„Myślę, że najgorszą częścią tego wszystkiego nie było to, że straciłam jego. Było nią to, że straciłam siebie." written by xcallmesunny, 2017/2018 (obecnie poprawiane)

Fragment pierwszy: " Mam ochotę go pocałować. Zarzucić mu ręce na szyję i mocno całować. Albo być całowana przez niego po szyi. (...) - Mam ochotę cię pocałować- mówi nagle i odpycha się od drzwi. Dwoma krokami pokonuje odległość między nami i kładzie dłonie na moich policzkach, przez cały ten czas nie przerywa kontaktu wzrokowego. (...) - Mam na to tak cholerną ochotę, że ledwo się powstrzymuję. - Więc przestan się powstrzymywać i to zrób - szepczę (...) " Fragment drugi: "Dzięki takim pytaniom mogę się wiele o nim dowiedzieć. Niby to takie mało ważne. Ale to właśnie dzięki błahym rzeczom poznajemy drugiego człowieka. Patrząc teraz na Lucasa, który z uśmiechem opowiada o sytuacji z dzieciństwa sama jestem szczęśliwa widząc jego zachwyt. To z jaką pasją opowiada o swoich zainteresowaniach. Jakby mówił o największej miłości. Chciałabym, żeby kiedyś komuś tak opowiadał o mnie. Słucham z uwagą słów, które wypływają z jego ust i śmieję się z jego niektórych wypowiedzi. Właśnie w takich momentach życia jesteśmy beztroscy. Cieszymy się tym, co mamy. Cieszymy się sobą. Jesteśmy szczęśliwi. Nie przejmujemy się innymi i żyjemy własnym życiem."

Kto by pomyślał, że impreza, na której przyjście zostali zmuszeni całkowicie odmieni ich życia.

Ania Rosati Bambino, która w życiu nie ma lekko. Leondre Devries, który był prześladowany, ale pomógł mu Charlie Lenehan, teraz są znani na całym świecie. Czy Ani też ktoś pomoże? FANFICTION O BARS AND MELODY DONT COPY

Roxanne zamiast na wyjazd marzeń, trafia na obóz piłkarski. Na miejscu okazuje się, że sprawcą "niespodzianki" jest znienawidzony przez nią ojciec i jednocześnie trener jednego z najlepszych klubów w ich mieście. Siedemnastolatka, jej najlepsza przyjaciółka, "kochany" ojciec i cała drużyna piłkarzy. Czy na pewno będą to najgorsze wakacje Roxy - córki trenera? #1 miejsce dla nastolatków - 16.02.2017 BARDZO WAM DZIĘKUJĘ za każde wyświetlenie, głos i komentarz ♡

Start: 28.11.16 Koniec: - imagify: multifandom @-samotnosc 2016/2017/2018

Rozdział 1 Mam na imię Suzy. Mając 17 lat straciłam sens życia. A zaczęło się to w Nowym Jorku... . Dzień przebiegał całkiem zwyczajnie jak zwykle, rano wybrałam do pracy. Nie wiecie jak źle mieszka się w miejscu gdzie nikogo nie znasz i wszyscy parzą na ciebie z góry tylko dla tego, że masz niebieskie włosy i bliznę na policzku. W pracy było tak jak zawsze spotkałam tych samych ludzi, przynosiłam te same dania do stolików co zawsze. A myślami byłam zupełnie gdzie indziej. W jednej chwil jedna rzecz zmieniła mój dzień na weselszy. Wracając do domu spotkałam swojego starego przyjaciela Chrisa, w dzieciństwie byliśmy bardzo zżyci ale niestety musiałam się wyprowadzić. Wybraliśmy się na kawę, rozmawialiśmy tak jak byśmy nigdy się nie rozstali. Gdy wróciłam do domu mama powiedziała, że jedziemy na weekend w góry więc mam się spakować bo jutro wyjeżdżamy. Bez wahania spakowałam ubrania, notes, ulubioną książkę i mp3. I położyłam się spać następnego dnia mama obudziła mnie zapachem gofrów z masłem i stropem klonowym. Szybko się ubrałam, uczesałam włosy w nieudolny kok i zeszłam na śniadanie. Gdy schodziłam po schodach usłyszałam jak rodzice się kłócą stwierdziłam, że nie będę się wtrącać. Gdy byłam na dole ich kłótnia od razu się zakończyła. Pomyślałam,że to dziwne ale usiadłam przy stole i szybko zjadłam w pól zimne gofry. Po obfitym śniadaniu rodzice wzięli moje torby spakowali do samochody i wyjechaliśmy. Gdy wygodnie usiadłam na tylnym siedzeniu i włączyłam piosenkę Imagine Dragons-Radioactive i zaczęłam czytać książkę. Po godzinie jazdy skończyłam czytać książkę i wyłączyłam muzykę wtedy usłyszałam, że rodzice się kłócą chodziło chyba o to, że ojciec chce mnie wysłać do szkoły z internatem. Gdy zdjęłam słuchawki rodzice znowu zamilkli tak samo jak przy śn