Feminist bir genç kız, kendinden emin bir erkek. Peki ikisinin yolu bir kuzen tarafından kesişince ne olacak? Çöpçatan kuzenimiz görevinde başarılı olabilecek mi acaba?

Gerçeklerden, acılardan kaçmış bir kız. Farkında olmadan herkesi kıran bir oğlan. Sıradanlığa karışan uçukluğun hikayesi. Hayaller, rüyalar, acılar, üzüntüler. Her zaman umut vardır. Sevmeyi öğrenebilmek için.

''Zeynep yapma.Benden kaçma.'' diye mırıldandı.Git gide sesi kısıyordu sanki. ''Senden ka-kaçtığım falan yok.Şimdi beni bırakır mısın?'' diye yeniledim sorumu.Birşey demeyince onu sertçe ittirdim.Sonunda ondan kurtulduğumda arkamı döndüş gidiyordum ki kolumu tuttu.Sıkı tutuyordu ve bu canımı yakıyordu. ''Kerem kolumu bırakır mısın?Canım acıyor!'' ''Bırakmayağım.İlk önce benden neden kaçtığını söyle?Kötü birşey mi yaptım?Ne?Sorun ne Zeynep!'' diye bağırdı. ''Birşey yapmadın tamam mı?'' ''O zaman sorun ne?'' ''Sorun falan yok dedim ya!'' sonunda dayanamayarak sesi yükseltmiştim. ''Zeynep yapma.Yalan söylemeyi beceremiyorsun.Sorun dün olanlar mı?Seni öpücek olmam mı?'' ''Kerem ben bu konuda hakkında konuşmak istemiyorum.Hatta hiçbir konu hakında konuşmak istemiyorum.Benden uzak dur!'' ''Tamam,nasıl istersen öyle olsun.'' dedi ve kolumu bıraktı.Kolumu bırakır bırakmaz koşarak odama çıktım.Gözyaşlarımı daha fazla tutamadım,zaten tutmakta istemiyordum. Keremden uzak durmakta istemiyordum.Ona yakın olmak,kokusunu içime çekmek,onu doya doya öpmek istiyordum.Ama yapamıyordum.Birşey sürekli engel oluyordu işte.Olmuyordu.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Seni geçen gün beyaz gelinliğin içinde gördüm ya hani, dedim ki kendi kendime; '' Oğlum işte evleneceğin kadın karşında. Tut elinden kırma kalbini, yürü onunla aynı yolda...'' '' Buse benim şehrim İstanbul'du. Şehrimin içinde sen vardın, benim içinde sen. Şimdi İstanbul'umu bir kez daha terk etmeden soruyorum sana. Benimle bir hayat kurar mısın? Biraz önce şahit olarak attığımız o imzaları, bir de '' EVET '' dediğimiz için atar mıyız? '' Benimle Evlenir Misin?

Hazan ve Hakan… Hayatın acımasız pençesine takılmış iki kardeş… Et ve tırnak gibiydi ikisi. Birbirlerinden bir an olsun ayrılmazlardı. Ancak zamanla, büyüdükçe araya bambaşka bir engel girdi: Uyuşturucu… Bu beyaz illet insanı her geçen gün ruhunu esir alırken hiçbir şey gelmiyordu elinden Hazan'ın. Gün geçtikçe ismi siliniyordu bu yaşamdan. Ancak Hakan'ın başına gelenlerden sonra tekrardan yazdı baş harflerini inadına hayata. Fedakarlık kalbinde gün geçtikçe köpürdü, yerini yasak duygulara bıraktı. Araf'tayken Cennet'te, Cennet'teyken Cehennem'de buluverdi kendini. Ve bunun sebebi; kaybolduğu o safir mavisi gözlerin sahibiydi. Hazan, kardeşini kurtarmak için girdiği bu yolda hiç beklemediği durumlarla karşılaşacaktı. Ufukta bambaşka duygular belirirken belki de geçmişindeki acıları bir başkasının karanlığında silebilecekti. Bu amansız oyunda beyaz siyaha mı bulanacaktı? Yoksa siyah beyazla mı bulaşacaktı? Peki, beyazın yanında siyaha yer var mıydı? Raflarda Yerini Aldı!

Onlar birbirinden habersiz bir güne başlamışlardı.Güneşin o parlak ve göz kamaştıran ışığıyla birbirlerinin içine dokunmuşlardı . Belki iyi bir dokunuş ,belki de kötü bir dokunuştu. Bunu kim bilebilirdi ki? Kim bilebilirdi ,daha onlar bile bunu bilmezken? Kim hissedebilirdi ki onların tutkularını ? Onların kalp atışlarını... Daha onlar bile bilmezken! Evet arkadaşlar çok geçmeden Masumiyet Çağı kapısı aralansın! Çünkü onlar çoktan o kalplerinin demir kapılarını aralamış olacaklar! *Hikayeden kesitler* "Sakın bana yaklaşma!" "Elbisenizi getirmem için size yaklaşmam gerek Leydim." "Hayır! Gelme sakın! Ben gelirim." "Peki Leydim sizi bekliyorum." "Arkanı döneceksin ama!" "Ah! Sizin güzelliğiniz karşısında nasıl arkamı dönerim!" "Benim gibi soylu bir Leydi ile nasıl konuşuyorsun sen öyle! Aklınızdaki o pis senaryoları silin hemen." "Ama bir türlü silemiyorum..." "Bak! Eğer bakarsan tanrı şahidim olsun seni zindana attırır aslanlara yem ederim!" "Bu teklifinizi bir düşüneyim!" "Tanrım! Kafanı bir yere mi çarptın sen ?" "Hayır ama Leydim , sanırım kalbimi bir yere çarpmış olabilirim." "Pis ukala!" ..................................................................................................... "Biliyor musunuz Lordum?.Sizden nefret ediyorum!" "Vav! Leydim kusura bakmayın ama sanırım bana aşıksınız!" "Ne! Hayır ben öyle bir şey söylemedim." "Büyük halam sevgili Leydi Tatyana çocukken hep nefretin arkasında bir gizli aşk yatar derdi." "Ah! Lordum. Kandırılmışsınız da haberiniz yok ! Nefret sadece ama sadece nefrettir! Halanız sevgili Leydi Tatyana'ya benden selam iletin." "Çocuklar sonunda sizi bulabildim! " "Tatyana hala?" "Tatyana hala mı? Tanrım beni duydu!"

Niklaus Mikaelson kızı sosyeteye takdim balosundan beri aklından çıkaramıyordu. Yıllar önce kardeşi ile oyun oynayan ve Klaus'un sadece kız kardeşinin küçük arkadaşı olarak baktığı bu kız, yıllar sonra bambaşka bir şeye dönüşmüştü. Ve Niklaus onu kendisinin yapmaya kararlıydı. Her ne kadar ailesinin bu konuda öyle düşünmediğini bilse de... Ama emindi ki kardeşi Elijah onları bir şekilde ikna edecekti. Ona güveniyordu. Elijah ise bu konuda o kadar emin değildi. Lady Johanna'nın çok zeki ve ileri görüşlü bir kadın olduğunu biliyordu. Kadın ayrıca kocasına da sözünü geçirebiliyor diye düşündü Elijah. İşi gerçekten çok zordu. Bir yandan Forbesler diğer yandan Niklaus... Ama bu işi çözebilecek tek kişi varsa o da kendisiydi. Zavallı Caroline diye düşünmeden edemedi adam. 15 yaşında başına neler geleceğinden habersizce bekliyordu genç kız...

Aşk ve Hoşlamak arasında ki uçurumdayım . Aşk bitmeyen Hoşlanmak da gittikçe tükenen bir duygudur.

Sokaktaki cılız lambadan yansıyan ışık titredi. Hemen sonra sokağın iki ucunda da birer insan belirdi. Sokağı aydınlatmaya çalışan sarı lambaların ışığında küçük kar taneleri seçiliyordu. Pembe montuna sarıldı kız; soğuğu seviyordu, vazgeçemiyordu ondan. Esen sert rüzgâr kurumuş yaprakları havalandırırken ay ışığı genç adamın yeşil gözlerine çarptı. Rüzgârın dağıttığı siyah saçlarıyla yemyeşil gözleri bir bütündü sanki. Siyah montu fazlalık geldi cesur yüreğine; soğuktan korkmadan sigarasından bir nefes daha çekti içine. İki genç birbirine yürümeye başladığı esnada uzaktan bir keman sesi geldi. Arttı kemanın sesi, git gide arttı; onlar birbirlerine yaklaştıkça arttı. Şehrin iki yalnız âşığı ağır adımlarla yürüdü.Genç adam sigarasının onda yarattığı hisse âşıktı, kız soğuğa. Kar taneleri şiddetlendi ve iki genç adımlarını hızlandırdı. Simsiyah sokağı aydınlatan tek lambanın altından geçerken yan yana geldiler, sonra iki yabancı gibi geçip gittiler. Kız bir anlığına adamın yeşil gözlerine baktı, adam sigarasının son nefesini de içine çekti. Yabancılar tanımadı birbirini, yabancılar âşık! Keman ahenkle çalınmaya devam etti... Yabancılar ilk kez bu kadar yakın, yabancılar ilk kez bu kadar sessiz. Kar taneleri şiddetle düştü gökyüzünden, ve yabancıların kaderleri ilk kez birleşti. Kader Oyunu'ndaki iki piyonun hikayesi. © Tüm Hakları Saklıdır. | 29. 11. 2013 | Kapak Tasarım - Damla Üzüm. Tanıtım: http://youtu.be/b3rktiti-6k Fragman Yapım: Beyza Öztürk. WATR Watty '14 En İyi Romance Hikayesi.