(Soul Eater Various x Female! Kishin! Reader) Cover Art does not belong to me. A new and somewhat mysterious female student shows up at the DWMA. She wields weapons of fire, has no known partner, and doesn't talk much about herself, but she's kind to everyone she meets. Unknown to most of the school though, the new girl hides a dark secret that could cost her life if she were exposed. And that girl, is you, dear reader.

Y/n can adapt to any situation quickly,thus he's good at underwater fights,mid air battles even someplace hot.

| Saitama x Female!Reader | You and Saitama have been best friends for as long as you could remember. Just living with him in itself was an adventure. | One Punch Man | #601 of 123K in comedy #3 of 448 in saitama #485 of 49.7K in reader #4 of 86 in onepunch as of 22/5/2019

"Outlander, I hope you know you're the one who've caused this impact." --- (Y/n) the older sister of Aether & Lumine had reunited with her siblings after her journey from Terra - only to be split apart once more. [Crossposted on AO3] [cover drawn by me - this is just for fun lol] [Not all genshin impact characters will be in here & I might have some struggles cuz idk how to write some characters] [This book was written when the game was on the 1.4 update [1/4/2021]. There WILL be SPOILERS. If there's new released lore after 4.0 - I'm NOT going to add them. This fic will be my spin on the lore] [Slowly becomes canon divergence.]

Macie czasem wrażenie że jesteście inni? Ja tak właśnie czuję się od czternastu lat .Byłam w lesie, sama. Całkiem sama. Siedziałam na polance i bawiłam się z wróbelkami. Zawsze kochałam towarzystwo zwierząt. Miałam tylko dwa latka kiedy mama zginęła z powodu choroby. Nawet dobrze nie wiem jakiej choroby, nikt mi nie powiedział. Nie miał kto mi tego powiedzieć. Ojca nigdy nie znałam. Nawet nie wiem jak ma na imię i czy jeszcze żyję. Od tamtej pory mieszkam u cioci i wujka ,brata mojej mamy. Dobrze mi u nich, jednak i tak brakuję mi kogoś kogo mogłabym nazwać mamą czy tatą, brakuję mi rodzinnej troski jaką nic nie może zastąpić. Teraz mam szesnaście lat i wszystko się komplikuje. Mieliście czasem wrażenie że nigdzie nie pasujecie? Że nic wam nie wychodzi? Że wszystko czego się dotkniecie się psuję, a wy nie możecie tego opanować? Że ogromne silne skrzydła mogły by cię nieść gdzie chcesz, ale nie potrafisz ich zaakceptować? Ja tak mam, i boje się samej siebie.