Τον κοίταξα με δάκρυα στα μάτια καθώς τα δικά του βούρκωναν όλο και περισσότερο. "Άσε με να σου εξηγήσω τουλάχιστον"τρέμει η φωνή του καθώς έκανε ένα βήμα για να με πλησιάσει "Μη"τον σταματάω καθώς έκανα περισσότερα βήματα πίσω προκειμένου να τον αποφύγω "Δεν με ενδιαφέρει πόσους ή ποιούς έχεις σκοτώσει τέλος πάντων.Πλέον γνωρίζω με σιγουριά πως σκότωσες κάποιον. Και αυτή είμαι εγώ. Σκότωσες και το τελευταίο ίχνος συναισθήματος που είχα για εσένα. Εξαφανίσου από τη ζωή μου πριν την καταστρέψεις περισσότερο"του λέω μέσα από τα αναφυλιτά μου "Kylie σε παρακαλώ"λέει σφίγγοντας τα χέρια του σε μπουνιές καθώς τα μάτια του ήταν κόκκινα από το κλάμα "Μην το κάνεις πιο δύσκολο Stefan. Απλά φύγε"τον ικετεύω καθώς σκούπισα τα πλέον πρησμένα μάτια μου "Kylie σε αγαπάω γαμώτο"φωνάζει εξαντλημένος Don't copy the story!© #1 at Devil->17/1/19 Cover made by @pizza_ismy_life

Ο θάνατος πολλές φορές σε απομονώνει από τους άλλους,σε κάνει σκυθρωπό,απόμακρο. Κάπως έτσι ένιωθε και ο Νόα μετά τον θάνατο της γυναίκας του και κάπως έτσι ένιωθε η Ρενέ μετά τον θάνατο της καλήτερης της φίλης. Τώρα η Ρενέ βρισκει ένα γράμμα,το οποίο ζητάει στην Ρενέ να προσέχει το αγαπημένο σύζυγό της και την μικρή της κόρη που δεν πρόλαβε να την δει να μεγαλώνει.Η ρενέ βρίσκεται ανάμεσα σε ένα παιχνίδι που δεν διάλεξε ποτέ να παίξει. Ποιος θα κερδίσει μια ευκαρία στην ζωη;Και ποιος στην Αγάπη;

"Λοιπον απομακρυνσου αυτην την στιγμη γιατι ορκιζομαι πως θα σε αφήσω στείρο!" Του ειπα αυστηρα και πηγα να ξανα απομακρυνθω αλλα με ξανατραβηξε κοντα του πιέζοντας με στους καρπους τοσο πολυ που τα χερια μου αρχισαν να μελανιαζουν. Οκ αυτο δεν ειχε καθόλου πλακα! "Αφησε με ρεε!!" Τσιριξα, αλλα η φωνη μου δεν ακούστηκε καν. Τα decibel της μουσικης ηταν πιο υψηλά απο την φωνη μου. Κανενας δεν ασχοληθηκε καν μαζι μου. "Μην γίνεσαι δυσκολη τωρα μωρο μου!" Αρχισε να μου αφηνει υγρα φιλια στον λαιμο και ορκιζομαι πως μου ερχοταν να ξερασω. Ξαφνικα η επαφη μας κόπηκε και τοτε ειδα μπροστα μας τον χουζμπαντ μου που ορκιζομαι πως δεν του ημουν ποτεεε τοσο ευγνώμων, τον επιασε απο τον γιακά και του εχωσε μια μπουνια στην μαπα οληη δικια του κάνοντας να παραπατησει. "Ποιος στο διαλο εισαι εσυ;" Γρυλισε εξαλλος ο βλακας καθως σκούπισε το αιμα απο την μυτη του. "Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ!" Story of 2017-2018 Enjoy but do not copy the story!

"Γιατί μου ανήκεις"

Εκδίκηση. Η μόνη λέξη που του ερχόταν στο μυαλό του όταν την έβλεπε. Δεν ήξερε όμως ότι οι μεγαλύτεροι έρωτες ξεκίνησαν με μίσος...

Εκείνη γεμάτη ζωή ..παθιάζεται με τα πάντα ,πανέμορφη σαν αγγελος αλλά θανατηφόρα σαν οχιά..Κόρη του μεγαλύτερου ιταλού μαφιόζου που αποφάσισε για το καλό της να την στείλει μακριά.. Εκείνος είναι γεννημένος δολοφονος..Σκληρος και ψυχρός σαν πάγος που δεν λιώνει ποτέ..Αφήνει θύματα στο πέρασμα του χωρίς ίχνος συναισθήματων..απαγορεύεται για εκείνον να νιώθει... Αποστολή του ??να σκοτώσει την Carina ..το πρόβλημα?? Εκείνη είναι καλά κρυμμένη...Ο μόνος τρόπος??Να κερδίσει την εμπιστοσύνη του πατέρα της ... να μπει στην ""οικογένεια "" Salvatore και να την σκοτωσει ... Carina:" Μη με ακουμπάς !!δουλειά σου είναι να με προστατεύεις και όχι να με τραβάς !!" Gabriel:"ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !! Και μην μου υψωνεις εμένα την φωνή σου αν δεν θες να ειμαι εγώ αυτός που θα σου φυτεψει μια σφαιρα κατάλαβες?? Ακολουθω εντολες του πατερα σου ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟ!!!" Carina:"βρε άντε μου στο διάολο λέω εγώ!!!!" Gabriel:"Λάθος... μέγα λάθος ψιψινα..." ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ 🔞 ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΚΑΙ ΒΙΑΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα. Κατοχυρωμένο κάθε νομικό δικαίωμ

[Completed/Ολοκληρωμένη✔️] [Editing/ υπό επεξεργασία] ¤Boy you make me make bad decisions¤ Πώς θα σου φαινόταν αν έκανες ένα one night stand με έναν σεξυ τύπο και την επόμενη μέρα καταλαβαίνεις ότι είναι το καινούργιο σου αφεντικό? BAD DECISIONS™ WATTPAD PRESENTS 2016 © DON'T COPY THE STORY ✅

ΗΤΑΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ...ΓΙΑΤΙ? 4 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΨΑΧΝΕΙ, 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ... ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ Η ΜΟΙΡΑ ΘΑ ΤΗ ΦΕΡΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ. Ο ΘΥΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΟΛΙΣ ΜΑΘΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ... Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ...

~"Τρομαζω με εμενα, τρομαζω με τον τρόπο που με κανεις να νιωθω για σένα.Ποτε δεν ήμουν έτσι εσυ με έκανες. Φυγε." "Εισαι ενας εγωιστής. Αυτο είσαι. Οταν καταλάβεις ομως ποσό σαγαπησα θα ειναι πολυ αργά. Πολυ αργά για να δώσω μια ευκαιρία σε μας" Πηρα την βαλίτσα μου και ανοιξα την μεγαλη πόρτα. Βγήκα στον κήπο, σε αυτον τον κηπο με ολα αυτα τα τριαντάφυλλα που τόσο λάτρευα. Γυρισα για να κοιταξω το σπίτι μια τελευταία φορά. Ηταν στο μπαλκόνι. Στο χέρι κρατουσε ενα τριαντάφυλλο, απο εκεινα τα ψεύτικα. Σε μαυρο χρώμα. Το αγαπημένο του. Το άφησε να πέσει κατω. Το πηρα με προσοχή απο το χώμα και το κρατησα σφιχτά. Του χαμογέλασα και έφυγα.~ Εκεινος δεν ηξερε να αγαπά. Εκείνη έδινε υπερβολική αγάπη σε άτομα που δεν άξιζαν. Μα τι θα γινε όταν συνειδητοποιησει πως για αυτόν ήταν ηταν η μόνη γυναίκα που αγάπησε τόσο; Θα την έχει παλι κοντά του ή μήπως...θα ειναι όντως πολύ αργά; #3ο Βιβλιο •ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Ακόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητες ήταν πάντα εκεί να με ενθαρρύνει και να με κάνει να χαμογελάω/γελάω και ενίοτε από τότε δεν υπήρχε τρόπος να είμαστε χώρια. Θυμάμαι τις ημέρες όταν φτιάξαμε το δενδρόσπιτο μου, να πηγαίνουμε για βόλτες στα πράσινα χωράφια του Holmes Chapel, ακόμη να μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την φωτογραφία. Χαμογελάω καθώς τα θυμάμαι όλα αυτά, χαμογελάω καθώς τον θυμάμαι τότε. Δυστυχώς μεγαλώσαμε και τα πράγματα άλλαξαν, τα συναισθήματα έγιναν περίπλοκα... Γιατί ποτέ δεν ήξερα, ποτέ δεν ήξερα, ότι θα μπορούσε κανείς να κρατήσει το σεληνόφωτο στα χέρια του, μέχρι εκείνο το βράδυ που τον κράτησα. All Rights Reserved © annalazou Οκτώβριος 2016 - Μάρτιος 2017 [Βιβλίο 1 από 2] Βραβείο 𝘛𝘩𝘦 𝘍𝘢𝘯𝘧𝘪𝘤𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘈𝘸𝘢𝘳𝘥𝘴 2018 - 𝐌𝐨𝐨𝐧𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭: 𝐁𝐞𝐬𝐭 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜