatörlük yapmaya başlamış. Şirket uluslararası nakliye işine de oğulları Şahin ile girmiş...Ailenin küçük kızı Şimal ise Şile de üniversitede endüstri mühendisliği okuyor... Güher ailesi eski İstanbullu bir aile. Adnan Güher babadan kalma saatçilik mesleğiyle uğraşıyor. Eşi Melike Hanım Safranbolu'lu bir ailenin kızı. Adnan Bey