Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

#aşk # senle ben # hayatım # uzun hikaye # yazsam roman olur # sensiz olmaz # HER SANİYEMDE SEN VARSIN AŞKIMMM ****** Arkilerrrrr bu kitap hiç bitmedi , bitmicek de . Ben ztn biten kitapları hiç sevmem. Okumam da ****** Umarım begenirsiniz, ne diyim. ****** Yazım hataları baya bi var, o yüzden kusuruma bakmazsiniz diye umuyorum ****** Bu arada her gün 1-2 bölüm yazıyorum. Yani bi işim çıkarsa, yazamassam en geç 4-5 günde felan yazarım.

4K 1K

Arkadaşlar bu kitap aslında özettir gerçeği kitapçılarda vb. yerlerde satılmaktadır...

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.

Zahide hanım,'' Mert haklı galiba, o kız senin cehennemin olamaz, eğer bunu hissetseydin şimdi bunları konuşamazdın , Mert '' Senin Zeynep hakkındaki hislerin gerçek mi sanki ?'' Hakan yavaşça Mert e doğru döndüğünde Zahide hanımının tokadı iz bırakmıştı yanağında. '' Tabii ki hislerim gerçek ben Zeynebi her yönden kendime çok yakın hissediyorum, oda bana aynı yakınlığı hissetmese açılmazdı, sadece ailemizin bu cehennem olayına neden bu kadar takıntılı olduğunu hiç anlamıyorum. '' Zahide hanım ile Mert aynı anda ''bu takıntı değil tutku ve aşktır'' dediler. ''benim hissettiklerimde yüzyıllardır var olan bir şey ve gerçek , bir inanç değil '' dedi Hakan. Mert '' Ne yani sen şimdi Zeynep'e aşık mısın ?'' '' Peki sen aşık mısın ? soruya aynı şekilde soruyla cevapladı Hakan, ''Onu sadece bir kez gördün, belki beş dakika bile konuşamadın ve bana gelmiş onun kendi cehennemin olduğunu onun senin hayatının kadını olduğunu mu söylüyorsun '' ''Kesinlikle kardeşim aynen dediğin gibi, o benim hayatımın aşkı, cehennemim ve ben onun için yanmaya hazırım,ama sen beni kasıtlı olarak buradan uzaklaştırdın bizi ayırdın.'' Hakan ''Saçmalama senin gibi sürekli mendil değiştirir gibi sevgili değiştiren birinden kurtardım ben o kızı.'' ''Yaaa...Kurtardın ve kendi eşin yapmaya karar verdin.'' Hakanın yüzündeki anlamsız gülümseme Mert i daha da sinirlendiriyordu. ''Babaannem yüzükleri getirdiğine göre bu gece ona evlenme teklif edeceğim, hemen evet demeyebilir çok uzun değil ilişkimiz ama bana eninde sonunda evet diyecek'' eminim. Mert ''Bu yaptıklarına seni öyle bir pişman edeceğim ki göreceksin'' dedi. Sinirli bir sesle Mert,zeki,esprili,hayata mücevher ışıltılarıyla bakan, günü birlik ilişkiler yaşayan bir adamken.Hakan ilişkisiyle araya giren büyük bir engel oldu ..Hakan kim mi? Ayni candan, aynı kandan en büyük rak

Raflarda

BAZI İZLER SİLİNEMEZ! Silemeyeceğiniz izler vardır birde o izlerin geçmişleri ve gelecekleri... Sanmayın ki bu bir aşk hikayesi! İsmi gibi kapkara sayfalara yazılmış; gücün,hakimiyetin, inanç,sır,vazife ve öğretilerin ışığında loşça aydınlatılmış hayatların yazdığı bir kara defter... Burada yazar sizi kaderinizle yapayalnız bırakan 'hayat' Yazılanlarsa... Neler yok ki? Buyurun beraber çevirelim ; bir solukta okuyacaksınız! Sabırlı olun... Çünkü bu Kara Defter: Dümdüz ilerledim sanırsınız yokuşlarla karşılaşırsınız. Ve emin olun, o yokuşlar öyle kolayca aşılmayacak. #2 Ütopik (Bir gün o rakam birinciyi de görecek umuyorum:) #1 ÜTOPİK/24/02/2021

Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.