İntihar..? Hani, şu hayatta yenildiğimizde elimize geçen yok oluş fırsatı... Ya hayaller? Asılı duran ilmeği, boyunlarına geçirdikleri an kül olan hisler... Peki ya geride kalanlar? Onlar için acımalı, çünkü hala dünyadalar. Her şeyin yalan olduğu yer... Peki, hislerin? His... Aşık olmak, korkmak, heyecanlanmak... Keş...
Sıradan bir blog kullanmıyordum. Tüm okulu avucumun içinde tutacak bir blogdu benimkisi. İstediğim kişiye istediğim rütbeyi verip kendisine saygınlık bahşedebildiğim gibi, istediğim kişiyi yerden yere vurabilir, insanların gözünde küçük düşürebilirdim. Bunu mümkün kılan, blog sahibinin gizli olmasıydı.
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...