Bazen hayatın çok hızlı olduğunu duyumsarsın. Ve bu hayat denizinde "Ne" olduğunu düşünürsün. Kalabalık bir otobüs durağında, en köşede kalmış olansındır. Hiç fark edilmeyen ..........Kaldırımlarda hızlı hızlı yürürken , dönüp kimsenin bakamadığı............ Hakkını ararken sesi en kısık çıkan...........Hep seven ama hiç sevilmeyen...............Kimsenin her şeyi olmayan.....İşte böyle ! Hayatın figüran rolü verilmiş biriyim ben. Beni bu hayata karşı sessizleştiren şey ailemin gözlerimin önünde öldürülmesiydi. Ben yaşamıştım , kurtulmuştum. Ama her gün yaşadığım ve dünyanın kokusunu içime çektiğim için kendime lanetler savurmuştum. Daha sonra karşıma o çıktı. Mavi gözler kusursuz ten. ve birden bire hayatıma girdi.. Onun sahip olduğu bir şey , belki kokusu, belki dokunuşu , belki derin gülüşü, belki zekası, belki yaşananlara bakış tarzı , belkide kötü görüntüsünün altında ki karanlık beyaz kalbi olması içimde ki boşluğu bütün girinti çıkıntılarıyla doldurmuştu. Ondan kaçmak isterken ona Sığınmıştım ben...........

Sinemis ve Ali'nin büyük aşkının heyecanıyla, şarkı tadında hayatlarıyla...

Bir tercih yapacak olsaydınız kimin yanında olmayı seçerdiniz? Kendinizi güvende hissettiğiniz, her kötü zamanınızda yanınızda olan kişinin mi yoksa sevdiğiniz kişinin mi? Peki ya sevdiğiniz kişi sizi çok üzdüyse? İşte Hazal’ın hikayesi de kendini böyle bir karmaşanın içinde bulmasıyla başlıyor. Sonsuza kadar kiminle olmayı tercih edeceğini hep beraber görmeye ne dersiniz?