jeongguk, proje arkadaşı olduklarını haber vermek için taehyung'a yazar.

"Hayır," dedi Jungkook başını geriye doğru eğip kızarık gözlerini kısarak Tae'ye gülümsedi."Biz bunun için fazla zekiyiz." "Evet," dedi Tae. "Öyleyiz, değil mi?"

Eşcinsel konulu bir hikayedir.

"sen benim ayrıcalarım ve belkilerimsin." university au! ! 20.04.2022

Jeongguk, yanına yanlışlıkla bir şeytan çağırmıştır. Şeytan Taehyung ise bu durumdan oldukça memnundur. 『160520』 『120821』

❝ Jeon Jungkook, küçük kafesine sürekli gelip onun kahvesini içen müşterisine en güzel kahvelerini yapar ❞

Jeon Jeongguk Kore'nin en ünlü boksörlerinden biri olacaktı. Kim Taehyung ise boks hayranıydı. 🥈ukekook 🥈semetae [11.08.20] - [19.08.20]

Vante: Arkadaşlarınla olan fotoğraflarında bile yalnız gözüyorsun. Kookie: Kimsiniz? Ve bu sizi neden ilgilendiriyor?

Yitirilen güzellikler, yaşanamayan ya da açıklanamayan sevgiler, karşılaşılan vurdumduymazlıklar; incelikten, saygıdan yoksun durumlar, umutların tükenişi, düş kırıkları ve bunların hepsini derinlemesine yaşayan o. Tüm bu mutsuzluğunu, üzüntüsünü dile getirmez, yüksek sesle söylemez. Hep inceden inceye, hep derinden hissettir. Yıldızları anımsatan kahveleri parıltısını kaybeder, karşısındaki benim gözlerimi doldurmaz ama ince bir sızı bırakır yüreğime. Onun sessizliğine karışır sessizliğim, gizlice ortak olurum hüznüne.

"Peki sen en çok hangisine binmeyi seviyorsun?" Gülen gözlerimi çarpışan arabada kahkahalarla eğlenen hayat dalımdan çekmiş, yanımdaki varlığını bir an olsun unutturmayan latif bedene çevirmiştim. Sorduğu soru hızlı esen bir rüzgar gibi gelmiş ve giderken de tüm neşemi götürmüştü. Güzel ve keskin görünen yüzü merak ibaresini en derinlerine gömmüştü yine ama biliyordum, merak ediyordu benimle ilgili her şeyi, benim onunla ilgili her şeye olan aç merakım gibi. Bir süre güzel yüzünü yandan izlerken düşündüm sorusunu ama herhangi bir cevap oluşmamıştı zihnimde o yüzden kendime makul bir cevap aramak için lunaparkta gezdirdim bakışlarımı. Ben hangisini severdim? Bilmiyordum. Lakin gözlerim dönüp dolaşıp tekrar ortaki ışıklı atlıkarıncalara ilişti. Buna bir sempatizanlık diyemezdik belki ama atlıkarıncalar her zaman ilgimi çekmişti, her geldiğimde. Bana hayatımı anımsatıyordu atlıkarıncalar. Buruk, acı tebessümümü temsil ediyordu. Üzerinde unutulmuş bir çocukluk ya da bana anımsattığı acılar silsilesi yoktu ama ışıkları sönerken onunla birlikte kaybolmuş; anılar, yarım kalışlar, yaşanmamışlıklar, genç bir çocuğun heyecanının ve umutlarının sönüşünün tiyatral bir gösterisini oynatıyordu benim için. "Sanırım, atlıkarıncalar..." Dedim kararsız yüzümü tekrar ona çevirirken, yandan gördüğüm güzel yüzünde muzip bir tebessüm belirmişti. "Ah güzel çocuk Taehyung." Dedi tebessümünü silmediği yüzüne yavaşça bana çevirirken, "Seni tahmin edebilmek, seni okuyabilmek beni o kadar mesut ediyor ki, buzdan kalbimi eritiyorsun." Sözleri kalbime zarardı, bakışları ruhuma zarardı, varlığı bedenime zarardı. Benim merhemim bana zarardı. "Sana aşkın soft pembesini sunamam belki ama, alevli kırmızısıyla her şeyi unutturacağım." -11.11.2020 -....